Μιά σοβαρή χώρα, όταν ζορίζεται και ασφυκτιά
, ψάχνει να βρει εναλλακτικές, αναφέρει σε άρθρο του στην «Ε» ο Γ. Τριάντης. Το έπραξε η Κύπρος, προστρέχοντας στη Ρωσία για δάνεια.
Το πράττει η Ιταλία ανοίγοντας δίαυλο με την Κίνα. Το έκανε και η Πορτογαλία η οποία έτρεξε αμέσως στην όμαιμη Βραζιλία για το ενδεχόμενο δανεισμού.
(…Η Ελλάδα είχε φροντίσει να κάψει νωρίς το χαρτί της Κίνας και της Ρωσίας, ενώ παράλληλα δημιουργούσε στο εσωτερικό -μέσω των σεσημασμένων ψιττακών της ενημέρωσης- κλίμα δανειακού μονοδρόμου)
*** Μιά σοβαρή κυβέρνηση δεν βγαίνει κάθε τρεις και λίγο στο μπαλκόνι και λέει πόσοι φοροφυγάδες υπάρχουν, πόσοι παίρνουν αναπηρικές συντάξεις-μαϊμού κ.τ.λ. Καταγράφει, παρεμβαίνει δραστικά, διορθώνει τα κακώς κείμενα και μετά ενημερώνει αναλυτικά την κοινωνία και τη Βουλή για το συγκεκριμένο έργο της
*** Μιά σοβαρή χώρα, που έτυχε να έχει δωρεάν τον ήλιο στην αυλή της, δεν περιμένει πότε θα της πουν οι… βόρειοι να γεμίσει τον τόπο φωτοβολταϊκά (και ανεμογεννήτριες). Και κυρίως: προτού το αποφασίσει, φροντίζει να σπρώξει -και να βοηθήσει- τους ιδιώτες κατασκευαστές να στραφούν προς την κατεύθυνση αυτή (κατασκευή φωτοβολταϊκών στην Ελλάδα), ώστε να δημιουργηθεί μια ανθούσα βιομηχανία (νέες θέσεις εργασίας κ.τ.λ.) και να μη χρειάζονται οι ολέθριες για το έλλειμμα εισαγωγές
*** Μιά σοβαρή χώρα που ζει κυρίως από τον Τουρισμό, τη γεωργία και τη Ναυτιλία δεν δίνει απλώς προτεραιότητα στους τομείς αυτούς, αλλά εκπονεί ένα μακρόπνοο πρόγραμμα, απολύτως εξειδικευμένο και υλοποιήσιμο. Πρόγραμμα σοβαρό. Οχι σαν αυτές τις θλιβερές «φωτοτυπίες», τις προεκλογικές (…Πρωτοτυπώντας παγκοσμίως, η κυβέρνηση Παπανδρέου εξαφάνισε το υπουργείο Ναυτιλίας, έβαλε τον Τουρισμό παραπεταμένο στα υπόγεια του υπουργείου Πολιτισμού και έδωσε αρχικώς το υπουργείο γεωργίας σε μιά κυρία που -δεν αποκλείεται να- νόμιζε ότι η γεωργία είναι γυναικείο όνομα)
*** Μιά σοβαρή κυβέρνηση, ακόμη και όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, βρίσκει το κουράγιο να πει και κανένα «Οχι». Δεν κατεβάζει τα βρακιά και δέχεται αδιαμαρτύρητα π.χ. τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και δη σε τιμές εξευτελιστικές (…Εκτός από τις πολιτικές ευθύνες, υπάρχουν και οι ποινικές)
*** Μιά σοβαρή κοινωνία δεν θα ανεχόταν ποτέ για πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που -ας αφήσουμε όλα τα άλλα- ομολογεί ευθέως ότι μέχρι πρότινος δεν ήξερε τι είναι τα CDS
*** Ούτε ανέχεται να «καταπίνει το φαρμάκι σαν αθάνατο νερό»…