ΟΙ ΝΕΟΙ ΘΕΤΟΥΝ ΕΑΥΤΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ
Η πορεία της Ισπανίας προς τις περιφερειακές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν χθες σημαδεύτηκε από τις μεγάλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των νέων. Η ισπανική νεολαία θεωρεί ότι προδόθηκε από το σύνολο του πολιτικού συστήματος και πως είναι αναγκασμένη να λειτουργήσει εκτός παραδοσιακού πολιτικού πλαισίου για να προασπίσει τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα και την προοπτική της.
Ρεκόρ ανεργίας
Στην Ισπανία καταγράφεται ευρωπαϊκό ρεκόρ ανεργίας μεταξύ των νέων κάτω των 25 ετών αλλά και σε άλλες εξαιρετικά δυναμικές ηλικίες. Ανάλογη είναι η κατάσταση που παρατηρείται στη χώρα μας, με το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των νέων κάτω των 25 ετών να φτάνει το 38%.
Σαν να μην έφτανε το ρεκόρ ανεργίας που ισοπεδώνει την ελληνική και την ισπανική νεολαία, έχουμε και τη μετατροπή της αγοράς εργασίας σε πραγματική ζούγκλα για αυτούς που επιχειρούν το δύσκολο ξεκίνημα σε αυτήν. Ακόμα και οι «τυχεροί» νέοι που θα βρουν θέση απασχόλησης θα πρέπει να συμβιβαστούν με μισθούς που δεν εξασφαλίζουν τα προς το ζην αλλά και με ένα διαρκές και προκλητικό «ροκάνισμα» των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους.
Με το πέρασμα του χρόνου επικρατούν -βάσει συγκεκριμένου σχεδίου- οι μορφές ελαστικής απασχόλησης. Οι περισσότεροι νέοι που καταφέρνουν να μπουν στην αγορά εργασίας το επιτυγχάνουν με εξευτελιστικούς όρους, εφόσον είναι μερικώς απασχολούμενοι, ωρομίσθιοι ή και εντελώς ανασφάλιστοι. Η σκληρή εκμετάλλευση των νόμιμων και παράνομων μεταναστών στην Ισπανία και στην Ελλάδα χρησιμοποιείται από τους επιτήδειους -με την ανοχή των αρμόδιων Αρχών και υπηρεσιών- για τη συμπίεση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων της νεολαίας.
Ο λογαριασμός των άλλων
Η Ισπανία και η Ελλάδα έχουν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για έναν πόλεμο γενεών, που έχει αρχίσει να εκδηλώνεται με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο και αναμένεται να πάρει δραματικές διαστάσεις στο μέλλον.
Η γενιά που ασκεί σήμερα την εξουσία και απέτυχε στην οικονομική και κοινωνική διαχείριση στέλνει το λογαριασμό της συλλογικής της αποτυχίας στους νέους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα πολύ δύσκολα θίγονται τα «κεκτημένα» των πενηντάρηδων, ακόμα και αυτών που ανήκουν στα «ρετιρέ» του ευρύτερου δημόσιου τομέα της οικονομίας, και πολύ εύκολα ψαλιδίζονται τα δικαιώματα και οι ευκαιρίες των νέων.
Θεωρούμε απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχει μονιμότητα στη δημόσια διοίκηση, την αυτοδιοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας και να συνδυάζεται με το ρεκόρ ανεργίας μεταξύ των νέων. Με τον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία μας δεν βρίσκουμε 600-700 ευρώ το μήνα για να προσφέρουμε ευκαιρίες στους νέους, βρίσκουμε όμως αρκετές χιλιάδες ευρώ το μήνα για εκατοντάδες χιλιάδες βολεμένους του Δημοσίου, ακόμη και συντάξεις των 2.500-4.000 ευρώ το μήνα για τα επιδοτούμενα από τον κρατικό προϋπολογισμό συνταξιοδοτικά «ρετιρέ» των ΔΕΚΟ.
Για κάθε βολεμένο της γενιάς του Πολυτεχνείου, η οποία οδήγησε τη χώρα στα σημερινά δραματικά αδιέξοδα, πρέπει να δουλεύουν 5-6 νέοι -σε περίπτωση φυσικά που δεν είναι άνεργοι-, για να χρηματοδοτηθεί ένας τρόπος ζωής που έχει ξεπεραστεί από τις αρνητικές οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Με το πέρασμα του χρόνου δημιουργείται μία κατάσταση όπου οι μεγαλύτεροι φορτώνουν όλες τις υποχρεώσεις και το λογαριασμό της συλλογικής αποτυχίας τους στους νεότερους. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε ότι σε μερικά χρόνια, όταν οι σημερινοί νέοι θα βρίσκονται πιο κοντά στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και η γενιά του Πολυτεχνείου θα απομακρύνεται από αυτά, θα σημειωθούν δραματικές ανακατατάξεις. Αυτοί οι οποίοι καλύπτονται σήμερα, σε γενικές γραμμές, από το πολιτικό σύστημα θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη δυναμική αντίδραση της σημερινής νεολαίας, χωρίς να έχουν τις επαγγελματικές ή βιολογικές δυνατότητες να αντιδράσουν.
Χωρίς ακροατήριο
Με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα πολιτικά κόμματα τη νεολαία, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ακροατήριο. Οι νέοι κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας από την πολιτική και στέλνουν μήνυμα σε κάθε ευκαιρία ότι δεν τους αφορούν οι προτάσεις που διατυπώνονται και οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται. Εκτός συγκλονιστικού πολιτικού απροόπτου, η ελληνική νεολαία θα ακολουθήσει το δρόμο που χάραξε η ισπανική.
πηγή