Για να αποφύγουμε το τσίμπημα, δεν πρέπει……
… Και τον Ιούλιο και όλο το καλοκαίρι, μπορεί να μας τσιμπήσει είτε μέλισσα, είτε σφήκα. Για να αποφύγουμε το τσίμπημα, δεν πρέπει να κάνουμε απότομες κινήσεις και πρέπει να αποφεύγουμε να φοράμε έντονα χρώματα (θα μας περάσει για λουλούδι!). Αν τελικά δεν αποφύγουμε το τσίμπημα και δεν μας έχει ξανα τσιμπήσει δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είμαστε (ή αν θα γίνουμε) αλλεργικοί ή όχι, γι’ αυτό, καλό είναι να επισκεφτούμε το συντομότερο το πλησιέστερο Κέντρο Υγείας ή νοσοκομείο.
Τα τσιμπήματα από έντομα μέλισσας ή σφήκας προκαλούν μία τοπική φλεγμονώδη αντίδραση του δέρματος που είναι, αποτέλεσμα του δηλητηρίου που εισχωρεί στον οργανισμό μας με το κεντρί του εντόμου.
Τοπική κοκκινίλα, πρήξιμο πόνος ή φαγούρα είναι τα κύρια συμπτώματα στο σημείο του τσιμπήματος που μπορούν να διαρκέσουν από αρκετές ώρες μέχρι αρκετές ημέρες. Ευτυχώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα τσιμπήματα αυτού του είδους δεν είναι επικίνδυνα και οι περισσότεροι από τους ενήλικες χρειάζονται αρκετές εκατοντάδες τσιμπημάτων για να κινδυνεύσουν. Τσιμπήματα όμως στο στόμα ή στο λαιμό προκαλούν πρήξιμο που δυσκολεύει την αναπνοή και γι’ αυτό θεωρούνται πιο επικίνδυνα.
Η αφαίρεση του κεντριού είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει το άτομο που τσιμπήθηκε από μέλισσα. Η σφήκα δεν αφήνει κεντρί. Αυτό μπορεί να γίνει με ένα τσιμπιδάκι. Μην πιέσετε την περιοχή, γιατί υπάρχει κίνδυνος να μπει βαθύτερα το κεντρί. Τοπική εναπόθεση πάγου ψυχρών επιθεμάτων, κορτιζονούχου-αντιβιωτικής αλοιφής (π.χ. Fucicort) ή και η λήψη κάποιου αντισταμινικού χαπιού σίγουρα θα απαιτηθούν για την ανακούφιση από τα συμπτώματα. Επίσης, αν δεν έχετε κάνει αντιτετανικό εμβόλιο, ο αντιτετανικός ορός κρίνεται απαραίτητος.
Σπάνια, υπερευαίσθητα άτομα μπορούν να παρουσιάσουν αναφυλακτική αντίδραση στο τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας που εκδηλώνεται με σοβαρή υπόταση, έντονο ιδρώτα, δύσπνοια κοκκίνισμα σε όλο το σώμα και μελάνιασμα.
Τα άτομα αυτά απαιτούν άμεση ιατρική βοήθεια (συνήθως εντός δεκαλέπτου) και αν γνωρίζουν την υπερευαισθησία τους θα πρέπει να είναι εκπαιδευμένα να κάνουν μόνα τους μία ένεση αδρεναλίνης την οποία θα πρέπει να φέρουν πάντοτε μαζί τους.
Επίσης τα άτομα με γνωστή υπερευαισθησία θα πρέπει να φέρουν κάποια σήμανση (ταυτότητα στο χέρι ή στο λαιμό) που να αποκαλύπτει την ευαισθησία τους για την περίπτωση που χάσουν τις αισθήσεις τους και δεν μπορούν να πληροφορήσουν το περιβάλλον τους.