Νέα, υπερφίαλη, πολλά υποσχόμενη, κατ’ επίφαση χειραφετημένη, με εξαιρετικές σεξουαλικές επιδόσεις, πολλά ζευγάρια παπούτσια – κυρίως ψιλοτάκουνες γόβες, εντυπωσιακά σύνολα, βλέμμα αινιγματικό, γεμάτη φιλοδοξίες, ματαιοδοξία και ακριβά γούστα, λίγους προβληματισμούς και σιγουριά για τον εαυτό της που ψάχνει να κατακτήσει παντί τρόπω τον «άντρα των ονείρων της»… Αυτή είναι το πρότυπο Cosmo girl, το κορίτσι του περιοδικού Cosmopolitan δηλαδή… που γεννήθηκε το 1964 μέσα από την πένα της Έλεν Γκάρλεϊ Μπράουν… Μέχρι το 1964 οπότε και ανέλαβε τα ηνία η συγγραφέας του «Σεξ και η νεαρή εργένισσα» το Cosmopolitan ήταν ένα μεταπολεμικό περιοδικό ποικίλης ύλης για την γυναίκα-μητέρα των Αμερικανικών προαστίων, είχε φιλοξενήσει μάλιστα στις σελίδες του και κομμάτια πολλών λογοτεχνών, μεταξύ των οποίων και του Τζακ Λόντον. Τότε, πουλούσε στην καλύτερη 800.000 αντίτυπα, όταν όμως ανέλαβε η προκλητική για την εποχή Μπράουν και την πρώτη σελίδα κόσμησαν καλλονές με χυμώδη ντεκολτέ, όταν η λεζάντα έγραφε «πώς να τον μαγέψετε στο κρεβάτι» οι πωλήσεις ανέβηκαν στα τρία εκατ. και παρέμειναν υψηλές για περισσότερα από 33 χρόνια, που η αμφιλεγόμενη αρχισυντάκτρια κράτησε τα ηνία του θηλυκού πλέον Playboy.
Την περασμένη Δευτέρα, η Μπράουν άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 90 ετών, δέκα χρόνια νωρίτερα είχε κάνει κοιλιοπλαστική και είκοσι χρόνια νωρίτερα, στα 70 της, προσθετική επέμβαση στήθους. Ήταν άλλωστε Cosmo girl, πιστή στις αρχές τις οποίες θεσμοθέτησε για να την ακολουθήσει μια ολόκληρη βιομηχανία… διαφήμισης, πλαστικής χειρουργικής, αισθητικής , μόδας, σόουμπιζ… που έτριβε τις κοιλιές της γουργουρίζοντας όλο ευχαρίστηση για τη δημιουργία μιας καινούργιας ανεκμετάλλευτης μέχρι τότε αγοράς…
Η γυναίκα της οποίας το έργο Έλεν Γκάρλεϊ Μπράουν εξυμνήθηκε από τα αμερικανικά μίντια θεωρήθηκε θιασώτης της γυναικείας σεξουαλικής χειραφέτησης καθώς βροντοφώναξε – το 62 σε ηλικία 40 ετών- πως οι γυναίκες όχι μόνο κάνουν σεξ αλλά το απολαμβάνουν κιόλας, είχε δηλώσει πως υπηρετεί τον παραγωγό ταινιών και πρώην διευθυντή σύνταξης σύζυγο της, Ντέιβιντ, «σαν γκέισσα». Πιστή και πάλι στις αρχές των Cosmo girl… Βλέπετε απώτερος στόχος και για το Cosmo girl, είναι η κατάκτηση του νέου, ωραίου και πλούσιου, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά… Ο πλούσιος γάμος είναι κι αυτός μέσα στη λίστα της σύγχρονης αναγνώστριας, αυτής με τα πτυχία, τα ακριβά παπούτσια και την καλή δουλειά διότι όπως έλεγε η “γκουρού του Cosmo”: «μπορεί τα χρήματα να μην φέρνουν την ευτυχία αλλά έχοντας τα μπορείς να είσαι δυστυχισμένη με άνεση»
Cosmogirl, ένα κορίτσι για τον άντρα
Η Μπράουν ίδρυσε σχολή, ικανοποιημένη από το καπιταλιστικό μοντέλο που την ανέδειξε σε προθιέρεια της σύγχρονης θηλυκότητας που θέλει την γυναίκα, σέξυ ερωμένη, σαγηνευτική και στοχοπροσηλωμένη επαγγελματία με αναλογίες μοντέλου και εγκέφαλο γλάστρας με πτυχίο δεν στάθηκε ποτέ κριτικά απέναντι του. Ενδεχομένως να ήταν και αργά… με δεδομένο πως το παράδειγμα της ακολούθησαν στη συνέχεια όλα τα περιοδικά που απευθύνονταν σε γυναίκες, με εξαίρεση κάποια περιοδικά που ασχολούνταν αμιγώς με τη μόδα. Αργά ήταν και για το φεμινιστικό κίνημα… που από τη δεκαετία του ’70 καταλάμβανε συχνά πυκνά τις εγκαταστάσεις του Cosmopolitan σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την προβολή ενός εξωπραγματικού προτύπου που μόνο πίσω μπορεί να πάει το κίνημα αφού δεν απελευθερώνει την νέα γυναίκα αλλά της σερβίρει πως είναι αποδεκτό να χρησιμοποιεί το σεξ ως όπλο ή εργαλείο. Άλλωστε όσο και να προσπάθησε το Cosmopolitan -και οι μιμητές του- να σερβίρει τις σεξουαλικές συμβουλές του ως αυτονομία το γεγονός πως η όποια συμβουλή στόχευε στο να ικανοποιήσει τον εκάστοτε “άνδρα των ονείρων” αποδείκνυε την αναχρονιστική λογική του. Το Playboy ποτέ δεν αντιμετώπισε τον άνδρα ως αντικείμενο, το αντικείμενο πάντα ήταν η γυναίκα και το πώς θα ικανοποιηθεί ή θα επιβεβαιωθεί ο ίδιος μέσα από το σώμα ή τη συμπεριφορά της, το Cosmopolitan με μια επίπλαστη χειραφέτηση παρουσίαζε την γυναίκα ως αυτή που θα ικανοποιήσει, με τη διαφορά πως τώρα, έπρεπε να το θέλει και εκείνη. Από την άλλη όμως, όταν τη δεκαετία του ’90 ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Πάκγουντ και ο δικαστής Κλάρενς Τόμας κατηγορήθηκαν για σεξουαλική παρενόχληση η κατά δήλωση της “φεμινίστρια” Μπράουν ισχυριζόταν μέσα από τις σελίδες του περιοδικού πως η σεξουαλική προσοχή ενός άνδρα δεν μπορεί παρά να είναι κολακευτική. Το Cosmopolitan μπορεί να έκανε άνοιγμα στο ομοφυλοφιλικό κοινό, αλλά διατήρησε στο ακέραιο τον έμφυλο διαχωρισμό, καταφέρνοντας να πείσει τις γυναίκες να υποταχθούν στην αντρική φαντασίωση που τις θέλει “έτοιμες για όλα”, ικανές να κάνουν κάθε επιθυμία πραγματικότητα χωρίς όμως να χαλάσει το μαλλί ή το νύχι…
Από τις αρχές του 60, όταν η Μπράουν έκανε μότο της τη ρήση της Μέι Γουέστ πως «Τα καλά κορίτσια πάνε στον Παράδεισο, τα κακά πάνε παντού» και υπερασπιζόταν το χάπι αντισύλληψης άλλαξαν πολλά. Ακόμη και αν της αναγνωριστεί το ότι η εξαγόμενη πατέντα του Κοσμοπόλιταν βοήθησε τις έφηβες του Δυτικού κόσμου να απαντήσουν σε ερωτήματα που πριν το απρόσωπο Ίντερνετ δεν θα είχαν το θάρρος να ρωτήσουν την μητέρα τους, δεν θα αλλάξουν τα όσα ακολούθησαν. Εκείνες που φυλακίστηκαν μες τη ματαιοδοξία τους από 6 σεζόν επεισοδίων του Sex and City, εκείνες που λιώνουν στις δίαιτες και στα γυμναστήρια προσπαθώντας να αποκτήσουν το φοτοσοπαρισμένο σώμα του εξωφύλλου, εκείνες που νιώθουν πως δεν είναι αρκετά θελκτικές όταν μετά από 12 ώρες σε μια κακοπληρωμένη δουλειά που δεν τους επιτρέπει να αγοράσουν τα αξεσουάρ των καταχωρήσεων δεν προλαβαίνουν να φτιαχτούν “για να τον συνεπάρουν”, εκείνες που καταφεύγουν ακόμη και σε επεμβάσεις στον κόλπο τους που είναι “η τελευταία λέξη της πλαστικής χειρουργικής” όπως αυτή διαμορφώνεται από μια πορνοβιομηχανία σε υψηλή ανάλυση και χωρίς ίχνος τρίχας για κάλυψη σίγουρα χρωστούν ένα κομμάτι της φυλακής τους στην Μπράουν και σε όλους όσοι την συνδιαμόρφωσαν μαζί της… Γιατί η κοπέλα της διπλανής πόρτας νιώθει καλύτερα ούσα σφιγμένη σε ένα αποκαλυπτικό μαγιό με έξτρα ενίσχυση παρά γυμνή…
www.avgi.gr