Γιατί έκλεισε το troktiko…

Γιατί πραγματικά έκλεισε το troktiko; Ποιος φίμωσε με σφαίρες το μεγαλύτερο ελληνικό blog και την ελευθερία στο διαδίκτυο; Ποιος πρόδωσε τον Σωκράτη Γκιόλια και το όραμα του;

Γιατί σίγησε η ελεύθερη φωνή του troktiko; Το ερώτημα αυτό απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες του διαδικτύου που έχουν πια χάσει την σημαντικοτερη πηγή εναλλακτικής ενημέρωσης στην Ελλάδα. Το troktiko με μέσο όρο 400 αναρτήσεις και πάνω από 5.000.000 επισκέψεις την ημέρα είχε τρομακτική επιρροή στην ελληνική κοινωνία. Πώς είναι δυνατόν να έκλεισε το troktiko;

Ο προφανής λόγος γιατί έκλεισε το troktiko είναι η απώλεια του εμπνευστή του, Σωκράτη Γκιόλια. «Δεν έχω άλλη δύναμη φίλε μου, δεν έχω τη δύναμη!» έγραψε ένα από τα τρωκτικά λίγο πριν το κύκνειο άσμα του blog. Γιατί όμως οι «μαθητές» εγκατέλειψαν τόσο γρήγορα τον «δάσκαλο»; Γιατί άφησαν το πένθος και τον πόνο να υπερκεράσει το όραμα αυτού που θαύμαζαν; Αυτό που όλοι θα ανέμεναν είναι ο θάνατος του Σωκράτη Γκιόλια να αποτελέσει έμπνευση για τα τρωκτικά και να τους δώσει πείσμα και ώθηση να συνεχίσουν το όραμα του. Η δολοφονία Γκιόλια από τη Σέχτα Επαναστατών θα έπρεπε να ενδυναμώσει το troktiko και όχι να το τελειώσει. Τι συνέβη λοιπόν πραγματικά;

Η αλήθεια για το κλείσιμο του troktiko κρύβεται στα λόγια συγγραφέων του blog: «Πρέπει να σταματήσουμε για να μην υπάρξει συνέχεια […] το μήνυμα ελήφθη […] τα πράγματα έγιναν ζόρικα […] στο άκουσμα 16 πυροβολισμών και ο πιο δυνατός λυγίζει […] πολλοί θα χαρούν σήμερα […] φοβόμαστε για το τι θα μας σύρουν αφού μας σκοτώσουν […] όχι δεν αξίζει, δεν άξιζε τελικά να φύγεις για αυτούς».

Οι απειλές κατά του troktiko ήταν πολλές. Οι εχθροί δεκάδες, από τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο που κινήθηκε δικαστικά, μέχρι πολιτικούς, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες. Απειλές συχνά με αίμα, εκβιασμοί ωμοί. Όμως ο Γκιόλιας πίστευε οτι δεν θα τολμήσουν να του κάνουν κακό. Ήταν δίκαιος, ντόμπρος, ιδεαλιστής, ήταν όμως και αφελής, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων. Η δολοφονία του σόκαρε τα τρωκτικά, συνειδητοποίησαν οτι οι απειλές είχαν βάση. Και η ανωνυμία δεν είναι παντοτινή, ήδη για πολλά από τα υπόλοιπα τρωκτικά, η ταυτότητα τους κυκλοφορούσε ως φήμη στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια.

Μετά την δολοφονία Γκιόλια οι απειλές και οι εκβιασμοί στα τρωκτικά έγιναν πιο δυνατοί από ποτέ. Τώρα, χωρίς την ομπρέλα του Σωκράτη, το βάρος ήταν δυσβάσταχτο. Ένας-δυο από τις ηγετικές μορφες του troktiko, αυτοί που ήταν ακριβώς κάτω από τον Γκιόλια στην «ιεραρχία», έριξαν την ιδέα για κλείσιμο. Ήταν αυτοί των οποίων η ανωνυμία κινδύνευε, καθώς οι κοινωνικο-επαγγελματικές επαφές του Σωκράτη ήταν γνωστές σε φίλους κι εχθρούς. Τώρα που ο Γκιόλιας δεν υπήρχε, αυτοί θα ήταν οι πρώτοι στόχοι στην επόμενη διαμάχη του troktiko. Και κάτι τέτοιο δεν το ήθελαν. Ο Γκιόλιας ήταν ιδεαλιστής, αυτοί όμως όχι, το ήθελαν το «τομάρι» τους. Έτσι, φρόντισαν να πείσουν και τα υπόλοιπα τρωκτικά να κλείσει το troktiko. Φόβησαν τους «μικρούς» και αυτό δεν ήταν δύσκολο. Και έτσι ήρθε το τέλος.

Το troktiko έκλεισε, «η Πόλις εάλω». Όμως καμιά πόλη δεν αλώνεται από έξω, χρειάζεται βοήθεια από μέσα. Βοήθεια απο αυτούς που δεν στάθηκαν στο ύψος του Σωκράτη και φόβησαν τους «μικρούς». Βοήθεια από αυτούς που αθέτησαν το λόγο στο νεκρό, προδίδοντας το όραμα του.

Τα τρωκτικά θα επιστρέψουν. Λίγο μόνο θα λουφάξουν και μετά θα γυρίσουν στο διαδίκτυο. Μέσα από άλλα blogs, άλλα sites, με άλλο όνομα, διαφορετικές συμμαχίες, θα επιστρέψουν. Αυτός που δεν θα επιστρέψει είναι ο Σωκράτης Γκιόλιας. Το troktiko.blogspot.com θα μείνει νεκρό για να θυμίζει την άρρηκτη σχέση troktiko-Γκιόλια. Τα τρωκτικά του όμως θα συνεχίσουν να καταδιώκουν όχι μόνο αυτούς που τον δολοφόνησαν, αλλά και αυτούς που τον πρόδωσαν…