ΛΟΥΤΡΑΚΙ: Συμπέρασμα: Για όλα φταίνε οι πολίτες, όχι η δημοτική αρχή

Στο Λουτράκι, οι παιδικές χαρές έχουν καταντήσει σαν σπάνιο είδος υπό εξαφάνιση. Κι όταν βρεθεί μία που να έχει «πιστοποίηση», τη βάζουμε σε γυάλα, να τη θαυμάζουμε από μακριά. Ή, στην περίπτωση των Ισθμίων, την αφήνουμε μόνη της, να στέκει αγέρωχη δίπλα στο Κοινοτικό Κατάστημα: μια κούνια μόνη, σαν μνημείο πολιτικής αδράνειας.

Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, ακούσαμε ξανά το ρεφρέν που ξέρουμε απ’ έξω: «Δεν φταίει ο Δήμος για την κατάντια των παιδικών χαρών σε όλο το δήμο. Οι πολίτες φταίνε που τις χαλάνε, τις βανδαλίζουν, τις κλέβουν…». Τι κρίμα που δεν βγήκε κανείς να πει ότι τις τρώνε και τα… αγριογούρουνα, να συμπληρωθεί το αφήγημα! Οι πολίτες φταίνε, οι καιρικές συνθήκες φταίνε, οι «κακοί» εργολάβοι φταίνε! Ολοι φταίνε εκτός από τη δημοτική αρχή! Αφού πια οι πολίτες αναφωνούν: ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΙΟΛΑΣ….

Μόνο που υπάρχει ένα μικρό, ασήμαντο προβληματάκι: η δημοτική αρχή δεν βρίσκεται στην εξουσία για λίγους μήνες. Είναι στην 4η θητεία της! Αν λοιπόν οι παιδικές χαρές είναι εγκαταλελειμμένες, αν δεν έχουν συντηρηθεί, αν δεν έχουν πιστοποιηθεί, δεν φταίνε οι «κακοί πολίτες». Φταίει αυτός που είχε την ευθύνη να τις διαχειριστεί. Δηλαδή ο Δήμος.

Η κούνια στα Ίσθμια μπορεί να γίνει και ποίημα. «Μια κούνια μόνη, να αντιστέκεται στους ανέμους, στις βροχές και στην αδιαφορία». Να μπει και σε τουριστικό οδηγό: «Ελάτε να δείτε την τελευταία πιστοποιημένη κούνια της Πελοποννήσου».

Το θέμα είναι σοβαρό: μιλάμε για χώρους που παίζουν παιδιά. Κι όμως, αντί για πράξεις, ακούμε δικαιολογίες. Αντί για ευθύνες, βρίσκουμε «ενόχους» στους δημότες.

Αλήθεια, αν για όλα φταίνε οι πολίτες, τότε μήπως η δημοτική αρχή είναι απλώς… διακοσμητική; Όπως η κούνια. Στέκει κι αυτή εκεί, μόνη και έρημη, με πιστοποίηση ή χωρίς, αλλά χωρίς να επιτελεί τον ρόλο της.

Η εικόνα μιας μοναχικής πιστοποιημένης κούνιας στα Ίσθμια, αλλά και οι υπόλοιπες 10 άθλιες παιδικές χαρές του δήμου δεν είναι απλώς αφορμή για σκωπτικά σχόλια. Είναι το σύμβολο της αποτυχημένης πολιτικής διαχείρισης.

Και ναι, χθες είχε δίκιο η αντιπολίτευση που έφερε στο Δημοτικό Συμβούλιο Λουτρακίου το αυτονόητο: να συζητηθεί και να ληφθεί απόφαση για τις παιδικές χαρές. Για χώρους δηλαδή που αφορούν την ασφάλεια και την καθημερινότητα των παιδιών μας.

Κι όμως, η πλειοψηφία δεν το ψήφισε. Γιατί; Μα φυσικά… επειδή είναι αυτονόητο! Το παραδέχτηκαν κιόλας. Δηλαδή, κάπως έτσι: «Δεν χρειάζεται να το πούμε, το ξέρουμε ήδη».

Μόνο που αν κάτι είναι αυτονόητο, τότε είναι και αυτονόητη η εφαρμογή του. Το να λες «είναι αυτονόητο» αλλά να μην το κάνεις, είναι σαν να λες «είναι αυτονόητο να μαζεύω τα σκουπίδια, αλλά δεν τα μαζεύω».

Το αυτονόητο λοιπόν έγινε… παράδοξο. Το αυτονόητο μετατράπηκε σε πολιτική υπεκφυγή. Και το αυτονόητο για τα παιδιά, μετατράπηκε σε αδιανόητο για τους γονείς που περιμένουν να δουν τις παιδικές χαρές ασφαλείς και λειτουργικές.

Η αντιπολίτευση έφερε το θέμα, έκανε το χρέος της. Η πλειοψηφία το απέρριψε, κάνοντας το αυτονόητο… ανέκδοτο.

Καληνύχτα σας..

Χ@ρα