Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Η βραδιά που “κλείδωσε” το στέμμα .

- Advertisement -
 Το “περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις”, είναι πολύ λίγο, για να αποτυπώσει την ιστορική αντίφαση που ζούμε στις μέρες μας, για την πρώτη ελληνική ομάδα, που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο, σε οποιοδήποτε άθλημα .


Για 19 ολόκληρα χρόνια (1981-2000), η μπασκετική ΑΕΚ ζούσε με τις περιγραφές των παλαιότερων φιλάθλων, με τις συγκεντρώσεις μνήμης στο Καλλιμάρμαρο, με τις προσπάθειες των “Μοϊκανών”, να κρατήσουν ζωντανή τη φλόγα… Όλοι όσοι προλάβαμε το Κύπελλο του ’81, στη Γλυφάδα, ήμασταν μάλλον οι τυχεροί της ιστορίας. Ακολούθησαν δυο χαμένοι τελικοί στο ΣΕΦ, τη δεκαετία του ’80, κάποια μπαράζ, είτε για την έξοδο στο Κόρατς, είτε για την παραμονή, ζήσαμε τη ντροπή του αποκλεισμού από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για ένα παράβολο περίπου 700.000 δραχμών, αναστηθήκαμε με την προοπτική που δόθηκε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90, με την είσοδο Φιλίππου στα διοικητικά.

Ακούω και διαβάζω κάποιους, ν’ αμφισβητούν τη δυναμική της ΑΕΚ στο μπάσκετ, επηρεασμένοι ίσως από την τωρινή κατάσταση, που δεν είναι τόσο… τωρινή, γιατί κάποιοι έχουμε ζήσει ανάλογες αγωνίες και στο παρελθόν, όταν ο Μηνάς Γκέκος, έσωζε τη Βασίλισσα, στο Παπαστράτειο -τι σύμπτωση- πάλι με αντίπαλο τον Ηλυσιακό. Από τη στιγμή που ο Φιλίππου, μπήκε “ζεστός” το 1996, μέσα σ’ ένα χρόνο η ΑΕΚ διεκδίκησε και έχασε στους τελικούς το πρωτάθλημα, από τον Ολυμπιακό, έφτασε, πέραν από κάθε προγνωστικό, στον τελικό της Ευρωλίγκας το 1998, όταν ηττήθηκε από την ανώτερη Κίντερ, στη Βαρκελώνη και με μαθηματική ακρίβεια επέστρεψε στους τίτλους το 2000. Κύπελλο στην Πυλαία, Σαπόρτα στη Λωζάννη και ρεβάνς από την Κίντερ, Κύπελλο το 2001 στο ΟΑΚΑ, πρωτάθλημα το 2002, με επική ανατροπή.
Τη συνέχεια, δυστυχώς, όχι απλώς τη γνωρίζουμε, αλλά τη βιώνουμε κιόλας. Όλα, όμως, γύρω απ’ το μύθο αυτής της ομάδας, έχουν έναν παρονομαστή. Την 4η Απριλίου του 1968…
 
Ο Θεός της Ελλάδας, ο Θεός της ΑΕΚ!
Η επική κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, δεν ήταν μια φωτοβολίδα, για την ΑΕΚ της δεκαετίας του ’60. Ήταν η ομάδα με τους καλύτερους παίκτες στην Ελλάδα, η ομάδα που σάρωσε τα πρωταθλήματα από το 1963, έως και το 1966 και η πρώτη που έφτασε σε φάιναλ φορ (Κύπελλο Πρωταθλητριών) το 1966. Θυμάμαι τον τεράστιο Γιώργο Αμερικάνο, σε παλαιότερα αφιερώματα, να περιγράφει με μεγάλη συγκίνηση, το λόγο για τον οποίο η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να διεκδικήσει εκείνο το τρόπαιο: “Στο ημίχρονο του ημιτελικού με τη Σλάβια (103-73 για τους Τσεχοσλοβάκους), ζήτησα το λόγο από τον Μόσχο, γιατί δεν μοίραζε καλά το παιχνίδι. Είχε έρθει με άλλη πτήση από το Λονδίνο, αλλά δεν ξέραμε το γιατί… Έβγαλε τα ρούχα του και μας έδειξε τα σημάδια από την ασθένεια. Άντε να παίξεις μετά”. Λίγους μήνες αργότερα, ο θρυλικός πλέι μέικερ της ΑΕΚ, έσβηνε νικημένος από την επάρατη νόσο, σε ηλικία, μόλις 29 ετών.
Η μνήμη του δεν έσβησε ποτέ. Το 1989, το κλειστό γήπεδο μπάσκετ, στη Νέα Φιλαδέλφεια, πήρε τ’ όνομά του και οι τότε συμπαίκτες του, δεν τον ξέχασαν ποτέ και κυρίως, τη βραδιά της 4η Απριλίου του 1968. Στην πορεία, μέχρι τη στέψη, η ΑΕΚ απέκλεισε -με αρκετή δυσκολία- την ισπανική Βιτόρια και τη βελγική Ρόαγιαλ, αλλά το πραγματικό έπος, γράφτηκε στο δεύτερο ημιτελικό, κόντρα στη μεγαλύτερη ομάδα, εκείνης της εποχής, την Ίνις Βαρέζε.
Η Ένωση είχε ηττηθεί με 18 πόντους στην Ιταλία (78-60) και στον επαναληπτικό, είχε την ατυχία να παίζει από νωρίς, με τον Γιώργο Τρόντζο τραυματία. “Είχα πάθει ένα βαρύ διάστρεμμα. Τόσο βαρύ, που το πόδι είχε σκεπάσει και την κάλτσα. Βάζαμε όμως την ομάδα, πάνω από την υγεία μας. Όταν βρέθηκα με τη μπάλα στα χέρια, πριν την τελευταία ραβέρσα, σκέφτηκα ότι αν αστοχούσα, δεν θα μπορούσα να παίξω σε τρίτο αγώνα. Δεν υπήρχε παράταση τότε, γύρισα και…”, 72-52!
Οι παίκτες του Νίκου Μήλα, είχαν πετύχει ήδη ένα μυθικό κατόρθωμα, που θα έφτανε στην κορύφωσή του, όταν η Σλάβια Πράγας, δεχόταν να παίξει το μεγάλο τελικό στην Αθήνα.
Το Στάδιο άρχισε να γεμίζει από τις πρώτες απογευματινές ώρες. Ο όρκος νίκης από τους παίκτες δόθηκε στην καταπακτή, πριν σβήσουν τα φώτα και ανάψουν τα κεριά. Οι 80.000 θεατές του τελικού, έχουν καταγραφεί στο ρεκόρ Γκίνες και η φωτογραφία, με τον κόσμο και το ταμπλό να γράφει ΑΕΚ-Σλάβια 89-82, επί σειρά ετών, κοσμούσε τα παλιά γραφεία της FIBA, στο Μόναχο.
Η 4η Απριλίου 1968, θα ζει πάντοτε, μέσα από τη φωνή του Βασίλη Γεωργίου, τα γραπτά του Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, την εμβληματική φυσιογνωμία του Αμερικάνου, του Τρόντζου, του Ζούπα, του Βασιλειάδη και των άλλων. Θα ζει μέσα από τις μνήμες όλων όσων την έζησαν και τη διηγήθηκαν στους επόμενους, θα ζει απ’ αυτούς που δεν ξεχνούν και θα αναβιώνει, όποτε η Βασίλισσα βρίσκει ανθρώπους, που θα της δίνουν την ώθηση. Για να μην οπισθοδρομεί…
 
4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1968
ΑΕΚ -ΣΛΑΒΙΑ ΠΡΑΓΑΣ 89-82
AEK: Aμερικάνος 29, Tρόντζος 24, Zούπας 12, Bασιλειάδης 11, Λαρεντζάκης 6, Xρηστέας 4, Tσάβας 3, Πετράκης, Νεσιάδης, Δημητριάδης
Σλάβια Πράγας: Zίντεκ 27, Pουζίτσκα 25, Mπάροχ 12, Mίφκα 14, Tόμασεκ 4, Kονοπάτσκο, Aμερ 
πηγή :  aek365.gr
- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε ακόμα

Σχετικά άρθρα

loutrakiblog