Πολύς ντόρος τελευταία για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., χαμός. Εχθροί και φίλοι καταπάνω του. Ο,τι καλύτερο. Γιατί είναι ο καλύτερος. Στην καλή την προβατίνα κρεμάνε τα κουδούνια…
Ήσυχος, γλυκύς ήχος, καταλαγής επί της χλαπαταγής του Μνημονίου απλώνεται ολοένα στην επικράτεια. Γλυκοχάραμα ήλιου. Ημέρα αχνοσκάει και όλο και φωτίζει το σκότος της νύχτας του Μνημονίου. Τραγούδι ήρεμης ελπίδας αναμέλπεται προς καταπράυνση του αλαφιασμένου πληρώματος. Ελπίδα ζωής και αναδημιουργίας, αναθερμαίνει αργά στην αρχή αλλά σταθερά, όλο και πιο γοργά οσονούπω τον παγετώνα της απελπισίας και απερημώνει τον ρημαγμένο τόπο, του ατομικισμού και τον πληρεί ζωών αλληλεγγύης και συλλογικότητας.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. της ελπίδας. Η μάνα – προβατίνα με τους θαρρυντικούς σφριγηλούς μαστούς, που απορρέουν ζωηφόρο γάλα προς δημιουργία άλλου κοινωνικού γαλαξία. Ελπίδα στον απηυδισμένο στρατοκόπο λαό, να βγει από τον ατέρμονα μονόδρομο προς την έρημο και να τραβήξει τον άλλο δρόμο προς γην Χαναάν. Όλοι κατά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ο,τι καλύτερο.
Αν είσαι κάτι, ΑΥΤΟΙ, σου βγάζουν το μάτι. Όμως αν είσαι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και είσαι το μάτι του λαού και είσαι άπειρα μάτια, πόσα μάτια να σου βγάλουν, ΑΥΤΟΙ; Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είναι μόνος. Είναι μέσα στο λαό και έτσι έχει το λαό και ακόμα πιο έτσι, είναι ο ίδιος ο λαός. Ο λαός ζητάει ενότητα και προσβλέπει στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που επαγγέλλεται ενότητα. Όχι ενότητα για την ενότητα, αλλά ενότητα ελπίδας για μια άλλη καλύτερη πατρίδα, σε μιαν άλλη καλύτερη Ευρώπη. Ο λαός κοιτάζει το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κοιτά τον λαό κατάματα και του δίνει ελπίδα, για την άλλη καλύτερη μέρα που θα είναι η Δευτέρα, μετά την Κυριακή των εκλογών και μετά η Τρίτη, ως την άλλη Κυριακή, του Κύριου – λαού, Κυριακή που ο λαός θα είναι Κύρης και Νοικοκύρης στο κονάκι του.
Κώστας Μεσάρης
ηθοποιός