Ένα μεγάλο μυστήριο για την ανθρωπότητα…

Ο αστροναύτης σήκωσε το αριστερό του πόδι, δίστασε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και ύστερα πάτησε αποφασιστικά με τη χοντρή του μπότα στο γκρίζο χώμα. Ηταν 10:56 μμ, ώρα Ανατολικών ΗΠΑ, της 20ης Ιουλίου 1969. Τα λόγια που είπε, έφτασαν σε εκατομμύρια τηλεοπτικούς δέκτες μετά από 1,5 δευτερόλεπτο, “Ενα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα”. Ο λόγος φυσικά, για Σαν τον Νιλ Ολντεν Άρμστρονγκ, που γεννήθηκε σαν σήμερα πριν 80 χρόνια και είναι πρωταγωνιστής σε ένα από τα μεγαλύτερα αναπάντητα μυστήρια όλων των εποχών: Πάτησε όντως στο φεγγάρι εκείνη τη μέρα; Έγινε μια από τις μεγαλύτερες συνωμοσίες που έγιναν ποτέ μπροστά στα μάτια μας ή ένα πραγματικό γεγονός;
Σύμφωνα με αρκετές μαρτυρίες έγκριτων επιστημόνων που μάλιστα έχουν εκδοθεί και σε βιβλία, η όλη αυτή “φάρσα” έγινε για λόγους προπαγάνδας μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου. Η Αμερικανική κυβέρνηση έπρεπε να προηγηθεί της Σοβιετικής Ένωσης στην κατάκτηση της Σελήνης, μια και οι Σοβιετικοί είχαν πρώτοι κατακτήσει το διάστημα με τον Γιούρι Γκαγκάριν στις 12 Απριλίου 1961.

Εικόνα 1

Το περίφημο αποτύπωμα του ποδιού του Μπαζ Όλντριν. Η βαρύτητα στη σελήνη είναι το 1/6 της γήινης. Άρα, λοιπόν, ένας αστροναύτης με τον εξοπλισμό του ζυγίζει στη Γη σχεδόν 250 κιλά. Στην επιφάνεια της σελήνης με μικρότερη βαρύτητα θα μπορούσε να αφήσει ένα αποτύπωμα τόσο βαθύ και καθαρό; Τι απαντά η NASA: μπορεί ένας αστροναύτης στην επιφάνεια της σελήνης να ζυγίζει κάτι παραπάνω από 30 κιλά, αλλά το έδαφος είναι ιδιόμορφο. Η σκόνη στην επιφάνειά της είναι σαν πούδρα. Αυτό σημαίνει πως ακόμα κι ένα παιδί αν το βάλεις να περπατήσει πάνω σε μια επιφάνεια με ένα υλικό ιδιόμορφο (όπως π.χ. αλεύρι) θα αφήσει αποτύπωμα.

Εικόνες 2 και 3: Οι δύο αυτές φωτογραφίες είναι με μια πρώτη ματιά άψογες. Αυτό όμως που προκαλεί σκέψεις είναι το εξής: Ο φωτογραφιζόμενος αστροναύτης και στις δύο εικόνες είναι ο Νιλ Άρμστρονγκ. Δηλαδή, ο φωτογράφος, είναι ο Μπαζ Όλντριν. Απ’ ότι ξέρουμε οι φωτογραφικές μηχανές βρισκόταν στο στήθος του κάθε αστροναύτη. Σε αυτές τις εικόνες όμως η λήψη φαίνεται να έγινε σε ύψος 4 περίπου μέτρων (ειδικά στην αριστερή εικόνα)! Ο Μπαζ Όλντριν από την αντανάκλαση δεν φαίνεται να στέκεται σε λόφο ή βράχο. Ποιος έβγαλε την φωτογραφία; Δεν ήταν μόνοι;

Εικόνα 4

Εικόνα 4: Αυτός αριστερά είναι ο Νιλ Άρμστρονγκ. Στην αντανάκλαση στο σκάφανδρο φαίνεται ξεκάθαρα η μορφή του Μπαζ Όλντριν να φωτογραφίζει. Από την αντανάκλαση λοιπόν βλέπουμε και τη σκιά του Μπαζ. Από τη διεύθυνση της σκιάς συμπεραίνουμε πως ο ήλιος θα έπρεπε να ήταν πίσω και δεξιά από την πλάτη του φωτογραφιζόμενου. Όμως φαίνεται το σώμα του να φωτίζεται άπλετα από την αριστερή πλευρά του. Τι απαντά η NASA: Μπορούμε να έχουμε πολλαπλές σκιές γιατί εκτός από τον Ήλιο και η Γη φωτίζει την επιφάνεια της σελήνης. Άρα έχουμε δύο πηγές φωτός. Γι’ αυτό κι έχουμε δύο διαφορετικές σκιές των αστροναυτών.

Εικόνα 5

Εικόνα 5: Όπως αναφέρει η NASA καμία από τις αποστολές “Απόλλων” δεν έφερε επιπλέον εξοπλισμό φωτισμού. Άρα ως μόνη πηγή φωτός υπήρχε ο Ήλιος. Κι όμως αν παρατηρήσουμε τα βέλη θα δούμε πως υπάρχουν πολλές σκιές με διαφορετικές κατευθύνσεις. Τίθεται, επομένως, το εξής ερώτημα: Πόσους ήλιους έχουμε πια; Τι απαντά η NASA: Η δικαιολογία κι εδώ είναι η ύπαρξη δύο διαφορετικών πηγών φωτός. Η NASA μάλιστα λεει και το εξής: όταν περπατάμε στο δρόμο το βράδυ με πανσέληνο βλέπουμε τη σκιά μας. Όταν όμως πλησιάσουμε σε κάποια λάμπα του δρόμου τότε θα δημιουργηθούν δύο διαφορετικές σκιές από το ίδιο μας το σώμα.

Εικόνα 6

Εικόνα 6: Οι δύο υπερήφανοι Αμερικανοί αστροναύτες στήνουν την σημαία των ΗΠΑ στην «επιφάνεια της σελήνης». Είναι όμως παράξενο το πώς γίνεται να κυματίζει η σημαία στο διάστημα αφού δεν υπάρχει ατμόσφαιρα στη σελήνη και κατά συνέπεια ούτε άνεμοι. Τι απαντά η NASA: Η σημαία κυματίζει γιατί έτσι την ξεδίπλωσαν οι αστροναύτες. Εκτός από τον ιστό που τη συγκρατούσε υπήρχε και μια οριζόντια ράβδος στην κορυφή της.

Εικόνα 7

Εικόνα 7: Ο Μπαζ Όλντριν κατεβαίνει από την άκατο. Ο ήλιος φαίνεται να είναι πίσω από αυτή. Ακόμα και στη Γη, όπου υπάρχει ατμόσφαιρα και αντανακλάσεις του φωτός, ό,τι βρίσκεται στη σκιά είναι μόλις ορατό. Στη σελήνη που δεν υπάρχει ατμόσφαιρα θα έπρεπε ό,τι βρίσκεται στη σκιά να είναι κατάμαυρο. Παρόλα αυτά βλέπουμε ξεκάθαρα τις πτυχές στη στολή του αστροναύτη και τις λεπτομέρειες στο κάτω μέρος της ατράκτου. Τι απαντά η NASA: Οι κάμερες των αστροναυτών ήταν ρυθμισμένες να αποτυπώνουν τα πιο κοντινά αντικείμενα. Υπάρχει διάχυτο φως και από τον Ήλιο και από τη Γη. Γι’ αυτό και η πεντακάθαρη απεικόνιση ακόμα και των πιο μικρών λεπτομερειών

Εικόνα 8

Εικόνα 8: Άλλη μια φωτογραφία με έκδηλο το παράδοξο του φωτισμού. Ο Άρμστρονγκ και ο Όλντριν ξεδιπλώνουν τη σημαία. Και οι δύο έχουν το ίδιο περίπου ύψος και η απόσταση μεταξύ τους μικρότερη από 2 μέτρα. Γιατί όμως η σκιά του Όλντριν είναι διπλάσια από του Άρμστρονγκ (όσο μπορούμε να διακρίνουμε); Τι απαντά η NASA: Επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά τη θεωρία των δύο πηγών φωτός.

Εικόνα 9

Εικόνα 9: Εδώ έχουμε μια φωτογραφία της σεληνακάτου μετά την προσσελήνωσή της. Το παράδοξο είναι ότι σε καμιά φωτογραφία δεν υπάρχει κρατήρας από την προσσελήνωση. Αυτό είναι αρκετά περίεργο καθώς οι σεληνάκατοι διέθεταν μηχανισμό ώσης (ρουκέτα) 25.000 λιβρών συνολικά. Τι απαντά η NASA: Οι μηχανές σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να διακοπεί η λειτουργία τους λίγα μέτρα πάνω από την επιφάνεια της σελήνης για να ακουμπήσει μαλακά στο έδαφος. Άλλωστε, λόγω της έλλειψης ατμόσφαιρας, η ώση της ρουκέτας ήταν μόλις 3.000 λίβρες.

Εικόνα 10

Εικόνα 10: Αν πιστεύετε πως η αστερόεσσα βρίσκεται ακόμα καρφωμένη στο φεγγάρι κάνετε λάθος. Η σημαία καρφώθηκε 4 μόλις μέτρα από τη σεληνάκατο. Κατά την αποσελήνωση της σεληνακάτου φυσικά πρέπει να έγινε στάχτη από τη φλόγα της ακάτου. Παρόλα αυτά οι Αμερικανοί αστροναύτες είπαν πως το τελευταίο πράγμα που διέκριναν από ψηλά επιστρέφοντας στη Γη ήταν η σημαία τους. Τι απαντά η NASA: Τα καύσιμα που χρησιμοποιήθηκαν από τις ακάτους ήταν ένα μείγμα από υδροζίνη κι έναν οξειδωτικό παράγοντα (dinitrogen tetroxide). Αυτά τα δύο χημικά αναμείχθηκαν με τέτοια αναλογία που το τελικό προϊόν της καύσης δεν έδωσε φλόγα.

Όλες οι φωτογραφίες από το διάστημα, μας παρουσιάζουν ένα σκοτεινό τοπίο στο βάθος. Στην Γη, όταν δεν υπάρχουν σύννεφα συννεφιά βλέπουμε κάποια αστέρια στον ουρανό αλλά όχι όλα λόγω της ατμόσφαιρας της Γης. Στην σελήνη δεν θα έπρεπε να έχουμε ιδιαίτερα φωτεινές απεικονίσεις των άστρων καθώς δεν υπάρχει ατμόσφαιρα; Δεν θα έπρεπε δηλαδή η απουσία ατμόσφαιρας να συντελέσει στο να φαίνονται αν όχι όλα τα αστέρια τότε πολύ περισσότερα από αυτά που φαίνονται από την Γη;