Διαβάστε πώς ξεκίνησε η συζήτηση για τα ευρωομόλογα. Ποια η προοπτική και η χρησιμότητά τους στην ελληνική οικονομία. Πόσο αναμένεται να μειώσουν το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών…
Τα ευρωομόλογα ή αλλιώς “ομόλογα σταθεροποίησης” είναι αξιόχρεα που προτείνεται να εκδοθούν από κοινού από τις 17 χώρες που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη.
Πρόκειται δηλαδή για επενδυτικά προϊόντα με τα οποία ο αγοραστής δανείζει ένα συγκεκριμένο ποσό στον εκδότη του ευρωομολόγου – σε αυτήν την περίπτωση σε όλες τις χώρες του ευρώ – για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με ένα προσυμφωνημένο επιτόκιο.
Η ιδέα για την έκδοση ευρωομολόγου προέκυψε από ένα άρθρο των οικονομολόγων Jakob von Weizsäcker και Jacques Delpla, τον Μάιο του 2010, οι οποίοι πρότειναν ως λύση για την κρίση χρέους στην Ευρώπη την χρησιμοποίηση ενός μείγματος παραδοσιακών κρατικών ομολόγων και κοινών ευρωομολόγων.
Με αυτόν τον τρόπο, έλεγαν οι δύο οικονομολόγοι, θα μπορούσε να αποφευχθεί η κρίση χρέους στις ασθενέστερες ευρωπαϊκές οικονομίες, οι οποίες παράλληλα θα έπρεπε να πάρουν μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Σύμφωνα με την πρότασή αυτή, η Ευρωζώνη θα εξέδιδε ευρωομόλογα που θα αντιστοιχούσαν σε χρέος που θα έφτανε έως το 60% του συνολικού ΑΕΠ τους, με αποτέλεσμα το χρέος των χωρών αλλά και το επιτόκιο δανεισμού να γίνει κοινό για όλους.
Τα ευρωομόλογα θα είχαν ως αποτέλεσμα να γίνει πιο εύκολη η εξυπηρέτηση του χρέους για τις ασθενέστερες οικονομίες όπως η ελληνική, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να οδηγούσε και σε πιθανή μείωση της πιστοληπτικής αξιολόγησης των ισχυρότερων ευρωπαϊκών χωρών όπως η Γερμανία.
Και αυτό γιατί με τα ευρωομόλογα, το χρέος γίνεται κοινό για όλους, δηλαδή η Γερμανία θα έπρεπε να εγγυάται και την αποπληρωμή των χρεών χωρών όπως η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιρλανδία.
Μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι επιθυμητή από την γερμανική κυβέρνηση που μέχρι στιγμής έχει την υψηλότερη πιστοληπτική αξιολόγηση (ΑΑΑ) και δανείζεται με πολύ μικρότερα επιτόκια από ότι αυτές οι χώρες..
Την ιδέα αυτή υιοθέτησε και η Κομισιόν τον Νοέμβριο του 2011, αλλά δεν έγινε δεκτή καθώς η Γερμανίδα καγκελάριος και ο τότε Γάλλος πρόεδρος την απέρριψαν, χωρίς πολλές συζητήσεις.
Το θέμα έχει επαναφέρει στο προσκήνιο ο νέος Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και αναμένεται να δούμε ποιες θα είναι οι αντιδράσεις.
πηγή : news247.gr
Αυτή θα είναι η νέα μόδα.Δεν μπορώ να φανταστώ τι θεωρίες και αναλύσεις θα γραφτούν για αυτά.
Επειδή είναι μια πρόταση σχετικά καινούργια και υπό συνεχή επεξεργασία, με πολλές επιμέρους προτάσεις 2-3 λεπτομέρειες.
Η μείωση του χρέους όλων των χωρών στο 60% του ΑΕΠ τους σημαίνει ένα συνολικό ιλιγγιώδες πανευρωπαικό χρέος που θα αγγίζει σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τα 2,3 ΤΡΙΣ (σωστά,τρις) ευρώ. Θα καθοριστεί ένα χρονικό διάστημα αποπληρωμής π.χ 25 χρόνια και κάθε χώρα θα καθιερώσει ειδικό φόρο,τα χρήματα του οποίου θα πηγαίνουν στην αποπληρωμή του χρέους.
Το όλο εγχείρημα απαιτεί αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία από όλες τις χώρες (ισοσκελισμένοι προυπολογισμοί,πρωτογενή πλεονάσματα κ.λ.π).
Τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα αν οι Γερμανοί,Γάλλοι,Ολλανδοί έχουν πραγματικά εμπιστοσύνη σε χώρες όπως π.χ η Ελλάδα ή η Ιρλανδία για το αν θα είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.
Θα πρέπει να σχεδιαστούν συνθήκες και να υπογραφούν από όλα τα μέλη της Ευρωζώνης.Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι 10 ευρωπαικές χώρες π.χ Αγγλία,Σουηδία δεν είναι στο Ευρώ.
Όσο αφορά την Ελλάδα,εκτιμάται ότι ίσως να χρειαστεί και νέο κούρεμα του χρέους πριν μπει σε ένα τέτοιο μηχανισμό.
Η ατζέντα συμπληρώνεται με σκέψεις για ενοποίηση όλων των Ευρωπαικών τραπεζών (ή τουλάχιστον των μεγαλύτερων)υπό κεντρικό έλεγχο από την Ε.Ε. Τέρμα ο όρος Ισπανική τράπεζα ή Ιταλική τράπεζα κ.λ.π.
Προς το παρών οι Γερμανοί απολαμβάνουν τα ευνοικότερα επιτόκια δανεισμού στην Ε.Ε. και κάτι τέτοιο δεν τους συμφέρει αφού θα υπάρξει ενιαίο πανευρωπαικό επιτόκιο δανεισμού για όλες τις χώρες.
Συμφέρει τις χώρες του Νότου και αυτές που έχουν αυξημένο δημόσιο χρέος όπως π.χ η Ισπανία και η Ιταλία που δανείζονται με 6-7% και δανείζουν εμάς με 3,6 -4 %.
Μια πρόταση στην αρχή της είναι…Θα χυθεί πολύ μελάνι )))
#Loizos