Ένα ακόμη καμπανάκι για το θαλάσσιο οικοσύστημα της Κορινθίας
Μπροστά σε ένα θλιβερό – και δυστυχώς όχι σπάνιο – θέαμα βρέθηκαν κάτοικοι και λουόμενοι στο Λουτράκι Κορινθίας, όταν εντόπισαν μια νεκρή χελώνα καρέτα-καρέτα να ξεβράζεται στην παραλία. Το περιστατικό προκάλεσε έντονη ανησυχία, καθώς οι θαλάσσιες χελώνες αποτελούν είδος υπό αυστηρή προστασία και κάθε απώλεια έχει σοβαρό περιβαλλοντικό αντίκτυπο.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες από κατοίκους της περιοχής, η χελώνα έφερε εμφανή σημάδια φθοράς, χωρίς ωστόσο να είναι ακόμη γνωστό αν ο θάνατός της οφείλεται σε φυσικά αίτια ή σε ανθρώπινη δραστηριότητα. Η κατάστασή της αναμένεται να εξεταστεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες, ώστε να διαπιστωθούν τα ακριβή αίτια.
Το Λουτράκι – μια παραλιακή ζώνη με έντονη τουριστική κίνηση – αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια αυξημένη πίεση στο θαλάσσιο περιβάλλον. Η εμφάνιση μιας ακόμη νεκρής καρέτα-καρέτα είναι μια υπενθύμιση ότι η ανθρώπινη παρουσία δεν είναι πάντα συμβατή με τη θαλάσσια ζωή. Τραυματισμοί από ταχύπλοα, μπλεξίματα σε αλιευτικά εργαλεία και κατάποση πλαστικών αποτελούν συχνές αιτίες θανάτου για το είδος.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις επιμένουν εδώ και χρόνια πως απαιτείται ένα πιο οργανωμένο πλαίσιο προστασίας, τόσο από τους δήμους όσο και από την ίδια την πολιτεία. Δεν αρκούν οι ευχές για «προστασία του περιβάλλοντος» χρειάζονται παρεμβάσεις που να εφαρμόζονται στην πράξη: αυστηρός έλεγχος ταχυπλόων, ενημέρωση των λουομένων, καθαρισμός των ακτών, αλλά και πιο συστηματική παρακολούθηση των πληθυσμών της καρέτα-καρέτα στον Κορινθιακό.
Για την τοπική κοινωνία, το περιστατικό είναι μια ακόμη υπενθύμιση ότι η σχέση της με τη θάλασσα είναι εύθραυστη. Το φυσικό περιβάλλον δεν είναι δεδομένο – και σίγουρα δεν αντέχει άλλη αδιαφορία. Το ζητούμενο πλέον δεν είναι απλώς να καταγράφουμε τέτοια συμβάντα, αλλά να τα αποτρέπουμε.
Το περιστατικό έχει ήδη γνωστοποιηθεί στις αρμόδιες αρχές, ενώ αναμένεται επίσημη ενημέρωση για τα αίτια θανάτου της χελώνας. Μέχρι τότε, το Λουτράκι καλείται να αναρωτηθεί: πόσα ακόμη «καμπανάκια» χρειάζονται για να γίνει πραγματική προστασία της θάλασσας και της ζωής που φιλοξενεί;


Κρίμα για την χελώνα, αλλα κοίτα που φτάσαμε. Αν ξεβραζόταν στον Πειραιά ή στο Φάληρο, θα έλεγε κάποιος εδώ μέσα, “προσβάλλετε τη μνήμη πεθαμένης χελώνας”. Το μυαλό κάποιων καίει κηροζίνη! Με όλα ενοχλούνται, παντού σαρκασμό βλέπουν, όλοι νομίζουν ότι συνωμοτούν εναντίον τους και ασχολούνται μαζί τους. Έλεος πια!