Δυο λόγια για τον Νίκο Παπάζογλου .

Όσοι ξέρουν από μουσική είπαν ότι τουλάχιστον τα μισά από τα καλύτερα τραγούδια που ακούσαμε τα τελευταία είκοσι χρόνια ήταν δικά του. Και όχι άδικα.

Ο Νίκος Παπάζογλου ανήκει σε εκείνη την γενιά και κυρίως το είδος των καλλιτεχνών που δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ από κοντά μας. Η εικόνα του με τον Μανώλη Ρασούλη να μιλούν για την ρωγμή του χρόνου στη δεκαετία του ’80 θα μας θυμίζει ότι υπάρχουν στοιχεία πολιτισμού σε αυτήν την χώρα, για τα οποία αξίζει να είμαστε περήφανοι. Και αξίζει να τα θυμόμαστε με τον καλύτερο τρόπο.
Μέσα σε δύο μήνες, η χώρα «έχασε» δύο μεγάλα ονόματα της μουσικής. ‘Η καλύτερα δύο άλλοτε μεγάλα ονόματα. Τον πρώτο δεν τον αναζήτησε κανείς και τον βρήκαν νεκρό σχεδόν δέκα μέρες μετά τον θάνατό του. Για τον δεύτερο μάθαμε ότι κινδυνεύει, μόλις μία μέρα πριν ανακοινωθεί επισήμως ότι έφυγε από την ζωή.
Ο «Ινδιάνος» της μουσικής, με το κόκκινο μαντήλι στο λαιμό, δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή την οποία πολλοί αμφισβήτησαν αρχικά, ακολούθησαν όμως και ασπάστηκαν αργότερα. Και τί να πρωτοθυμηθεί κανείς από αυτήν την σχολή… «Αύγουστος», «Υδροχόος», «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ» είναι μόνον ελάχιστα και πολύ λίγα μπροστά στην τεράστια συλλογή στίχων και μουσικής για την οποία ευθυνόταν ο Νίκος Παπάζογλου.

Εγώ δεν είμαι ποιητής – Νίκος Παπάζογλου by fotnak
Δεν ήταν μόνο ότι ο κόσμος λάτρευε τον Νίκο. Ηταν ότι είχε ανάγκη από τραγουδοποιούς σαν τον Νίκο. Ο χαμός ενός ακόμη τόσο αξιόλογου καλλιτέχνη μας θυμίζει για μια ακόμη φορά, ότι άτομα σαν κι αυτόν δύσκολα θα ξαναβγούν στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Γιατί όλα έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο πια.

Αύγουστος – Νίκος Παπάζογλου by fotnak

Ο Νίκος Παπάζογλου δεν φοβόταν τίποτα. Εκτός από το ύψος. Το είχε πεί πολλές φορές σε συνεντεύξεις του. Το βέβαιο είναι ότι το ύψος από εκεί ψηλά πλέον δεν θα τον φοβίζει καθόλου. Καλό ταξίδι.