Για κάθε δήμο στην Ελλάδα το πρόβλημα των αθλητικών υποδομών είναι τεράστιο και γνωστό. Πόσο μάλλον στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία που έχουμε καιρό (και νομίζω θα κάνουμε πολύ περισσότερο) να ακούσουμε για την κατασκευή κάποιου δημοτικού γηπέδου…
Σαν όλους τους άλλους δήμους έτσι και ο δικός μας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να καλύψει της ανάγκες των δημοτών του σε αθλητικές υποδομές.
Το βασικό μας πρόβλημα όμως είναι η έλλειψη υποδομών ή η έλλειψη παιδείας?
Τι κάνει για παράδειγμα κάποιον να «καταλαμβάνει» για έξι συνεχόμενες ώρες, ημέρα Σάββατο, τα ένα από τα δυο γήπεδα τένις του δήμου μας, αδιαφορώντας για άλλους οκτώ ανθρώπους που περιμένουν; Η απάντηση του δε σε παράπονο ενός από αυτούς που περίμεναν ήταν, «Φτιάξτε γήπεδα».
Μήπως αυτή η συμπεριφορά είναι ακόμα πιο προκλητική όταν πρόκειται για προπονητή τοπικού αθλητικού συλλόγου; Και φυσικά δεν μιλάω για προπονήσεις παιδιών αλλά για προσωπικά ιδιαίτερα και φιλικά παιχνίδια.
Σε μια εποχή που ο αθλητισμός είναι μια διέξοδος κάτι σαν αντικαταθλιπτικό, ας ευαισθητοποιηθούν οι άνθρωποι που δηλώνουν άνθρωποι του χώρου. Είναι υποχρέωση τους άλλωστε ως προπονητές να δείχνουν ότι ξέρουν τι σημαίνει ευγενής άμιλλα, ώστε να μπορέσουν να πείσουν ότι αυτές τις αρχές μπορούν να τις περάσουν στα παιδιά μας, όπως το επιβάλει ο ρόλος τους.
Αλλιώς να αποποιηθούν τον ρολό του προπονητή και να κρατήσουν αυτούς, του καλού παίκτη και του κακού συνδημότη.
αναγνώστης
Επειδή προπονητής του Σωματείου Ποσειδών είναι ένας και όπως
καταλαβαίνει κανείς αυτομάτως δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από ανωνυμία πρέπει να διευκρινιστεί. Κανένα Σάββατο δεν
είχα απασχολήσει τα η το γήπεδο γιά έξι ώρες ούτε μίλησα με
το συγκεκριμένο τρόπο.Παρακαλώ να ονομάσετε ποιός ήταν γιατί
υπάρχουν και άλλοι προπονητές.