Η ψηφοφορία για την παραμονή ή την αποχώρηση του Δήμου Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης από το Δίκτυο Πόλεων Ελλάδας – Ισραήλ, μπορεί να έληξε με πλειοψηφία υπέρ της παραμονής, όμως το πολιτικό της αποτύπωμα είναι πολύ πιο βαθύ από το αποτέλεσμα καθαυτό.
Η διαφοροποίηση του Προέδρου του Δ.Σ. Γιάννη Σκέρου, της πρώην αντιδημάρχου Ελίνας Μενούνου και του αντιδημάρχου Ανδρέα Καραβά, δεν είναι απλώς “μια άλλη γνώμη” μέσα στη δημοτική ομάδα του δημάρχου Βλάση Τσιώτου. Είναι μια ηχηρή ένδειξη πολιτικής απόστασης, ένα μήνυμα προς το εσωτερικό της παράταξης αλλά και προς την κοινωνία του Ξυλοκάστρου: ότι όχι δεν συμφωνούν με τη σιωπή.
Η στάση αυτή δείχνει πως η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι αποστειρωμένη από τις διεθνείς εξελίξεις, και πως υπάρχουν στελέχη που θεωρούν την πολιτική ευαισθησία κομμάτι της δημοτικής ευθύνης.
Σε μια περίοδο που οι εικόνες από τη Γάζα προκαλούν οργή και συγκίνηση, η επιλογή να σταλεί ένα μήνυμα ανθρωπισμού δεν μπορεί να θεωρηθεί “εμπλοκή” – όπως υποστήριξε ο δήμαρχος – αλλά στάση συνείδησης.
Από την άλλη, η στάση του Φάνη Μπρακούλια να ταχθεί με το “Ναι” στην αποχώρηση, ανεδειξε επίσης εσωτερικές διαφοροποιήσεις. Ο σύμβουλός του Αλογογιάννης Βλάσης, στήριξε το Οχι του δημάρχου. Ο Αγγελίδης απουσίαζε. Ο Σπύρος Μετεβελής τάχθηκε με το Μπρακούλια.
Αν η παράταξή του ψήφιζε ενιαία “ναι”, η απόφαση θα είχε αλλάξει – και ο Δήμος Ξυλοκάστρου θα βρισκόταν εκτός του Δικτύου.
Το χθεσινό συμβούλιο δεν άφησε πίσω του μόνο αριθμούς και ψήφους, αλλά πολιτικές σκιές και ξεκάθαρα μηνύματα.
Δείχνει πως στο Ξυλόκαστρο κάποιοι επιλέγουν να ακολουθήσουν τη γραμμή της σιωπής, και κάποιοι άλλοι – έστω μειοψηφικά – τη φωνή της συνείδησης.
Χ@ρα