O θρύλος του GGAllin: ένα Punk φρικιό, αλλιώτικο από τ’ άλλα…

Ήταν ένα αγόρι που γεννήθηκε το 1953 και το είχαν βαφτίσει με το όνομα Jesus κι ο μικρός του αδερφός συνήθιζε να τον φωνάζει Τζι Τζι, εξ’ου και το ψευδώνυμο GGAllin. H μέγιστη ειρωνεία είναι, ότι τον βαφτίσανε Jesus Christ (ο ίδιος παραπέμπει περισσότερο στον Lucifer). Η ανάρτηση, εμπεριέχει σκληρές εικόνες και κείμενο που μπορεί να σοκάρουν…

Ο GGallin (πραγματικό όνομα Jesus Christ Allin) γεννήθηκε στις 29/8/56 στο Lancaster της Αμερικής και αποτελεί αναγνωρισμένος πλέον punk θρύλος. Από μικρός φαίνεται να είχε όρεξη για φασαρίες, έχω διαβάσει ή ακούσει πως στο σχολείο ντυνότανε γυναίκα, μόνο και μόνο για να προκαλέσει και να παίξει ξύλο με κάνα redneck (χωριάτης στα αμερικάνικα) που θα τον κοροϊδέψει. Σίγουρα μεγάλωσε και επηρεάστηκε απο την ροκ κατάσταση που επικρατούσε το ’70, όπως έχει αναφέρει κι ο ίδιος, μια απο τις πρώτες του μπάντες οι Jabbers ήταν εμπνευσμένοι απο τους Stooges, Mc5, Dead Boys, New York Dolls, ακόμη και απο τους Pistols και τους Ramones, παρόλο που το ’80 όλοι αυτοί θεωρούνταν ξεπερασμένοι και above the ground (mainstream δηλαδή).

 

Ο ίδιος ο Allin αν και έδρασε μουσικά και με μεγάλη πληθώρα στα 80’s και μέχρι το 93′ όπου πέθανε στη Νεα Υορκή απο ναρκωτικά, μετά απο μια ακόμη συναυλία σύντομης διάρκειας και μεγάλης έντασης, ανέφερε ότι έβγαλε το πρώτο του 45άρι το 77′, μια χρονολογία για το πανκ ιστορικά σημαντική, όπως συμπτωματικά συνέβη και με αυτήν το 1967, μια γενιά νωρίτερα με τους χίππις.

Τέλος πάντων, όσοι ξέρετε τον GG ξέρω τι σας έρχεται στο μυαλό, όσοι τον ακούτε για πρώτη φορά θα πρέπει να ξέρετε ότι δεν ήταν θρύλος τόσο για τη μουσική που έπαιζε, όσο για τις ζωντανές εμφανίσεις του, που για μένα είναι ότι πιο ακραίο, βρώμικο και αηδιαστικό έχω δει όσον αφορά την punk μουσική σκηνή, κανείς δεν τον έχει ξεπεράσει μέχρι σήμερα… έβγαινε τραγουδώντας γυμνός, έχεζε και κατουρούσε στη σκηνή και καμια φορά τα έτρωγε κιόλας ή τα πασάλειβε σε πρόσωπο και σώμα, για να μην τον πιάσουν οι μπράβοι του μαγαζιού και τον βγάλουν έξω. 

Συνήθιζε να δίνει κάμια μπάτσα τυχαία, σε κάποιον απο το κοινό, ή να σέρνει γυναίκες από τα μαλλιά (ναι ήταν μισογύνης, βασικά μισούσε τους πάντες /δεν έκανε διακρίσεις) και να προσπαθεί να τις βιάσει… ενίοτε έτρωγε και ο ίδιος ξύλο από το κοινό… όπως και να’χει δεν μπορεί κάποιος να τον κατηγορήσει, γιατί όσοι πήγαιναν στις συναυλίες του, ήξεραν πάνω – κάτω τι είχαν να αντιμετωπίσουν…

PHOTOS: Posters με τον GGAllin.

Άλλη μια συνήθεια που είχε, επειδή συνήθιζε να δείχνει στα show του τις σαδομαζοχιστικές του τάσεις, ήταν να κοπανάει το μικρόφωνο στο κεφάλι του μέχρι να ματώσει και έπειτα να το βάζει στον κώλο του, μετά να ξαναχτυπιέται ή να σχίζεται με ένα κομμάτι γυαλί ή τενεκεδάκι στο στέρνο του, στην κοιλιά του ή οπουδήποτε αλλού. Πρέπει να ήταν λίγο παρανοϊκος, δεν πλενότανε και μιλούσε και τραγουδούσε με ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα. Αλλά αν το καλοσκεφτείς, πέρα απο τη βία που επικρατούσε στα σόου του και στην προσωπική του ζωή, δεν έκανε ποτέ κάποιο μεγάλο κακό σε κάποιον άλλον, πέρα απο τον εαυτό του. 

Μπορεί η γενική εικόνα του να σε τρόμαζε (γίνεται να μην σε τρομάζει αυτός ο τύπος;) και να σε θύμωνε, αλλά σκεφτείτε αυτά τα γραβατωμένα υποκριτικά καθίκια, που με μια τηλεγραφική διαταγή όριζουν τις ζωές και τον θάνατο χιλιάδων και συγκρίνετέ τους με τον GGAllin, που έλεγε πως η ζωή και η κοινωνία είναι σκατά, μίλαγε αληθινά και λαϊκά και  κυκλοφορούσε και ζούσε, σαν να βγήκε απο ταινία του Mad Max… κυρίως ήτανε ένας λυσσασμένος σκύλος, που γάβζιζε πολύ και μπορεί να σε ορμούσε και να σε δάγκωνε κιόλας, αλλά δε θα σου ‘κανε την καθημερινή σου ζωή κόλαση, όπως κάνουν οι πολιτικοί και όλοι αυτοί που μας εξουσιάζουν, από την δημιουργία κιόλας αυτού του κόσμου.

Όσον αφόρα την καλλιτεχνική του δράση, ο GG είχε χάρισμα στο να τραγουδά πανκ και να χρησιμοποεί με ευφράδεια τις λέξεις, έκανε συχνά spoken word παραστάσεις, απαγγελία δηλαδή ποιημάτων και σκέψεων (μάλιστα είχε ηχογραφήσει αρκετές κιόλας) ήτανε έξυπνος και είχε άποψη και μπορούσε να στηρίξει τις πράξεις του, ήταν πολύ πιο ειλικρινής και ντόμπρος απο πολλούς καθωσπρέπει υποκριτές, που στην ουσία είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που θέλουν να σε κάνουν να πιστέψεις ότι είναι. Αυτό θα το καταλάβετε, αν ακούσετε κάποιες συνεντεύξεις του ή δείτε κάποιες εμφανίσεις του σε αμερικανικά talk show στο youtube. Κυρίως στις αρχές πριν αρχίζει να το “χάνει” τελείως, μπορώ να πω πως ήταν και συμπαθής.

Πετούσε πολλά πετυχημένα όταν μιλούσε, είχε αποκαλέσει το Νέο Κύμα του ροκ -το οποίο κατέκρινε- ως New Grave (έναντι New Wave) θέλοντας να πει οτι φέρνει το θάνατο του γνήσιου ροκ εν ρολ. Ελεγε επίσης οτι γουσταρει την πανκ γιατί είναι άμεση και ζωντανή μουσική και λέγοντας: “we play noise so some goes clean the wax from their ears“ (παίζουμε φασαριόζικα και δυνατά για να καθαρίσουμε το κέρι απο τ’αυτιά κάποιων). Είχε επίσης αυτογνωσία και έλεγε οτι αυτά που κάνει στη σκηνή, η τόση βιαιότητα κτλπ, το έκανε με μοναδικό σκοπό να ξεσπάσει από τα προβλήματά του, αλλιώς θα μπορούσε να ήταν ένας κατα συρροήν δολοφόνος ή κάτι τέτοιο και τον πιστεύω… 

Ο GGAllin πέθανε στις 28/6/1993. Το τελευταίο του show ήταν στις 27/6/93 στο μαγαζί The Gas station, ακριβώς μία ημέρα δηλαδή πριν από το θάνατό του. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας κόπηκε το ρεύμα κι ο GG άρχισε να πετάει πράγματα στο κοινό και να σπάει το μαγαζί. Μετά βγήκε ολόγυμνος στους δρόμους (καλυμμένος όπως πάντα με κόπρανα, ούρα, βρωμιές και κουβάδες αίματος) κι άρχισε να περπατάει στους δρόμους της πόλης με ένα κοινό 300 και βάλε ατόμων, να τον ακολουθούν. Μετά από ώρες, κατέληξε στο σπίτι ενός φαν της μπάντας του. Εκεί έχασε τις αισθήσεις του και αργότερα ξεψύχησε, μετά απο υπερβολική δόση ηρωΐνης και κατανάλωση πολύ ποτού… Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι οι υπόλοιποι που βρίσκονταν μέσα στο σπίτι, δεν είχαν καταλάβει ότι είχε πεθάνει, νόμιζαν ότι κοιμόταν κι αρχισαν να βγάζουν όλοι με τη σειρά τους, φωτογραφίες με τον GGAllin αγκαλιά, δηλαδή με ένα πτώμα… Το επόμενο πρωί, κάποιος παρατήρησε ότι ο GG βρισκόταν στο ίδιο μέρος ακριβώς που τον άφησαν και προσπάθησε να τον ξυπνήσει. Τελικά όταν κατάλαβε ότι κάτι είχε πάει στραβά το προηγούμενο βράδυ, κάλεσε ασθενοφόρο…

Στην κηδεία του, όπως ο ίδιος ξεκάθαρα είχε ζητήσει, δεν έγινε κανένας καθαρισμός στο πρησμένο σώμα του, με έντονη τη μυρωδιά από τα κόπρανα και τα ούρα πάνω του… επίσης θάφτηκε με ένα μπουκάλι Jim Beam στο χέρι καθώς και μ’ ενα ζευγάρι ακουστικά και κασσετόφωνο με τον δίσκο The suicide sessions της μπάντας τού the Murder Junkies ( τα δολοφονικά πρεζόνια). Στην κηδεία του οι φανς άφηναν ναρκωτικά και ποτό πάνω στον τάφο του, ενώ άλλοι πήγαιναν & κατουρούσαν & έχεζαν πάνω στην ταφόπλακά του.

Είδα πρόσφατα βίντεό του (αν και είχα δει και παλιότερα) που ήταν αρκετα σοκαριστικά, παρόλαυτά έκανε κακό στον εαυτό του κυρίως και αμελητέο στους γύρω του. Ο ίδιος έλεγε πως ήταν ο τελευταίος αληθινός ροκ εν ρολάς, ήταν συχνά γεμάτος μελανιές και κακότεχνα tattoos, όπως ένα που έγραφε Live fast/ die GG και έναν τάφο δίπλα, ή κι ένα άλλο που έγραφε απλά Life Sucks (η ζωή είναι άθλια). Πάνω απ’ όλα, όσο αηδιαστικός, προκλητικός, χυδαίος ή βίαιος και να ‘τανε, ο GGAllin ήτανε αληθινός μέχρι το κόκαλο και καθόλου υποκριτής. Αυτό που τραγουδούσε και δήλωνε, αυτό και ζούσε (αρετή, που ελάχιστοι άνθρωποι διαθέτουν στον κόσμο σήμερα…).