Το Λαογραφικό Μουσείο Περαχώρας ανακοινώνει την κυκλοφορία του νέου του ημερολογίου‑λεύκωμα για το 2026, το οποίο είναι αφιερωμένο στη μετακατοχική Περαχώρα, κατά την περίοδο 1945–1985.
Μέσα από σπάνιο και τεκμηριωμένο φωτογραφικό υλικό, οι κάτοικοι του τόπου — χθες και σήμερα — γίνονται πρωταγωνιστές ενός οπτικού χρονικού που αποτυπώνει την επιστροφή στην κανονικότητα, τις καθημερινές στιγμές, τα τοπία, τις παραδοσιακές τεχνικές και τα ήθη μιας άλλης εποχής.
Το συγκεκριμένο λεύκωμα δεν έχει μόνο χρηστική αξία· η συλλεκτική του φύση και η ιστορική του διάσταση το καθιστούν σημαντικό για όποιον ενδιαφέρεται να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του τόπου.
Το Μουσείο και οι «Φίλοι του Μουσείου» αποφάσισαν να εκδώσουν αυτό το ημερολόγιο–λεύκωμα ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης προς όλους όσοι, με την προσφορά παλιών φωτογραφιών και τεκμηρίων, κρατούν ανοιχτό το παράθυρο στο παρελθόν.
Το Λαογραφικό Μουσείο Περαχώρας — που ιδρύθηκε το 2017 από μέλη της τοπικής κοινότητας με στόχο να διαφυλάξει και να αναδείξει την πολιτιστική και λαογραφική κληρονομιά της Περαχώρας — διαθέτει σήμερα συλλογή με εκατοντάδες εκθέματα, αυθεντικές φορεσιές, φωτογραφίες και αντικείμενα καθημερινής ζωής, που αναπαριστούν την τοπική παράδοση και τη ζωή στον τόπο.
Η επιμέλεια των γραφικών τεχνών για το ημερολόγιο έγινε από τους γραφίστες Παναγιώτης Κατσούλης και Γεωργία Λημνιώτη, ενώ τον επιχρωματισμό και τη βελτίωση των φωτογραφιών επιμελήθηκαν ο Nabi Karabulut και η ομάδα της Φώτο Τέχνη Γιάννης Αλεξανδρής. Το εξώφυλλο κοσμείται από οικογενειακή φωτογραφία του Παναγιώτης Κολλιάκος, τραβηγμένη το 1950 — μια εικόνα που αιχμαλωτίζει τη νοσταλγία και την αυθεντικότητα μιας άλλης εποχής.
Η διάθεση του ημερολογίου ξεκινά στις 18 Δεκεμβρίου και θα είναι διαθέσιμο στον χώρο του μουσείου κατά τις ώρες λειτουργίας του. Τα έσοδα από τη διάθεση θα συμβάλλουν στην ενίσχυση δράσεων για την έρευνα, την ανάδειξη ιστορίας και παράδοσης της Περαχώρας και τη συντήρηση της συλλογής του μουσείου.
Με αυτή την έκδοση, το Λαογραφικό Μουσείο Περαχώρας και οι Φίλοι του Μουσείου στέλνουν ένα μήνυμα: ότι η ιστορία, η παράδοση και οι ανθρώπινες μνήμες δεν είναι μουσειακά αντικείμενα — είναι ζωντανή κληρονομιά, που αξίζει να διατηρείται, να θυμάται και να μεταφέρεται στις επόμενες γενιές.