Ο Γκίντερ Γκρας έκανε την αρχή με το ποίημα «Η ντροπή της Ευρώπης». Ο νομπελίστας ποιητής χρησιμοποιώντας στοιχεία της αρχαιότητας, στηλίτευσε τη στάση που σήμερα τηρεί η Ευρώπη απέναντι στην Ελλάδα…
Χωρίς να ξεφύγουν από το μοτίβο της αρχαίας κλασικής Ελλάδας άλλοι επτά Γερμανοί λογοτέχνες γράφουν ποίηση για τη χώρα μας στην εβδομαδιαία κεντροαριστερή εφημερίδα «Ντι Τσάιτ».
«Ποίηση για τους Έλληνες» είναι ο τίτλος του ποιητικού αφιερώματος.
Γεννημένος το 1927, ο Βάλζερ απευθύνει το ποίημά του «στους γεννημένους σήμερα». Και εξηγεί:
«Από τους Έλληνες τα μάθαμε όλα την ποίηση, για παράδειγμα, και το μέτρημα επίσης. Και ότι το μέτρημα δεν είναι ντροπή. Και ότι μια συζήτηση για επιτόκια δεν είναι έγκλημα, γιατί δεν συμπεριλαμβάνει τη σιωπή για τον Πλάτωνα. Ζούμε λοιπόν σε φωτεινότερους καιρούς. Η Κασσάνδρα κάνει διακοπές στη Νάξο».
Μαζί με τον Βάλζερ, τις δικές τους λυρικές προσεγγίσεις στην Ελλάδα καταθέτουν επίσης η Σιμπίλε Λεβιτσάροφ με το ποίημά της «Ελληνικοί ελιγμοί» και ο Μίχαελ Μπουζενμάιερ με το «Αχέρων».
Στη νεότερη γενιά ποιητών ανήκουν ο Μίρκο Μπόνε με το νοσταλγικό ποίημα «Φολέγανδρος» ο Ντουρς Γκρίνμπαϊν με την «Επιλογή»- ένας διάλογος ανάμεσα στους Θησέα, Ερμή, Απόλλωνα, Γαλάτεια, Αρετούσα και Γαλήνη.
Ο κύκλος κλείνει με τη Νόρα Μπόσονγκ και το «Σύντομο άσυλο» καθώς και τον Φρανζόμπελ με το «Κοπετός στην Αθήνα» που στα γερμανικά είναι παρήχηση του «γλαύκες στην Αθήνα».
Ο Ανταμ Σομποτσίνσκι, ο οποίος είχε την επιμέλεια της σελίδας, σύμφωνα με «Τα Νέα» θυμίζει ότι ο Γκίντερ Γκρας με το ποίημά του για την Ελλάδα στη «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ» στιγμάτισε «σε πολεμικούς τόνους» την έλλειψη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης στην Ελλάδα.
Το ποίημα του Γκρας ήταν ένα «παράδοξο εγχείρημα».
Τα ποιήματα δεν αποτελούν απάντηση στον Γκρας, αλλά αυτόνομο λυρικό συμπλήρωμα, λέει ο επιμελητής της σελίδας διαπιστώνοντας ότι «και σήμερα όποιος γράφει για την Ελλάδα μιλά είτε για ένα μακρινό παρελθόν είτε για ένα μακρινό μέλλον. Και διά της τεθλασμένης αυτής για το παρόν μας».