“Ενώ στην Κωνσταντινούπολη ήμουν μια χαρά εδώ, στο Δημοτικό, τα παιδιά με φώναζαν “τουρκόσπορο” με ρωτούσαν αν μέναμε σε τσαντίρι, αν είχαμε ρεύμα…
Όταν ήρθα στην Αθήνα, εκτός από τη λαμπερή πλατεία Ομονοίας, με τις κυλιόμενες σκάλες και τους φοίνικες, δεν είδα κάτι διαφορετικό. Στην Πόλη είχα μεγαλύτερους σε ηλικία φίλους, που με πήγαιναν στην Όπερα της Κωνσταντινούπολης. Το 1979 πίναμε κόκα κόλα, όταν δεν είχε έρθει ακόμα στην Ελλάδα. Ακόμα και οι ταινίες που με πήγαινε να δω ο πατέρας μου, δεν παίζονταν εδώ”.
Αυτά εξομολογήθηκε στο ΕΓΩ ο Στέλιος Παρλιάρος.
*entertv