Ακόμη και αν κρέμονται στα δένδρα τα ευρώ για τα επόμενα 50 χρόνια, πάλι θα συνεχίζουμε φτωχαίνουμε. Ποιό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας. Το βασικό πρόβλημα είναι, ότι τα χρήματα που εξέρχονται είναι περισσότερα από αυτά που εισέρχονται στην Ελλάδα. Εισερχόμενα χρήματα εννοώ, τα χρήματα που εισέρχονται λόγο εξαγωγών, τουριστών, εμβασμάτων, χρηματοδότηση από την ΕΕ, ναυτιλία, Κτλ. Εξερχόμενα είναι τα χρήματα που φεύγουν, από τα ξένων συμφερόντων σούπερ μάρκετ, από την κατανάλωση προϊόντων που παράγονται στο εξωτερικό, από τους μετανάστες, από τα κέρδη των επιχειρήσεων ξένων συμφερόντων που είναι στην Ελλάδα, από τα χρήματα για τους τόκους από τα κρατικά και ιδιωτικά δάνεια προς ξένες τράπεζες, Κτλ Κτλ.
Όσο τα εξερχόμενα χρήματα, θα συνεχίσουν να είναι περισσότερα από τα εισερχόμενα, ανεξάρτητα από την ισορροπία στους οικονομικούς δείχτες, η Ελλάδα θα φτωχαίνει.
Και είναι πολύ απλό να τα κατανοήσουμε. Πχ, Ας πούμε ότι η Ελλάδα ήταν ένα μικρό νησί 100 κατοίκων. Οι κάτοικοι αυτοί ως σύνολο έχουν ένα εισόδημα 1000 ευρώ το οποίο αυξάνεται κάθε χρόνο κατά 5%.
Όμως, το λιμάνι ανήκει σε μια ξένη εταιρεία, οι ανεμογεννήτριες το ίδιο, τα σούπερ μάρκετ και τα τηλέφωνα το ίδιο, το 20% είναι ξένοι εργάτες που στέλνουν και αυτοί λεφτά εκτός του νησιού, με λίγα λόγια, κάθε χρόνο φεύγουν εκτός νησιού το 20 % των συνολικών χρημάτων των νησιωτών.
Ποιό θα είναι το αποτέλεσμα;
Ανεξάρτητα αν το έλλειμμα είναι 80%, η 120% η 0%, από την στιγμή που το εισόδημα του νησιού αυξάνεται μόνο κατά 5% τον χρόνο, αλλά ταυτόχρονα φεύγει εκτός νησιού το 20% του χρήματος κάθε χρόνο, το νησί θα φτωχαίνει κάθε χρόνο, και αν αυτό συνεχίσει, σε λίγα χρόνια στο νησί δεν θα υπάρχουν καθόλου λεφτά, ακόμη και αν τα κατουρούν οι κάτοικοι.
Τι πρέπει να καταλάβουμε: Πρέπει να καταλάβουμε ότι εκτός του ότι πρέπει να παράγετε πλούτος εντός της Ελλάδας, θα πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο πως θα κρατηθεί αυτός ο πλούτος εντός της Ελλάδος, διαφορετικά κάθε χρόνο θα μειώνονται τα λεφτά που κυκλοφορούν εντός της Ελλάδας, πράγμα που θα έχει ως φυσικό αποτέλεσμα την συνεχή μείωση μισθών αξιών κτλ.
Συμπέρασμα:
1. Το σύνολο των ξένων συμφερόντων ανεμογεννητριών, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας δρόμος προς την πτώχευση μας.
2. Το σύνολο των ξένων συμφερόντων σούπερ μάρκετ, είναι απλώς άλλος ένας δρόμος για προς την πτώχευση μας.
3. Όσο πίνουμε τεκίλα, αντί τσικουδιά, επιταχύνουμε την πτώχευση μας.
4. Όσο, χρησιμοποιούμε ξένους εργάτες, αντί τον γείτονα, επιταχύνουμε την πτώχευση μας.
5. Όσο παίρνουμε δάνεια από ξένες τράπεζες αντί των ελληνικών, επιταχύνουμε την πτώχευση μας.
Επαναλαμβάνω, όσο τα εξερχόμενα από την Ελλάδα χρήματα, εξακολουθούν να είναι περισσότερα από τα εισερχόμενα, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε πτώχευση, ακόμη και αν κατουρούμε τα λεφτά.
Λοιπόν, οικονομικός πατριωτισμός, αν θέλουμε να έχουν τα παιδιά μας πατρίδα, διαφορετικά, ας το κλείσουμε το μαγαζί να τελειώνουμε. Δεν είναι καλές όλες οι ξένες επενδύσεις, όπως δεν είναι καλών προθέσεων και όλοι οι άνθρωποι. Εξάλλου, γι αυτό υπάρχουν οι κουτόφραγκοι, οι έξυπνοι και οι πονηροί. Εμείς τι από τα τρία είμαστε;
Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη.