Στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο της Κορίνθου, ανάμεσα στα 17 θέματα της ημερήσιας διάταξης είναι και το αίτημα του δημοτικού συμβούλου της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ, Δημήτρη Μπίτζιου περί χορήγησης αδείας διότι συμμετέχει στο τηλεοπτικό ριάλιτι Big Brother.
Όταν ο θεσμικός ρόλος θυσιάζεται στον βωμό της τηλεθέασης
Σε μια εποχή που η πολιτική απαξιώνεται όλο και περισσότερο στα μάτια των πολιτών, η συμμετοχή εν ενεργεία δημοτικού συμβούλου σε ριάλιτι τύπου Big Brother αποτελεί μια ακόμη πληγή στο ήδη τραυματισμένο σώμα της τοπικής αυτοδιοίκησης και της δημόσιας ζωής.
Η εικόνα του αιρετού εκπροσώπου να εγκαταλείπει τη θέση του για να γίνει μέρος ενός τηλεοπτικού θεάματος, όπου κυριαρχούν η φθηνή ίντριγκα, η έκθεση της προσωπικής ζωής και η αναζήτηση της πρόσκαιρης δημοσιότητας, δεν συνάδει με το κύρος και την ευθύνη που συνεπάγεται το αξίωμά του.
Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι – ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι – η πιο άμεση και καθημερινή έκφραση της δημοκρατίας. Οι πολίτες δεν εκλέγουν τους εκπροσώπους τους για να μετατραπούν σε παίκτες ενός ριάλιτι, αλλά για να αφιερωθούν στην επίλυση των προβλημάτων της κοινότητας, να είναι παρόντες στις συνεδριάσεις, να διεκδικούν λύσεις και να δίνουν το παράδειγμα συμμετοχής και υπευθυνότητας.
Η επιλογή ενός αιρετού να αφήσει το καθήκον του για να «κλειδωθεί» σε ένα σπίτι γεμάτο κάμερες, δεν είναι ούτε αθώα ούτε “προσωπική υπόθεση” είναι πολιτική επιλογή και δημόσια πράξη.
Το χειρότερο όμως δεν είναι η επιλογή του ίδιου του ατόμου – άλλωστε ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη δημόσια εικόνα του. Το ανησυχητικό είναι ότι μέσα από τέτοιες πράξεις γελοιοποιείται ο ίδιος ο θεσμός.
Δίνεται το μήνυμα ότι η συμμετοχή στα κοινά μπορεί να συνδυάζεται με την ελαφρότητα, με την απουσία ευθύνης, με την υποβάθμιση της πολιτικής ζωής σε ριάλιτι θέαμα.
Ότι οι πολίτες δεν έχουν πια απαιτήσεις σοβαρότητας, αλλά ότι αρκούνται στην προβολή και το “σόου”.
Ο ρόλος του αιρετού δεν είναι ρόλος σταρ. Είναι ρόλος υπηρέτη της κοινωνίας. Και η υπηρεσία αυτή απαιτεί σοβαρότητα, συνέπεια και αίσθηση καθήκοντος. Όταν αυτά υποκαθίστανται από το κυνήγι της δημοσιότητας, τότε δεν μιλάμε για δημόσιο λειτουργό αλλά για έναν ακόμα “παίκτη” στην αρένα της μαζικής κατανάλωσης.
Σε έναν τόπο που έχει ανάγκη από πολιτικούς με όραμα και τόλμη, η εικόνα δημοτικών συμβούλων που κυνηγούν την επόμενη τηλεοπτική προβολή είναι τουλάχιστον θλιβερή.
Και ίσως πιο επικίνδυνη από όσο φαίνεται, γιατί διδάσκει στους νέους ανθρώπους ότι η πολιτική δεν είναι προσπάθεια και προσφορά, αλλά ένας εύκολος δρόμος για την προσωπική ματαιοδοξία.
Αντί λοιπόν να συζητούμε αν “δικαιούται” ή “επιτρέπεται” ένας αιρετός να συμμετέχει σε τέτοιου είδους τηλεοπτικά προϊόντα, το πραγματικό ερώτημα είναι άλλο:
Θέλουμε ανθρώπους να υπηρετούν τους θεσμούς ή να υπηρετούν τον εαυτό τους;
Η απάντηση, αν πραγματικά θέλουμε να ξαναχτίσουμε το κύρος της πολιτικής ζωής, δεν μπορεί να είναι άλλη.Όταν οι πόλεις διψούν για έργα και οι αιρετοί διψούν για χειροκρότημα, το μόνο που μένει να χτίσουμε είναι στούντιο και όχι κοινωνίες!
Χ@ρα
Δεν υπάρχει πάτος.
Ευαγγέλιο τα λόγια σου, Χαρούλα μου. Σωστή από την πρώτη ως την τελευταία λέξη του άρθρου. Η παρουσία του συγκεκριμένου αιρετού στο τηλεοπτικό τσίρκο ίσως ξεπεράσει την νόμιμη ετήσια άδεια που δικαιούται. Εκτός κι αν θεωρηθεί η άδεια ως αναρρωτική, διότι, κατά πολλούς, πάθηση είναι η επιθυμία συμμετοχής σε τέτοια τηλεοπτικά τσίρκα. Και δεν θα κάνουμε ούτε το blog τσίρκο. Ως αντισώματα, θα κινούμαστε να εξαλείφουμε τους εξωτερικούς ιούς.
Κερδίζει έδαφος ο τεράστιος Μπίτζιος! Μάγεψε με το “μπάτζελοτ πάρτυ”!!!
Καλησπερα! Χαρουλα μου, καταπιανεσαι, καταγινεσαι & ασχολησαι – και βεβαιως, και πολυ πολυ καλα κανεις, εσυ – μοναχα με το αιτιατο, και οχι οπως ορθοτερα & καλυτερα θα επρεπε, και με την αιτια (της ολης, αυτης, συνταρακτικης υποθεσεως). Και οπου “αιτιατο”, χρησιμοποιησε & βαλε τον κυριο Μπιτζιο και τον καθε κυριο Μπιτζιο – δεν ειναι, αλλωστε και προσωπικο, το ολον θεμα μας, αυτο – (ο οποιος, εν προκειμενω, φορτωνει στον κοκορα, αλλα και επισης δε, και παραταει και στον βροντο και αφηνει και στα κρυα του λουτρου, τα δημοτικα του καθηκοντα, προκειμενου και να συμετασχει με τοσο παθος, επιθυμια, θεληση, βουληση, τρελα & ζεση, στο σκα’ι’κο, αυτο, ριαλιτι σοου – τηλεσκουπιδι, αλλα και οπου “αιτια” (παλι), χρησιμοποιησε & βαλε απλως, την κατ’ εξακολουθηση, κατα συρροη & κατ’ επαναληψη, ολεθρια, καθως και… αδιορθωτη (μαζι), ψηφο, αυτη, του Ελληνα, λαου, κοσμακη, υπηκοου & πολιτη, δηλαδη…
Καλησπερα! Χαρουλα, καταπιανεσαι, καταγινεσαι & ασχολησαι – και βεβαιως, και πολυ πολυ καλα κανεις, εσυ – μοναχα με το αιτιατο, και οχι οπως ορθοτερα & καλυτερα θα επρεπε, και με την αιτια (της ολης, αυτης, συνταρακτικης υποθεσεως). Και οπου “αιτιατο”, χρησιμοποιησε & βαλε τον κυριο Μπιτζιο και τον καθε κυριο Μπιτζιο – δεν ειναι, αλλωστε και προσωπικο, το ολον θεμα μας, αυτο – (ο οποιος, εν προκειμενω, φορτωνει στον κοκορα, αλλα και επισης δε, και παραταει και στον βροντο και αφηνει και στα κρυα του λουτρου, τα δημοτικα του καθηκοντα, προκειμενου και να συμετασχει με τοσο παθος, επιθυμια, θεληση, βουληση, τρελα & ζεση, στο σκα’ι’κο, αυτο, ριαλιτι σοου – τηλεσκουπιδι, αλλα και οπου “αιτια” (παλι), χρησιμοποιησε & βαλε απλως, την κατ’ εξακολουθηση, κατα συρροη & κατ’ επαναληψη, ολεθρια, καθως και εμμενουσα & αδιορθωτη (μαζι), ψηφο, αυτη, του Ελληνα, λαου, κοσμακη, υπηκοου & πολιτη, δηλαδη…
Αξιότιμε κ. Τάσο, με συγχωρείτε, δίχως να θέλω να σας προσβάλω, το ασχολείσαι δεν γράφεται με “η”. Επίσης το συμμετάσχει θέλει διπλό “μ”. Καμία διάθεση να θίξω, απλώς, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν που λέμε. Συν+μετέχω, όπως Συν+μόρφωσις.
Αξιότιμε κ. Τάσο, με συγχωρείτε, δίχως να θέλω να σας προσβάλω, το ασχολείσαι δεν γράφεται με “η”. Επίσης το συμμετάσχει θέλει διπλό “μ”. Καμία διάθεση να θίξω, απλώς, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν που λέμε. Συν+μετέχω, όπως
Συν+μόρφωσις.
Ο Mπίτζιος ο θεός τέλος από το ΒΒ, γυρνάει πόσω στα απορρηματοφόρα του. Αλάνι Δημήτρη, πάλι κοντά μας ρε!
Ο Δημήτρης ο Μπίτζιος και πάλι κοντά μας. Είναι καλό παιδί και αγαπάει τον τόπο μας. Για λίγο μόνο έλλειψε. Δεν πήρε των ομματιών του και τον μπόγο παραμάσχαλα να φύγει από εδώ.
Η παραγωγή καταβάλει προσπάθειες να αυξήσει την ακροαματικότητά του φέτος, λένε, αλλά του κάκου.
Πεθανε και το big brother στην Ελλαδα τελικα. Κουρασε και ο κοσμος βαρεθηκε.
Με τον Μπιτζιο θα ασχολουμασταν? Φτανει πια!
Δεν θα τραβήξει για πολλά χρόνια ακόμη αυτό. Μόδα είναι και περνάει.