Ο δικός μας «Βαλεντίνος» λέγεται Άγιος Υάκινθος και γιορτάζει στις 3 Ιουλίου κάθε χρόνο, την ημερομηνία δηλαδή που μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού, επί αυτοκράτορα Τραϊανού ( το 98 μ.Χ.), σε ηλικία 20 χρόνων
Ο ΑΓΙΟΣ ΥΑΚΙΝΘΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΥΑΚΙΝΘΟΣ ο Κουβικουλάριος (Θαλαμηπόλος)
Καταγόταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117). Ήταν άνθρωπος με εξαιρετική συμπεριφορά και διετέλεσε κουβικουλάριος του αυτοκράτορα. Διεκπεραίωνε τα καθήκοντα του μέσα στο παλάτι κατά τον καλύτερο τρόπο. Ήταν προσεκτικός και δε μολύνθηκε από τη χλιδή των ανακτόρων. Ή ψυχή του ολόκληρη ήταν δοσμένη στο Σωτήρα Χριστό. Γι’ αυτό, όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Υάκινθος δε δίστασε να ομολογήσει μπροστά στον αυτοκράτορα ότι είναι χριστιανός. ο Τραϊανός εξεπλάγη και του είπε ότι είναι αχάριστος, για την εμπιστοσύνη και την υπόληψη πού του πρόσφερε το παλάτι. Τότε ο Υάκινθος με ψυχική άνεση απάντησε: “Αν ή ευγνωμοσύνη είναι αρετή, βασιλιά, ποια απολογία θα μπορέσω να δώσω αρνούμενος το Σωτήρα μου Χριστό, ο όποιος έχυσε για μένα το αίμα του, ο οποίος μου χάρισε την πίστη, την ελπίδα, την αγάπη, ο όποιος μου δίνει λιμάνι στις τρικυμίες της ψυχής, παρηγοριά στη θλίψη, ασφάλεια στα κύματα, θώρακα στις δοκιμασίες; Και ο οποίος μου επιφυλάσσει συμμετοχή αιώνια στη βασιλεία Του και τη δόξα;” ο Τραϊανός, στενοχωρημένος από τα λόγια του Υακίνθου, διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός και αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.
Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και με υποστηριχτές του, ανθρώπους πνευματικούς, καθιέρωσαν την γιορτή τα τελευταία χρόνια και ταυτόχρονα μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων, τα Υακίνθεια, που διαρκούν τρεις μέρες.
Έτσι, ο Άγιος Υάκινθος, «Άγιος της αγάπης, του έρωτα, προστάτης των ζευγαριών, της σχέσης άνδρα και γυναίκα» γιορτάζεται κάθε χρόνο, 12 χιλιόμετρα νότια των Ανωγείων, στους ορεινούς Φούρνους, στο ομώνυμο πέτρινο εκκλησάκι που χτίστηκε στην χάρη του, και σε υψόμετρο 1200 μέτρα (στον Ψηλορείτη).
Το ξεκίνημα για αυτό το εορτασμό τον χρωστάμε στον μητροπολίτη Ρεθύμνου Άνθιμο, ο οποίος όταν του προτάθηκε η ανέγερση και η λογική του εορτασμού και των εκδηλώσεων, το αποδέχτηκε με χαρά.
Οι εκδοχές για τον πολυσυζητημένο Άγιο πολλές. Ο Βαλεντίνος λέγετε πως ήταν ένας Ρωμαίος ιερέας από το Terni που πήγε κόντρα στην απαγόρευση που είχε εκδώσει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος Κλαύδιος ο Β’ σχετικά με τους γάμους. Κατά την γνώμη του αυτοκράτορα οι γάμοι των νέων δεν τους άφηναν να στρατολογηθούν και γι αυτό τους απαγόρεψε να παντρεύονται για να είναι στα πεδία της μάχης. Ο νεαρός τότε ιερέας Βαλεντίνος αψήφησε την απαγόρευση αλλά και τους διωγμούς και πάντρευε κρυφά τους νέους που θέλανε να κάνουν οικογένεια.
Μερικές δεκαετίες αργότερα η Δυτική Εκκλησία ανακήρυξε το Βαλεντίνο άγιο και καθιέρωσε τη γιορτή του την ημέρα του θανάτου του, στις 14 Φεβρουαρίου, βρίσκοντας στο πρόσωπό του τον ιδανικό εκφραστή και προστάτη του έρωτα και της αγάπης.
Την επόμενη μέρα άρχιζε η γιορτή Lupercalia. Σύμφωνα με τις παραδόσεις τις εποχής, τα νεαρά αγόρια και κορίτσια ζούσαν αρκετά διαχωρισμένα.
Οι αρχαίοι Έλληνες ξεχώριζαν τον Έρωτα από την αγάπη (η ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική ή ίσως μία από λίγες γλώσσες στον κόσμο που έχει άλλη λέξη για τον έρωτα κι άλλη για την αγάπη), πίστευαν τον Έρωτα ως θεό, καρπό της παράνομης και γι’ αυτό παθιασμένης σχέσης της θεάς της ομορφιάς, Αφροδίτης με τον Άρη, το θεό του πολέμου. Τον αναπαριστούσαν μικρό και τρυφερό αλλά ταυτόχρονα τρομερό και καταστροφικό σαν τον πόλεμο πατέρα του. Η δε Αγάπη ήταν γι αυτούς ένα αίσθημα πιο βαθύ πιο ουσιαστικό και φυσικά πιο μακρύ στο χρόνο.
Μία πρώτη προσπάθεια ανταλλαγής ερωτικών μηνυμάτων μέσω εφημερίδων στην Ελλάδα έκανε το ΕΘΝΟΣ το 1991 και το πλήθος, όσο και η πρωτοτυπία των ερωτικών μηνυμάτων είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Η εξήγηση είναι απλή: Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, όταν συντάσσονταν οι αγιολογικοί κατάλογοι, τα συναξάρια και τα μαρτυρολόγια είχαν καθαρά τοπικό χαρακτήρα και η φήμη ενός αγίου δεν σήμαινε πως εκτεινόταν σε όλη την Εκκλησία.
Οπότε να τα σοκολατάκια σε σχήματα καρδιάς, χιλιάδες οι ανθοδέσμες, απίθανα τα αρκουδάκια, ερωτικά τα cd, κατακόκκινα και τα μπαλόνια. Γέμισε ο τόπος αγάπη και έρωτα. Κοκκίνισαν οι βιτρίνες, σπάσανε τα αφτιά μας οι ραδιοφωνικοί σταθμοί με ερωτικές μπαλάντες, χαμόγελα ψεύτικης ευτυχίας πλημμύρισαν τον τόπο άπλετα για μια μέρα.
Όσοι δε έχουν και παράλληλες σχέσεις διπλά τα δώρα, διπλή και η εκδήλωση αγάπης…. ευτυχώς που υπάρχει και το viagra.
Και ενώ όλοι ζουν στο χρώμα του πάθους ή του λάθους διερωτώμαι τι είναι άραγε η αγάπη. Και δεν εννοώ αυτό την μονοήμερο έρωτα που νιώθουν ξαφνικά όλοι σαν κεραυνοβολήθηκαν από τα βέλη του μικρού Θεού ομαδικά.