Η απάτη με το εμφιαλωμένο νερό

Γράφει ο Skemelio

Ο οργανισμός Méditerranée en Danger (Μεσόγειος σε Κίνδυνο) μας ενημέρωσε πως στη Μεσόγειο αυτή τη στιγμή “κόβουν βόλτες” ούτε ένα , ούτε δύο αλλά… 250 δισεκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια.

Για να σας πω την αλήθεια θα σοκαρόμουν αν άκουγα 250 εκατομμύρια για παράδειγμα, αλλά 250 δις είναι ένα τρομακτικό νούμερο. Τρόμαξα!

Και αναρωτιέσαι… που βρέθηκε όλος αυτός ο πλαστικός όγκος στην θάλασσα; Σίγουρα τα περισσότερα από αυτά τα μπουκάλια ήταν κλειστά, γεμάτα “νερό”, σε ένα ψυγείο, περιμένοντας να τα αγοράσετε.

Το γνωστό σε όλους μας – και απαραίτητο όπως το θεωρούμε – εμφιαλωμένο νερό, είναι το θέμα το οποίο θα ασχοληθώ παρακάτω δανειζόμενος εξολοκλήρου την βοήθεια της Annie Leonard, μιας Αμερικανίδας η οποία ειδικεύετε στον καταναλωτισμό.

Η Annie λοιπόν μας εξηγεί πως έχουν τα πράγματα για το… όχι και τόσο αθώο – στην πραγματικότητα για το διαβολεμένο – εμφιαλωμένο νερό.

Καταρχάς μιλάμε για… νερό! Τα 2/3 του πλανήτη είναι από νερό. Είναι ένα αγαθό το οποίο απλόχερα χάρισε η φύση στον άνθρωπο. Ποτέ άνθρωπος δεν κατέβαλε κάποιο αντίτιμο για να το αποκτήσει. Το ότι η πώληση του είναι γεγονός στις μέρες μας, θα έπρεπε να μας είχε βάλει σε υποψίες.

Η Annie λοιπόν καλείται να μας εξηγήσει πως δημιουργήθηκε ή μάλλον πως δημιούργησαν μερικοί αυτό το γεγονός, την πώληση του νερού, και την εισχώρησαν στο σύστημα.

Για σκεφτείτε το, αγοράζουμε κάτι το οποίο μας παρέχεται δωρεάν από την κουζίνα μας. Φυσικά και δεν είμαστε τόσο χαζοί ώστε να κάνουμε κάτι τέτοιο αλλά… το κάνουμε!

Μην φοβάστε για όλα υπάρχει μία λογική εξήγηση και ευτυχώς για το συγκεκριμένο θέμα η πολύ ευχάριστη παρουσία της Annie θα σας λύσει πολλές, αν όχι όλες τις απορίες σας.

Οι εταιρείες λοιπόν χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους με σκοπό να μας πουλήσουν το νερό, το οποίο βρίσκουν δωρεάν (φανταστείτε κέρδη).

Ο φόβος είναι ένα από αυτά. Δημιουργούν ένα κλίμα φοβίας γύρω από το “νερό της βρύσης”, το οποίο παρουσιάζουν ως μολυσμένο ή ότι κάνει μόνο για πλύσεις, όχι πάντως για κατανάλωση. Έτσι την επόμενη φορά που θα βάλεις ένα ποτήρι νερό να πιεις, πιστός σε ότι σε προστάζει η καταραμένη η τηλεόραση, θα το μετανιώσεις καταφεύγοντας στην αγορά εμφιαλωμένου νερού.

Άλλος ένας τρόπος είναι η αποπλάνηση. Μας ξελογιάζουν με τις πολύ ωραίες ετικέτες πάνω στα πλαστικά μπουκάλια, οι οποίες προβάλλουν βουνά, λίμνες και γενικά τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε να θες να πιεις νερό. Ελάτε τώρα παραδεχτείτε το όλοι την έχουμε “πατήσει”.

Με γνώμονα τους δύο παραπάνω τρόπους αλλά και με άλλες μεθόδους επιτυγχάνουν, όπως καταλάβατε, την ζήτηση του εμφιαλωμένου νερού. Έτσι όσο αγοράζεται το εμφιαλωμένο νερό, τόσο περισσότερο παράγεται, με σκοπό όλο και περισσότερο κέρδος. Πάγια αρχή του καπιταλισμού.

Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκαν τα 250 δισεκατομμύρια μπουκάλια στην Μεσόγειο και κάπως έτσι, όπως θα σας εξηγήσει η Annie, σηκώνονται ολόκληρα βουνά από πλαστικό σε χώρες όπως η Ινδία, συν την μόλυνση από τα εργοστάσια παραγωγής του εμφιαλωμένου νερού. Και όλα αυτά για να τελειώσουμε ένα μπουκάλι νερό σε… μόλις δύο λεπτά.

Κρίμα δεν είναι;