Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Το τέλος του κόσμου όπως τον ξέραμε…!

- Advertisement -

Ας δούμε το ακόλουθο σενάριο…
Μετά την νέα διαφαινόμενη αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης η Γερμανίδα καγκελάριος Αγγέλα Μέρκελ επιμένει στη θέση της ότι η Ελλάδα πρέπει να συμμορφωθεί με την υπάρχουσα συμφωνία. Φοβούμενοι μια επικείμενη χρηματοπιστωτική κατάρρευση οι Έλληνες σπεύδουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Αυτή τη φορά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αρνείται να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα και οι ελληνικές τράπεζες ξεμένουν από ρευστότητα. Η νέα ελληνική κυβέρνηση επιβάλλει κεφαλαιακούς ελέγχους αλλά στο τέλος υποχρεώνεται να εκδώσει δραχμές προκειμένου να στηρίξει την εγχώρια ρευστότητα.

Με την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, όλα τα μάτια στρέφονται στην Ισπανία. Στην αρχή η Γερμανία και οι άλλες χώρες διαβεβαιώνουν κατηγορηματικά ότι θα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να αποτρέψουν μια μαζική φυγή καταθέσεων από τις ισπανικές τράπεζες. Η ισπανική κυβέρνηση ανακοινώνει κι άλλες δημοσιονομικές περικοπές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Χάρη στη χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, η Ισπανία επιβιώνει χρηματοπιστωτικά για κάποιους μήνες.

Αλλά η ισπανική οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο και η ανεργία πλησιάζει το 30%. Τότε πια ξεσπούν βίαιες διαμαρτυρίες ενάντια στα μέτρα λιτότητας του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι που υποχρεώνεται να πάει σε δημοψήφισμα. Η ισπανική κυβέρνηση δεν καταφέρνει να εξασφαλίσει την απαιτούμενη υποστήριξη από τους ψηφοφόρους και παραιτείται βυθίζοντας τη χώρα σε ολοκληρωτικό πολιτικό χάος. Η Αγγέλα Μέρκελ παύει να στηρίζει την Ισπανία ισχυριζόμενη ότι οι σκληρά εργαζόμενοι Γερμανοί φορολογούμενοι έκαναν ήδη αρκετά. Πολύ σύντομα έχουμε και στην Ισπανία μαζικές αποσύρσεις καταθέσεων, χρηματοπιστωτικό κραχ και την έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Σε μια εσπευσμένη μίνι σύνοδο κορυφής, η Γερμανία, η Φιλανδία, η Αυστρία και η Ολλανδία ανακοινώνουν ότι δεν θα εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμά τους. Αυτό όμως αυξάνει τις χρηματοπιστωτικές πιέσεις στη Γαλλία, την Ιταλία και τα άλλα κράτη μέλη. Η πραγματικότητα της μερικής διάρρηξης της Ευρωζώνης βαραίνει την παγκόσμια οικονομία και η χρηματοπιστωτική κατάρρευση περνά από την Ευρώπη στις ΗΠΑ και την Ασία.

Το σενάριο μας συνεχίζει στην Κίνα, όπου η ηγεσία έρχεται αντιμέτωπη με τη δική της κρίση. Η επιβράδυνση της οικονομίας έχει κιόλας επιδεινώσει την κοινωνική δυσαρέσκεια. Με την κινεζική κοινωνία να βράζει, οι εξελίξεις στην Ευρώπη ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Η μεγάλη συρρίκνωση των κινεζικών εξαγωγών στην Ευρώπη κάνει τα εργοστάσια της Κίνας να αρχίσουν να συζητούν την προοπτική των μαζικών απολύσεων. Ξεσπούν διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις κι ο κόσμος ζητά να μπει τέλος στη διαφθορά των κομματικών αξιωματούχων.

Εκεί πια η κινεζική κυβέρνηση αποφασίζει ότι δεν μπορεί να διακινδυνεύσει περαιτέρω εσωτερικές πιέσεις και ανακοινώνει ένα πακέτο μέτρων για τη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης και την αποτροπή των απολύσεων, το οποίο βασίζεται πρωτίστως στην άμεση χρηματοδοτική στήριξη των εξαγωγέων και σε παρεμβάσεις στις αγορές συναλλάγματος με σκοπό την υποτίμηση του ρεμνίμπι.

Εν τω μεταξύ στις ΗΠΑ έχει αναλάβει την προεδρία ο Μιτ Ρόμνι, μετά από μια σκληρή προεκλογική εκστρατεία στην οποία κατάφερε να υπερισχύσει του προέδρου Μπάρακ Ομπάμα κατηγορώντας τον ότι στάθηκε πολύ ήπιος στην οικονομική του πολιτική απέναντι στην Κίνα. Ο συνδυασμός της χρηματοπιστωτικής μόλυνσης από μια Ευρώπη που ήδη βουλιάζει σε σοβαρό πιστωτικό κραχ και η ξαφνική πλημμύρα των φτηνών κινεζικών εξαγωγών οδηγεί την διακυβέρνηση Ρόμνι σε αδιέξοδο. Ενάντια στις συστάσεις των συμβούλων του, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος ανακοινώνει την επιβολή δασμών στο σύνολο των κινέζικων εξαγωγών. Οι υποστηρικτές του από το Κόμμα του Τσαγιού, στους οποίους άλλωστε ο Ρόμνι οφείλει την εκλογική νίκη του, τού ζητούν να κάνει ένα βήμα παραπέρα και να αποχωρήσει από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.

Μέσα στα επόμενα χρόνια, η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας φέρει σε αυτό που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αποκαλέσουν Δεύτερη Μεγάλη Ύφεση. Η ανεργία πιάνει νέα ιστορικά υψηλά. Οι κυβερνήσεις, στερούμενες δημοσιονομικών πόρων, δεν έχουν και πολλές επιλογές και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με τρόπους που επιδεινώνουν τα προβλήματα για τις άλλες χώρες: εμπορικός προστατευτισμός και ανταγωνιστικές νομισματικές υποτιμήσεις. Καθώς οι χώρες βυθίζονται την οικονομική αυτάρκεια, έχουμε επαναλαμβανόμενες παγκόσμιες συναντήσεις κορυφής που όμως δεν αποδίδουν κανένα αποτέλεσμα – πέρα από κενές νοήματος υποσχέσεις για συνεργασία.

Ελάχιστες χώρες γλιτώνουν την οικονομική σφαγή. Εκείνες που τα πάνε κάπως καλύτερα έχουν τρία χαρακτηριστικά: χαμηλά επίπεδα δημόσιου χρέους, περιορισμένη εξάρτηση από τις εισαγωγές ή τις κεφαλαιακές εισροές και ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς. Επομένως η Βραζιλία και η Ινδία αποτελούν σχετικά ασφαλείς λιμένες, αν και οι αναπτυξιακές προοπτικές τους έχουν επίσης σοβαρά μειωθεί.

Όπως και στη Μεγάλη Ύφεση, έτσι και τώρα πολύ πιο σοβαρές είναι οι πολιτικές επιπτώσεις οι οποίες έχουν μακροπρόθεσμη σημασία. Η κατάρρευση της Ευρωζώνης και ουσιαστικά της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιφέρει μείζονες ανακατατάξεις στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Η Γαλλία και η Γερμανία ανταγωνίζονται ανοιχτά η μια την άλλη ως εναλλακτικά κέντρα επιρροής έναντι των μικρών ευρωπαϊκών κρατών. Τα κεντρώα και μετριοπαθή κόμματα πληρώνουν το κόστος της στήριξής τους στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και συντρίβονται στις κάλπες από τα κόμματα της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς. Και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αρχίζουν να διώχνουν μαζικά τους μετανάστες.

Για τον υπόλοιπο κόσμο, η Ευρώπη δεν είναι πια το πρότυπο της δημοκρατίας. Η αραβική Μέση Ανατολή στρέφεται αποφασιστικά προς αυταρχικά ισλαμικά καθεστώτα. Ακόμα χειρότερα στην Ασία, οι οικονομικοί διαξιφισμοί ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα καταλήγουν σε ανοικτή στρατιωτική σύγκρουση ενώ οι όλο και πιο συχνές ναυτικές συγκρούσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε ολοκληρωτικό πόλεμο.

Έχουν περάσει πολλά χρόνια και η Γερμανίδα καγκελάριος Αγγέλα Μέρκελ έχει αποσυρθεί από την πολιτική. Ως συνταξιούχος πια ερωτάται αν νομίζει πως έπρεπε να είχε κάνει κάτι διαφορετικό κατά την κρίση της Ευρωζώνης. Δυστυχώς η απάντησή της έρχεται πολύ αργά για να αλλάξει τη ροή της ιστορίας.

Μακρινό σενάριο; Ίσως, αλλά δεν είναι τόσο μακρινό όσο φαίνεται.

banksnews.gr
- Advertisement -

3 ΣΧΟΛΙΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε ακόμα

Σχετικά άρθρα

loutrakiblog