Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Υπό εξαφάνιση το … τσάι του βουνού

- Advertisement -

Η οικονομική κρίση και η ακριβή τιμή οδηγούν Αλβανούς και Έλληνες στην αποψίλωση του Sideritis raeseri – πρόκειται για το γνωστό σε όλους τσάι του βουνού – από την περιοχή των Πρεσπών…
Η ζήτηση για το είδος είναι μεγάλη, καθώς το ματσάκι (περίπου 50 γραμμάρια), πωλείται έναντι ενός ευρώ.

Όπως αναφέρει στο «Βήμα» ο Δρ. δασολόγος – φυτοκοινωνιολόγος, Γιώργος Φωτιάδης «Παρατηρήσαμε ότι πολλοί Αλβανοί περνούν παρανόμως τα σύνορα και συλλέγουν τεράστιες ποσότητες τσαγιού. Μάλιστα στη βιασύνη τους – για να αποφύγουν τη σύλληψη – ξεριζώνουν τα φυτά, ή τα κόβουν πριν την ανθοφορία με συνέπεια να καταστρέφουν τους πληθυσμούς του είδους».

Σύμφωνα με οδηγία της δασικής υπηρεσίας, η συλλογή Sideritis raeseri (το είδος φύεται μόνο σε Ελλάδα, Αλβανία και ΠΓΔΜ) για εμπορικούς σκοπούς απαγορεύεται. Επιτρέπεται ωστόσο για προσωπική χρήση, περίπου δύο με τρία ματσάκια ανά άτομο.

Η ορθή συλλογή του γίνεται την περίοδο της ανθοφορίας του (Ιούνιο με Ιούλιο) και κόβεται μόνο το στέλεχος με τα άνθη ώστε να εξασφαλιστεί ο πολλαπλασιασμός του είδους μέσω των σπόρων.

Για την αποτελεσματική προστασία του είδους, πρόσφατα καταρτίσθηκε Σχέδιο Δράσης με τη συνεργασία επιστημόνων και από τις τρεις χώρες. «Αυτό δεν αρκεί όμως. Πρέπει να περάσουμε σε συγκεκριμένες δράσεις. Να βρούμε τις απαιτούμενες επιδοτήσεις αλλά και αγρότες οι οποίοι ενδιαφέρονται να το καλλιεργήσουν. Δεν είναι εύκολο. Πάντως υπάρχει μια κινητικότητα. Υπολογίζουμε ότι η παραγωγή για κάθε στρέμμα είναι περίπου 1.000 κιλά φυτού», επισημαίνει ο κ. Φωτιάδης.

Το πλεονέκτημα της καλλιέργειας τσαγιού, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ότι δεν απαιτούνται γόνιμα εδάφη.

Στην παραδοσιακή ιατρική το αφέψημα από τσάι του βουνού χρησιμοποιείται, μεταξύ άλλων, για την αντιμετώπιση της βρογχίτιδας, την ανακούφιση του κοινού κρυολογήματος, του βήχα και των πόνων της κοιλιάς.
Star.gr

- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε ακόμα

Σχετικά άρθρα

loutrakiblog