Άρθρο του Βλάση Οικονόμου
Οι μικροεπιχειρήσεις (έως 9 εργαζόμενοι με τζίρους έως 1 εκατ. Ευρώ) είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Όμως το μικρό τους μέγεθος, η περιορισμένη πρόσβαση σε χρηματοδότηση και η εξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιμα τις καθιστούν ευάλωτες στις διακυμάνσεις των τιμών των ορυκτών καυσίμων. Πιο συγκεκριμένα, το νέο Σύστημα Εμπορίας Αδειών Εκπομπών Αερίων του Θερμοκηπίου (ΣΕΔΕ2) από το 2027, θα έχει επιπτώσεις στο ενεργειακό κόστος των επιχειρήσεων αυτών.
Οι υπολογισμοί δείχνουν μεγάλες διαφορές ανάλογα με τη δραστηριότητα. Παραδείγματος χάριν, μικροεπιχειρήσεις που χρησιμοποιούν πετρέλαιο θέρμανσης στα κτίρια θα επιβαρυνθούν επιπλέον (της τιμής του πετρελαίου) κατά 80 € ετησίως και 40 € για φυσικό αέριο. Μια αντίστοιχη μεταφορική επιχείρηση με μικρά φορτηγά θα επωμιστεί επιπλέον κόστος 500 € ετήσια, ενώ τα μεγάλα φορτηγά θα έχουν επιπλέον 2.300 € έως 3.800 € τον χρόνο (σε σενάρια υψηλότερων τιμών CO2). Τα ταξί θα έχουν μια αύξηση κατά 900 € ετήσια και τα λεωφορεία έως 4.000 €. Ενδεικτικά, για μια μικρή μεταφορική επιχείρηση με μικρά φορτηγά, η επιπλέον επιβάρυνση μπορεί να ανέρθει σε 2.500 € ετήσια. Λόγω της ιδιαιτερότητας του τριτογενή τομέα και της έλλειψης δεδομένων, χρειάζεται συστηματική εργασία από τα αρμόδια υπουργεία για την ετήσια συλλογή δεδομένων προκειμένου να υπάρχει ασφαλής προσέγγιση και μέτρα στο Κοινωνικό Κλιματικό Ταμείο και διαχωρισμός μεταξύ των επιχειρήσεων/κλάδων.
Συνολικά, οι μικροεπιχειρήσεις θα επωμιστούν πρόσθετο κόστος 2 δισ. € την περίοδο 2027–2032, δηλαδή σχεδόν 330 εκατ. € τον χρόνο, το οποίο μπορεί να ανέλθει σε 3 δις € σε περίπτωση υψηλότερων τιμών. Σε σύνολο κόστους οι μικροεπιχειρήσεις θα έχουν περίπου 5 δις € για τα ορυκτά καύσιμα που χρησιμοποιούν. Η αύξηση αυτή θα είναι σημαντική να αντιμετωπιστεί για την ανταγωνιστικότητα των μικρών επιχειρήσεων.