Αυτά που συμβαίνουν στο Δήμο Κορινθίων είναι ΝΤΡΟΠΗ. Είναι εξοργιστικά. Είναι… ανοχή στο σαμποτάζ.
Δεν κυβερνά ο δήμαρχος. Ούτε οι αντιδήμαρχοι. Ούτε το συμβούλιο. Κυβερνά η διάθεση μιας διευθύντριας. Αν είναι καλή μέρα, ίσως υπογράψει. Αν όχι, ο δήμος… παγώνει.
Καμία τροποποίηση, καμία ανάγκη, καμία υπηρεσία δεν προχωρά αν δεν περάσει από τη «σιωπηλή έγκριση». Γιατροί εργασίας; Τεχνική ασφάλεια; Πυρασφάλεια; Αδιάφορο. Αν δεν το εγκρίνει η «ενδοϋπηρεσιακή πολιτική επιτροπή», δεν γίνεται τίποτα.
Κι ενώ η κοινωνία αγωνιά, κι ο δήμαρχος φτάνει να λέει δημόσια «θα πάω στον τάφο»,«θα χάσω την υγεία μου», κάποιοι… παίζουν υπηρεσιακή εξουσία με πολιτικά κίνητρα. Δεν είναι απλή υπηρεσιακή στάση. Είναι μεθοδευμένη ομηρεία.
Ο Δήμος δεν έχει γιατρούς, δεν έχει πυρασφάλεια,
αλλά έχει διοικητική μπλόφα με πολιτική στόχευση.
Αν κάποιοι νομίζουν ότι η σφραγίδα τους τούς καθιστά «αφεντικά», ας τολμήσουν να κατέβουν υποψήφιοι. Όχι να κυβερνούν από τα παρασκήνια. Γιατί το πραγματικό ερώτημα που τίθεται πλέον είναι: Είναι ο Δήμος φορέας δημόσιας διοίκησης ή προσωπικό βασίλειο μιας/ενος υπαλλήλου; Και μέχρι να απαντηθεί, αυτός ο Δήμος μένει σε ομηρεία, από αυτούς που δεν εκλέχτηκαν ποτέ, αλλά αποφασίζουν για όλους.
Γιατί εδώ έχουμε φαινόμενο: να καθορίζεται η πολιτική πορεία ενός δήμου από τη διάθεση των προϊσταμένων!! Τελικά, ένας είναι ο τίτλος που πάει γάντι:
«δήμαρχος χωρίς σταυρό, χωρίς κάλπη, χωρίς εντολή. Αλλά με σφραγίδα.»
Το Δημοτικό Συμβούλιο οφείλει να δράσει ενιαία. Όχι απλώς πολιτικά. Νομικά.
Όταν μια υπηρεσία ξεπερνά τα όρια της θεσμικής της αρμοδιότητας και επιλέγει να λειτουργεί επιλεκτικά, με πολιτική στόχευση και εμμονική άρνηση, τότε δεν μιλάμε απλώς για διοικητική δυσλειτουργία. Μιλάμε για παράβαση καθήκοντος. Και αυτό, είναι ποινικά ελέγξιμο.
Δεν μπορεί ένας Δήμος να τελεί υπό ομηρεία επειδή μία διευθύντρια αποφασίζει ποια έγγραφα θα φτάσουν ποτέ στον δήμαρχο και ποια θα μείνουν στα συρτάρια. Δεν γίνεται να παραλύει η λειτουργία του Δήμου επειδή μια υπηρεσία λειτουργεί ως «παράλληλη εξουσία».
Δεν γίνεται να μην υπάρχει γιατρός υπηρεσίας, επειδή η υπηρεσία τον αφήνει απλήρωτο, δε γίνεται να μην υπάρχει τεχνικός ασφαλείας, επειδή η υπηρεσία του χρωστά ήδη περίπου 8.000 ευρώ. Δε γίνεται να παίζει μια υπάλληλος με την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων.Ο Δήμος έχει πληρώσει χιλιάδες ευρώ και έχει ζημιωθεί αποζημιώνοντας ιδιώτες από λάθη της συγκεκριμένης. Ναι ή όχι;
Ο Δήμος δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Ώρα να μιλήσει το Δημοτικό Συμβούλιο
Ο Δήμος δεν ανήκει σε καμία δημοτική αρχή, ούτε σε κανένα πρόσωπο. Ο Δήμος ανήκει στους δημότες. Και μετά τη χθεσινή ανήκουστη, εξωπραγματική και οριακά συγκλονιστική καταγγελία του Δημάρχου, δεν υπάρχουν πια περιθώρια σιωπής.
Το Δημοτικό Συμβούλιο οφείλει να σταθεί στο ύψος του. Αν θέλει πράγματι να λειτουργεί σωστά ο Δήμος. Εκτός κι αν, ας το πούμε καθαρΆ, βολεύει αυτή η κατάσταση. Γιατί όσο ο μηχανισμός μπλοκάρει και η δημοτική αρχή αποδυναμώνεται, τόσο τρίβουν τα χέρια τους οι δήθεν «υπερασπιστές της νομιμότητας».
Ναι, κάποιοι περιμένουν τον Σταυρέλη να παραιτηθεί. Όχι φυσικά για το καλό του τόπου, αλλά για να καταρρεύσει η δημοτική αρχή πολιτικά και να ανοίξει το πεδίο. Το πιο λυπηρό είναι ότι περιμένουν να καταρρεύσει ο Σταυρέλης οι «δικοί» του άνθρωποι. Οι προδότες του, οι εφιάλτες του. Μια φορά προδότης, πάντα προδότης, ο κόσμος ξέρει!
Ώρα να σοβαρευτούμε.Ο Δήμος δεν είναι φέουδο.
Ούτε θεσμική παγίδα για να πέσει μέσα όποιος προσπαθήσει να διοικήσει.
Το Δημοτικό Συμβούλιο πρέπει να μιλήσει.
Και να το κάνει ενωμένα, δυνατά, καθαρά.
Αν όχι για τη δημοτική αρχή, τότε για τον ίδιο τον Δήμο και την αξιοπρέπειά του.
Το Δημοτικό συμβούλιο πρέπει να παρέμβει. Με έγγραφη παρέμβαση. Με καταγγελία. Με νομική διερεύνηση των πράξεων και κυρίως των παραλείψεων της Οικονομικής Υπηρεσίας. Και ναι αν χρειαστεί, με προσφυγή στα αρμόδια πειθαρχικά και εισαγγελικά όργανα.
Γιατί αλλιώς, η σιωπή του Δημοτικού Συμβουλίου θα θεωρηθεί συνενοχή. Και η αδράνεια, συνυπευθυνότητα.