Τρομερός ο Βενιζέλος «τελείωσε» στο ρελαντί το εθνικό συμβούλιο. Με συγχαρητήρια προς τον Γιώργο Παπανδρέου για την αποχώρηση από την πρωθυπουργία και την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε την ομιλία του δίνοντας το στίγμα των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ…
Απευθυνόμενος στον Γιώργο Παπανδρέου, ο κ. Βενιζέλος είπε «δεθήκαμε συναισθηματικά παρά την αντιπαράθεση του 2007 και πιστεύω ότι οι δυο μας έχουμε αποδείξει πιο πολύ από κάθε άλλον στην πράξη τι σημαίνει η πίστη στην ενότητα».
Στη συνέχεια, ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναφέρθηκε στην «τραγική» όπως την χαρακτήρισε κατάσταση της χώρας. «Περνάμε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο» είπε και σημείωσε ότι «αυτούς τους τρεις μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο 2012 κρίνεται το μέλλον της πατρίδας μας το λιγότερο για την επόμενη δεκαετία. Είναι οι κρισιμότεροι της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας ίσως μετά τον ιούλιο του 1974.
Η αβεβαιότητα επιτείνεται. Και μόνο η χθεσινή μέρα, η απόφαση για την υποβάθμιση 9 χωρών της ευρωζώνης η γαλλία και η αυστρία αρκεί για να δείξει το μέγεθος της ρευστότητας. Χθες στην πραγματικότητα φάνηκε σε μία σοβαρή ένταση στις λεπτές και όχι ακίνδυνες διαβουλεύσεις μας για το PSI».
O υπουργός Οικονομικών ζήτησε να στείλει το ΠΑΣΟΚ το «μήνυμα σταθερότητας που το περιμένει λαός, εταίροι μας και διεθνείς παράγοντες» και υπογράμμισε ότι «το γεγονός ότι στις 11 Νοεμβρίου σχηματίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει εισπραχθεί διεθνώς ως μία σοβαρή ένδειξη ότι η Ελλάδα έχει την εθνική ικανότητα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της».
Πολιτικό παιχνίδι με παλιοκαιρίσιο τρόπο
«Ενώ όμως σχηματίστηκε μία αντισυμβατική κυβέρνηση με εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό εξακολουθεί το πολιτικό παιχνίδι να παίζεται με τον πιο παλιοκαιρίσιο τρόπο. Η κομματική αντιπαράθεση διεξάγεται με όρους παρωχημένους. Το παιχνίδι είναι όμως εν ου παικτοίς. Έχει μεγάλη σημασία να δείξουμε ότι έχουμε συνείδηση των καταστάσεων να αρθούμε στο επίπεδο που επιβάλλουν οι περιστάσεις.»
«Ο τρόπος λειτουργίας της κυβέρνησης Παπαδήμου, το ερώτημα αν μπορούμε να φέρουμε εις πέρας με την αποστολή μας δεν συνδέεται μόνο με την πορεία της ΄χωρας αλλά και με την διεθνή της επωνυμία τα επόμενα 10 χρόνια. Πρέπει να επιβεβαιώσουμε την ίδια την ταυτότητα της χώρας ως χώρας ευρωπαϊκής δυτικής. Αυτή είναι η τραγωδία του ΠΑΣΟΚ την διετία. Πικράναμε τον λαό γι ανα σωθεί το έθνος. Αναγκαστήκαμε να λάβουμε πολύ δύσκολες αποφάσεις που μας φέρνουν σε μετωπική σύγκρουση με μεγάλα τμήματα της βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Πρόκειται για έναν ηθικό και συναισθηματικό, πολιτικό ακρωτηριασμό στο όνομα της σωτηρίας της χώρας που υφίσταται το ΠΑΣΟΚ. Ο καθένας βιώνει τις πιέσεις, τα μέτρα, τις θυσίες. Βλέπει το εισόδημά του να περιορίζεται, την περιουσία του να μειώνεται τις προοπτικές των παιδιών του να ακυρώνονται και τα σχέδια τη ςζωής του να τίθενται υπό αμφισβήτησης.
Μία χώρα με μειωμένη δημοσιονομική κυριαρχία που προστρέψει ως οφειλέτης στους εταίρους της αποδυναμώνεται και πολιτικά και πρέπει να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφο.ς
Στο κάτω κάτω αυτό που σε τελική ανάλυση κρίνεται είναι η περηφάνεια του έθνους και λαού.
Ο Έλληνας θέλει να πειστεί ότι υπάρχει σχέδιο που έχει αρχή μέση και τέλος και ότι θα αρχίσει η αποκατάσταση αδικιών και ανισοτήτων.
Ανήκω σ’ αυτούς που δεν δέχτηκαν ασυζητηί και αδιαμαρτύρητα τις μεγάλες επιλογές του αρχικού προγράμματος στήριξης της οικονομίας. Τάχθηκα υπέρ της αυξημένςη πλειοψηφίας 190 ψήφων για αρχικό μνημόνιο για να κατανεμηθεί στις πολιτικές δυνάμεις η ευθύνη με τρόπο ανάλογο και δίκαιο.
Έπρεπε να τους θέσουμε προ των ευθυνών τους. Είχα ζήσει από κοντά την προσπάθεια ως υπουργός άμυνας και πολλές φορές στο υπουργικό μίλησα για μακροοικονομικά προβλήματα του προγράμματος. Ανήκα σ’ αυτούς που μετείχαν στην συζήτηση από την αρχή για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους που έπρεπε να είχε γίνει την άνοιξη του 2010 και όχι Οκτώβριο του 2011. ΣΑλλά ταυτόχρονα ως υπουργός άμυνας συνέβαλα όσο μπορούσα στην μειώση του ελλείμματος.
Τον Ιούνιο του 2011 μετά από έντονη πίεση που μού άσκησε ο Γ. Παπανδρέου ενέδωσα και αναδέχτηκα ευθύνες που δεν μού ανήκαν προσωπικά και μπορούσα να αποφύγω. Και πού ζήτησα να μοιραστώ με άλλους. Γνωρίζοντας το προσωπικό κόστος, την φθορά, αλλά έπρεπε να απαντήσω σε ένα δίλημμα που σπανίως έρχεται σε ένα δημόσιο πρόσωπο. Τι κάνεις το κεφάλαιό σου; Το συσσωρεύεις ή το διαθέτεις για την πατρίδα; Να ευχαριστήσω τον Γιώργο γιατί μού έδωσε αυτήν την επώδυνη ευκαιρία. Και ονομαστικά τα μέλη της ΚΟ με τους οποίους κρατάμε ζωντανή την χώρα αυτή»