Toυ Χρήστου Ντούσικου
Η διαστρωμάτωση τη κοινωνίας σε ομάδες ανθρώπων ως κανόνας λειτουργίας του σύγχρονου κόσμου κυρίως καθορίζεται από την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική θέση του, σε σχέση με την επίδρασή του στην ζωή των άλλων ανθρώπων.
Ως βασική έννοια οι κοινωνικές τάξεις καθορίζονται πολυδιάστατα, κυρίως από την συμμετοχή των ανθρώπων τους στα μέσα παραγωγής, της σημασίας του παραγόμενου έργου τους στις κοινωνικοοικονομικές βαθμίδες ως αποτέλεσμα και φυσικά του ενεργού αποτυπώματος εξουσίας που αυτό επιφέρει στον άνθρωπο! Οι βασικές κοινωνικές τάξεις είναι :
· Η μπουρζουαζία (Καπιταλιστές, μεγαλοαστοί, ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής κλπ)
· Το προλεταριάτο (εργατική τάξη που πουλάει την εργατική της δύναμη).
· Ενδιάμεσα, η μικροαστική τάξη (αυτοαπασχολούμενοι, μικροί ιδιοκτήτες).
Στις δυτικές κοινωνίες, άρα και στην Ελλάδα, οι τάξεις συνήθως περιγράφονται με βάση το εισόδημα, το επάγγελμα, την εκπαίδευση, τον πλούτο και τον τρόπο ζωής. Δηλαδή: μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων (1-5%) με μεγάλο πλούτο, κληρονομημένο ή νέο, υψηλές θέσεις εξουσίας, εκπαίδευση, Ελίτ, η οποία «λογίζεται» ως Ανώτερη τάξη. Μια μεγαλύτερη ομάδα (40-50%) περιλαμβάνει επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους, υπαλλήλους, η Μεσαία τάξη. Οι χειρώνακτες εργάτες, χαμηλόμισθοι, άνεργοι, φτωχοί, η Κατώτερη/Εργατική τάξη. Διακρίσεις βεβαίως οι οποίες στιγματίζουν τα άτομα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους.
Τα τελευταία εικοσιπέντε με τριάντα χρόνια, αναγνωρίζω πλέον την ύπαρξη μιας νέας- καινούργιας κοινωνικής τάξης, θα έλεγα στο σύνολο των κρατών της Ευρώπης. Αυτή δημιουργήθηκε απ΄όλα τα κοινωνικά στρώματα, την αστική την μικροαστική τάξη, την γραφειοκρατία, το Δημόσιο, την συρρίκνωση της μεσαίας τάξης, τις πολώσεις μεταξύ των κομματικών οπαδών, του ατομικισμού, της κρίσης, των οικονομικών ανισοτήτων της και αυτή την αναγνωρίζω ως «παράσιτα», η νέα «τάξη των ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ».
Η συστημική επιθυμία των εξουσιαστών για καταχρηστική Διοίκηση του Κράτους ως Λάφυρο, ως κτίση των Ολίγων, ως Νεοφεουδαρχία, «φύτευσε» και εξέθρεψε με επιμέλεια «τα παράσιτα». Καλλιέργησε πνεύμα ισχυρής αλληλεξάρτησης μεταξύ των, εκμεταλλευόμενο την μεγάλη πρόσκαιρη ισχύ που απέκτησε και απέκοψε απ΄ όλες τις κοινωνικές διαστρωματώσεις μεγάλα τμήματα υποστηρικτών του. «Ως καρκίνος» επεκτάθηκε σε όλο το σώμα των κοινωνιών ειδικά της Ελληνικής επικράτειας. Απορροφά και απομυζά σιγά και σταθερά τα υγιή κύτταρα, δημιουργεί «όγκους παρασίτων», επικάθεται σε όλα τα ζωτικά όργανα του Ελληνισμού με σκοπό την αποδόμησή του ως οργανισμό.
Αυτή είναι η νέα τάξη της κοινωνίας, η ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ, η οποία ως ένα σώμα περιλαμβάνει εγκληματίες, άεργους, επαίτες, άνεργους χωρίς ταξική συνείδηση, που ζουν από μικρές και μεγάλες απάτες ή την εκμετάλλευση του κρατικού «κορβανά» και συχνά χρησιμοποιούνται από τις άρχουσες τάξεις για αντιδραστικούς σκοπούς (π.χ. ως μισθοφόροι ενάντια στις υπόλοιπες τάξεις). Ζει εις βάρος της παραγωγικής εργασίας των άλλων χωρίς να συνεισφέρει ουσιαστικά, λυμαίνεται τον κόπο, τον μόχθο, τον πλούτο, το έργο που παράγει ο δικαιούχος Έλληνας πολίτης και πλιατσικολογώντας εξανεμίζει κάθε προσπάθεια και δικαίωμα στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων σε κοινωνίες ευημερίας και ευτυχίας!
Ευτυχώς το «φάρμακο για «τα παράσιτα» υπάρχει, τα αντισώματα της κοινωνίας θα λειτουργήσουν ξανά και θα τα εξολοθρεύσουν, θα αποβάλουν αυτά «τα παράσιτα» ώστε να εξυγιανθεί η κοινωνία, η Ευρώπη, η χώρα, ο Ελληνισμός!!!
(Ο “παράσιτος” στην αρχαία ελληνική σάτιρα ήταν κοινωνικός τύπος, κόλακας που ζούσε από πλουσίους, τρώγοντας σε τραπέζια τους χωρίς να προσφέρει τίποτα).