Την φορολογική μεταχείριση ενός ακινήτου έχει κατ αρχήν και ένα ιδιωτικό νησί. Τα προβλήματα όμως ξεκινούν από την πρόθεση του ιδιοκτήτη να το αξιοποιήσει…
Η αγορά ενός ιδιωτικού νησιού στην Ελλάδα δεν διαφέρει πολύ από αυτήν ενός οικοπέδου . Το δημόσιο ή ο ιδιώτης που το κατέχει κάνει ένα συμβόλαιο πώλησης στον νέο αγοραστή ο οποίος θα πρέπει να να πληρώσει 24% ΦΠΑ επί του τιμήματος κτήσης 3% φόρο μεταβίβασης και ένα μικρό ποσοστό στην αμοιβή του συμβολαιογράφου.
Αν το νησί μείνει ως έχει ( μάλλον απίθανο ) ο μόνος φόρος που έχει να πληρώνει ο ιδιοκτήτης είναι ο Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτητών Ακινήτων ο γνωστός ΕΝΦΙΑ . Το ύψος τους εξαρτάται από την επιφάνεια του νησιού. Κατά τεκμήριο τα νησιά βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλης συνεπώς ακολουθούν την φορολογική μεταχείριση των αγροτεμαχίων. Ο φόρος κυμαίνεται από 15 ευρώ έως και 50 ευρώ το στρέμμα .
Αν το νησί έχει διαχείριση από κάποια εξωχώρια εταιρία (Off shore) τότε επιβάλλεται φόρος 15% επί της αξίας του ακινήτου που διαμορφώνεται με βάση τις τρέχουσες αντικειμενικές αξίες.
Η αξιοποίηση ενός νησιού προϋποθέτει ηλεκτροδότηση και υδροδότηση και σύστημα αποκομιδής απορριμμάτων ( τα δύο τελευταία αν ο ιδιοκτήτης δεν επιθυμεί να κάνει δικές του εγκαταστάσεις ).
Η ηλεκτροδότηση θα γίνει από το δήμο στον οποίο ανήκει το νησί . Μόλις γίνει ηλεκτροδότηση ο ιδιοκτήτης θα αρχίσει να πληρώνει το ΤΑΠ.
Το τέλος ακίνητης περιουσίας, που επιβάλλεται υπέρ των Δήμων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και υπολογίζεται με συντελεστές κλιμακούμενους από 0,25‰ – 0,35‰ επί των αντικειμενικών τιμών ζώνης των ηλεκτροδοτούμενων κτισμάτων.
Αν ο ιδιοκτήτης ζητήσει υδροδότηση και αποκομιδή απορριμμάτων από το δήμο που ανήκει ο νησί τότε θα υποχρεωθεί και σε τέλη ύδρευσης αλλά και δημοτικά τέλη που έρχονται επίσης με τον λογαριασμό .