Σε μια εποχή όπου η ενημέρωση διακινείται με ταχύτητα και οι πολίτες αναζητούν αξιόπιστες πηγές, το ζήτημα της ανωνυμίας στα τοπικά μέσα ενημέρωσης δεν είναι λεπτομέρεια. Είναι πυρήνας της αξιοπιστίας.
Οι πολίτες πρέπει να ενημερώνονται από διάφορα Μέσα, να σχηματίζουν σφαιρική άποψη.Πρέπει όμως και να γνωρίζουν με ποιον συμφωνούν ή με ποιον διαφωνούν. Όταν τα άρθρα ή οι γνώμες κυκλοφορούν χωρίς υπογραφή, ποιος κρίνει, ποιος χαρακτηρίζει, ποιος κατευθύνει τη δημόσια συζήτηση;
Ένα ειδησεογραφικό ή ενημερωτικό site δεν μπορεί να λειτουργεί σαν φόρουμ ή πλατφόρμα σχολίων χωρίς κανόνες, όπου επικρατεί η λογική των troll.
Μπορεί μια «συντακτική ομάδα» χωρίς πρόσωπα και ονόματα να αξιώνει το ρόλο του δημοσιογράφου;
Η δημοσιογραφία, είτε σε εθνικό είτε σε τοπικό επίπεδο, χτίζεται πάνω σε τρεις αρχές: υπογραφή, ευθύνη, λογοδοσία. Ο πολίτης δεν χρειάζεται «ομάδες» που μιλούν από το σκοτάδι, χρειάζεται καθαρές φωνές που να αναλαμβάνουν την ευθύνη των λέξεών τους.Η απαίτηση για καλύτερη καθημερινότητα δεν είναι μιζέρια. Είναι η αφετηρία της προόδου.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι όταν η ανωνυμία αξιοποιείται για να βαφτίζει την κριτική των πολιτών ως «γκρίνια» και «μηδενισμό». Αυτό δεν είναι απλώς ατυχής χαρακτηρισμός, είναι υποτίμηση της ίδιας της δημοκρατίας. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να αναδεικνύουν τα στραβά.
Η πολίτες δεν χρειάζονται πλυντήρια λόγου. Χρειάζονται δημοσιογραφία που να φωτίζει τα προβλήματα και να πιέζει για λύσεις. Χρειάζονται φωνές με όνομα και θάρρος.
Γιατί χωρίς όνομα, η «δημοσιογραφία» κινδυνεύει να καταλήξει απλή προπαγάνδα. Και αυτό, σε μια μικρή κοινωνία όπως η δική μας, είναι διπλά επικίνδυνο.
Η ελευθερία του λόγου και του Τύπου είναι θεμελιώδη στοιχεία της δημοκρατίας, και μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι συντάκτες οφείλουν να δηλώνουν τα ονόματά τους. Όταν δεν το κάνουν, η ενημέρωση κινδυνεύει να μετατραπεί σε χειραγώγηση κι αυτό είναι κάτι που οι αναγνώστες πρέπει να γνωρίζουν.
Χαρά Βαραβέρη