Ο θάνατος του Ούγκο Τσάβες την περασμένη Τρίτη πέρα από το ότι συγκλόνισε ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών της Βενεζουέλας – αν αναλογιστούμε και τα πλήθη κόσμου που ακολούθησαν τη σωρό του κατά την περιφορά του στους δρόμους του Καράκας-, άνοιξε και με τον πλέον επίσημο τρόπο την συζήτηση για αλλαγή σελίδας τη χώρα…
Οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου αναμένεται να προκηρυχθούν εντός 30 ημερών και ο διάδοχός του, Νίκολας Μαδούρο, θεωρείται από πολλούς αναλυτές το φαβορί της αναμέτρησης απέναντι στον υποψήφιο (για δεύτερη φορά μέσα σε έξι μηνες) της αντιπολίτευσης, Ενρίκε Καπρίλες.
Ήδη λίγες ώρες μετά την κηδεία του Τσάβεζ ο Μαδούρο ορκίστηκε προσωρινός πρόεδρος της Βενεζουέλας.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας λίγο πριν το θάνατο του Τσάβες, έδιναν άνετο προβάδισμα στον Μαδούρο με 50%, έναντι 36% που λάμβανε ο Καπρίλες, ενώ το συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα θεωρείται από το στρατόπεδο του κυβερνώντος κόμματος ως παράγοντας, ο οποίος μπορεί να γύρει την πλάστιγγα υπέρ του διαδόχου του στην ηγεσία του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας, στη μάχη για την προεδρία της χώρας.
Παράλληλα, τα φτωχά λαϊκά στρώματα – μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού της Βενεζουέλας- που στήριξαν τον Τσάβες καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας, βλέπουν στο πρόσωπο του αντιπροέδρου τον συνεχιστή της φιλολαϊκής πολιτικής και της αναδιανομής του πλούτου, με αύξηση δαπανών για την περίθαλψη, την παιδεία και τη δωρεάν στέγαση.
Νίκολας Μαδούρο, το δεξί χέρι του προέδρου
Δυναμικός συνδικαλιστής στα νιάτα του, ο Μαδούρο εμπνεύστηκε από την ομιλία του Τσάβες αμέσως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 1992. Ζήτησε και έλαβε άδεια να τον επισκέπτεται στη φυλακή. Εκεί γεννήθηκε μια στενή προσωπική και πολιτική φιλία που κράτησε μέχρι τις τελευταίες ημέρες του ηγέτη της Βενεζουέλας. Σημειώνεται ότι ο Μαδούρο έπαιξε και καθοριστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για την απονομή χάρης στον Τσάβες το 1994.
Εκφραστής της «αριστερής» τάσης μέσα στο Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ο αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας έχει διατέλεσει για περισσότερα από επτά χρόνια υπουργός Εξωτερικών και από τη θέση αυτή πρωτοστάτησε στη σύναψη διμερών συμφωνιών με την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν. Προώθησε την περαιτέρω προσέγγιση των κρατών της λατινικής Αμερικής, ενώ επί υπουργίας του οι δεσμοί με την Κούβα έγιναν ακόμα πιο στενοί, με μία σειρά προγραμμάτων πώλησης πετρελαίου στην Αβάνα σε προνομιακές τιμές.
Ο πραγματικός αντίπαλος
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ο Μαδούρο φαίνεται να έχει το πάνω χέρι στην διεκδίκηση του προεδρικού θώκου, όμως εκεί που πραγματικά θα δοκιμαστεί η ηγετική του ικανότητα είναι στο εσωτερικό του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Στο τελευταίο του – δραματικό – διάγγελμα στις 19 Δεκεμβρίου, ο Τσάβες έχρισε τον στενό του συνεργάτη, διάδοχό του στην προεδρία της χώρας και στην ηγεσία του Κόμματος της Βενεζουέλας, ωστόσο το μήνυμα του εκλιπόντος είναι αμφίβολο εάν εισακούστηκε από το… αντεστραμμένο είδωλο του Μαδούρο και βασικό του αντίπαλο στις εσωκομματικές διεργασίες, τον Διοσδάδο Καμπέγιο.
Παρά το γεγονός ότι και οι δύο διέψευσαν την θρυλούμενη αντιπαλότητα τους και έσπευσαν να ορκιστούν πίστη στην «Μπολιβαριανή Επανάσταση» στο προσκέφαλο του ετοιμοθάνατου Τσάβες με τον θάνατο του ηγέτη της Βενεζουέλας θα έχουν ανοιχτό το πεδίο ώστε να… εξωτερικεύσουν τις πραγματικές σκέψεις τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι φυσιογνωμία του αποθανόντα ηγέτη αποτέλεσε και τον συνεκτικό ιστό ενός κόμματος του οποίου οι συνιστώσες είναι περισσότερες και από αυτές του… ΣΥΡΙΖΑ.
Και ακριβώς αυτό το κενό εξουσίας που αφήνει ο θάνατος του Τσάβες θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί ο Καμπέγιο, ο οποίος βρίσκεται στον αντίποδα του Μαδούρο, εκπροσωπώντας την «εθνικιστική τάση» μέσα στο κόμμα, με τους αναλυτές να εκτιμούν ότι μέσα στις προθέσεις του να δώσει μεγαλύτερο ρόλο στο στρατό ως τοποτηρητή της «μπολιβαριανής επανάστασης».
Ο… παρολίγον πραξικοπηματίας που αντιμετώπισε ένα πραξικόπημα
Προερχόμενος από τις ένοπλες δυνάμεις, διατέλεσε επιτελάρχης του ηγέτη της Βενεζουέλας, ενώ ήταν ένα από τους αξιωματικούς του στρατού που επιχείρησαν το αποτυχημένο πραξικόπημα του 1992.
Το 2002 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιστροφή του Ούγκο Τσάβες στην εξουσία, αφού χάρη στις προσωπικές του προσπάθειες από τη θέση του προσωρινού προέδρου αντιμετώπισε τους πραξικοπηματίες και παρενέβη για την απελευθέρωση του, ηγέτη της Βενεζουέλας.
Ο Καμπέγιο έπαιξε έναν σημαντικότατο ρόλο στην επίλυση της σημαντικότερης κρίσης στην πολιτική καριέρα του Τσάβες, γεγονός που στάθηκε η αφετηρία για μία μακρά πορεία σε υπουργικές θέσεις, με την επιρροή του να αυξάνεται ανά τα χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, το κενό που άφησε ο αποθανών φαίνεται προς παρόν δυσαναπλήρωτο, ενώ το οικοδόμημα που «έχτιζε» επί δεκατέσσερα χρόνια βρίσκεται σε ένα «κρίσιμο» σταυροδρόμι. Ο Νίκολας Μαδούρο και ο Διοσδάδο Καμπέγιο αντιπροσωπεύουν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες τάσεις της «μπολιβαριανής επανάστασης», και ο αγώνας για το ποιος θα βρεθεί στο «τιμόνι» της, μόλις ξεκινάει…
Πηγή: newpost.gr