Μετά από 40 χρόνια φεμινισμού, οι έρευνες δείχνουν ότι λίγα έχουν αλλάξει…
Στην εποχή της γυναικείας χειραφέτησης οι παντρεμένες γυναίκες εξακολουθούν να κάνουν πολύ περισσότερες δουλειές του σπιτιού από τους συζύγους τους. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Ινστιτούτου Δημόσιας Τάξης της Μ. Βρετανίας που δημοσιεύθηκαν στoν Guardian, 8 στις 10 παντρεμένες γυναίκες αναλαμβάνουν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου τις οικιακές εργασίες, ενώ μόνο μία στις 10 τις μοιράζεται εξίσου με τον σύζυγό τους. Μόνο το 13% των ερωτηθέντων (ποσοστό 10%) δήλωσαν ότι ο σύζυγός τους κάνει περισσότερες δουλειές από αυτές.
Τα ποσοστά βεβαίως διαφοροποιούνται ανάλογα με την ηλικία. Οι γυναίκες που γεννήθηκαν από το 1958 και νωρίτερα, δηλώνουν, σε ποσοστό 80%, ότι έχουν αναλάβει σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα δουλειές όπως το πλύσιμο και το σιδέρωμα, ενώ το ποσοστό πέφτει κάτω από 70% για γυναίκες που γεννήθηκαν το 1970.
Τι απέγινε ο Φεμινισμός;
« Η επανάσταση στον ρόλο των φύλων δεν ολοκληρώθηκε ποτέ», λέει ο Nick Pearce, διευθυντής του Ινστιτούτου Δημόσιας Τάξης της Μ. Βρετανίας. « Οι γυναίκες ακόμα και σήμερα σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος των οικιακών εργασιών και ιδιαίτερα αφότου αποκτήσουν παιδιά. Μόνο όταν κερδίσουν αρκετά χρήματα, αυξάνεται η δύναμή τους απέναντι στους συζύγους τους κι έτσι κλείνει κατά κάποιο τρόπο το χάσμα ανάμεσά τους».
«Αυτό που θα ήταν πιο σημαντικό για να βοηθηθούν οι γυναίκες» συνεχίζει ο Nick Pearce «θα ήταν η ενεργή συμβολή των αντρών στην ανατροφή των παιδιών και τις δουλειές του σπιτιού. Σε αυτό θα πρέπει να συμβάλει και η νομοθεσία, χορηγώντας άδειες πατρότητας».
Η συζήτηση στην Βρετανία ξεκίνησε, όταν, τον προηγούμενο μήνα ο David Cameron αποφάσισε την έκπτωση φόρου για όσους απασχολούν οικιακές βοηθούς και baby-sitters για τα παιδιά. Ανάλογο μέτρο έχει εφαρμοστεί στην Σουηδία και την Φινλανδία, όπου ισχύει φορολογική ελάφρυνση κατά 50% για όσους απασχολούν οικιακό προσωπικό, μέτρο το οποίο υπολογίζεται ότι παρήγαγε περίπου 5000 νέες θέσεις εργασίας στην Σουηδία.
Όμως σύμφωνα με το βρετανικό Ινστιτούτο Δημόσιας Τάξης τέτοια μέτρα απλώς ενισχύουν την ανισότητα των φύλων και τους διακριτούς ρόλους που επιβιώνουν εδώ και δεκαετίες. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η ανάληψη κοινών ρόλων και από τους δύο συζύγους, ώστε να εγκαταλειφθούν τα παραδοσιακά στερεότυπα του « τροφοδότη» και της «νοικοκυράς».
« Αν ρωτήσεις τις γυναίκες ποιο είναι το πιο στρεσογόνο πράγμα στην ζωή τους θα σου απαντήσουν “οι δουλειές του σπιτιού “» δηλώνει η Siobhan Freegard συντάκτης της βρετανικής ιστοσελίδας Netmums, που ασχολείται με γονεϊκά θέματα. « Είμαστε πράγματι γενετικά προγραμματισμένες να κρατάμε την σπηλιά καθαρή όσο οι άντρες λείπουν στο κυνήγι;» αναρωτιέται. “Είμαστε μορφωμένες γυναίκες, εργαζόμαστε όσο και οι άντρες, γιατί θα πρέπει να δίνουμε τόση αξία στις δουλειές του σπιτιού; Είναι άραγε φυσικό ένστικτο ή αίσθημα ανεπάρκειας;» καταλήγει.
« Για κάποιο διάστημα ήταν της μόδας να μην μένει η γυναίκα κλεισμένη στο σπίτι. Σήμερα αρχίζουμε ξανά να αναρωτιόμαστε τι απέγινε αυτή η επιλογή. Δυστυχώς, η επιλογή αυτή έχει εξανεμιστεί για τις σημερινές γυναίκες. Αν έχουν ακόμα την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν οικιακές βοηθούς, μπορούν να διατηρήσουν την καριέρα τους, αλλά πάντα θα είναι δύσκολο να κρατήσουν ισορροπία ανάμεσα στους δύο αυτούς ρόλους. Ίσως οι γυναίκες αποδυναμώνουν τους άντρες με την γκρίνια τους και τελικά προτιμούν να κάνουν τις δουλειές μόνες τους».
Η ακαδημαϊκός Shehnaz Suterwalla λέει: « Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από την απαρχή του φεμινιστικού κινήματος την δεκαετία του ’70, όταν οι γυναίκες απέρριπταν τον παραδοσιακό ρόλο της νοικοκυράς και άρχισαν να βγαίνουν από το σπίτι.. Σήμερα επανακτούν ξανά τον χώρο που εγκατέλειψαν, όπως μπορούμε να δούμε σε βιβλία και τηλεοπτικά show με θέματα την μαγειρική, την κηπουρική, την διακόσμηση. Όμως πλέον οι γυναίκες βλέπουν τις ασχολίες αυτές ως κάτι δημιουργικό και χρήσιμο κι όχι ως υποχρέωση. Παρ’ όλ’ αυτά οι οικιακές δουλειές εξακολουθούν να αποτελούν πηγή έντασης και συγκρούσεων σε μία σχέση, αν οι άντρες δεν δείξουν προθυμία να συνεργαστούν. Οι γυναίκες έχουν αλλάξει αλλά οι άντρες δυσκολεύονται να τις ακολουθήσουν. Για κάποιους, το σπίτι παραμένει το προσωπικό τους σύμβολο ισχύος, αλλά ακόμα προσπαθούν να καταλάβουν τον δικό τους ζωτικό χώρο εκεί. Ίσως νιώθουν λίγο φοβισμένοι» καταλήγει η Suterwalla.
Όμως η πραγματικότητα συχνά μπορεί να είναι πολύ πιο απλή από τα στοιχεία των ερευνών. Οι περισσότερες γυναίκες περιγράφουν τους συντρόφους τους πιο πολύ ως «τεμπέληδες» παρά ως «φοβισμένους» στην ζωή τους. « Ο σύντροφός μου εργάζεται πολύ και πληρώνει όλους τους λογαριασμούς. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι θα ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους του να βοηθήσει λίγο στις δουλειές του σπιτιού όμως ποτέ δεν το κάνει», δηλώνει η Nikki Payne. «Η άποψη του είναι ότι δουλεύει, άρα προσφέρει με αυτό τον τρόπο. Όμως και εγώ δουλεύω, όχι τόσο όσο αυτός. Παρολ’ αυτά ακόμα κι αν δούλευα το ίδιο, αμφιβάλλω αν θα έκανε περισσότερες δουλειές. Νιώθω ότι υπάρχει ένα τείχος ανάμεσα στα φύλα που δύσκολα θα σπάσει».
Η αντρική άποψη
«Αυτό που δεν λέγεται στην έρευνα είναι ότι οι γυναίκες έχουν πολύ διαφορετική αντίληψη για την «ποιότητα» της καθαριότητας και τις υπόλοιπες οικιακές δουλειές. Οι άντρες φίλοι μου διαμαρτύρονται ότι όταν κάνουν κάποια δουλειά, κατακρίνονται ότι δεν το έκαναν καλά ή δεν ακολούθησαν τον σωστό τρόπο. Για παράδειγμα το να αδειάσουν το πλυντήριο πιάτων ή να χρησιμοποιήσουν τα κατάλληλα εξαρτήματα στην ηλεκτρική σκούπα με τον σωστό τρόπο. Παρ’ ολ’ αυτά πιστεύω ότι τα μοντέρνα ζευγάρια που δουλεύουν και οι δύο, μοιράζονται όσο πιο δίκαια μπορούν τις δουλειές».
Kevin Higgs, πατέρας τριών παιδιών
« Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι τόσο σπουδαίο να ζεις σε ένα σπίτι όπου όλα είναι στην εντέλεια. Αν η γυναίκα μου θέλει να τρέχει όλη την ημέρα κυνηγώντας ανύπαρκτη σκόνη, είναι ελεύθερη να το κάνει, αλλά εγώ δεν πρόκειται να συμμετέχω σε αυτό. Χαίρομαι που μπορώ να πληρώνω οικιακή βοηθό. Δουλεύουμε και οι δύο πολλές ώρες αλλά η διαφορά μας είναι ότι δεν έχουμε την ίδια εμμονή με την καθαριότητα».
Gareth Paul Davies, πατέρας δύο παιδιών
Πηγή: www.marieclaire.gr