Μία μέρα σαν κι αυτή στις 2-4-1805, στην πόλη Οντένζε της Δανίας, γεννήθηκε ο μεγαλύτερος παραμυθάς του κόσμου, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν…
Ο άνθρωπος που με το ταλέντο και την ευαισθησία του, την υπομονή και την επιμονή του κατάφερε να μεταμορφώσει τα δεινά και της κακουχίες της ζωής σε πηγή χαράς και υποσχέσεις παρηγοριάς για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Τα παραμύθια του είναι γεμάτα από αγάπη για τους φτωχούς και τους αδύναμους.
Μοναχογιός του φτωχού μπαλωματή Χανς Άντερσεν και της παραδουλεύτρας Αν Μαρί Αντερσντάτερ, γεννημένος στην πιο στερημένη συνοικία της πόλης ήταν μοναχικός, αδέξιος, ασθενικός και με αταίριαστα χαρακτηριστικά.
Δεν έκανε φίλους, δεν έπαιζε στη γειτονιά με τα άλλα παιδιά. Έκανε όμως όνειρα και μάλιστα όμορφα. Τις κρύες νύχτες έρχονταν και τον αντάμωναν νεράιδες, πριγκίπισσες, γοργόνες, άγγελοι ιππότες, ξωτικά, κορίτσια πεντάμορφα, αρχαίοι σοφοί. Και παρηγορούταν έτσι ή –καλύτερα- ετοιμαζόταν.
Στην Οντένζε, που σήμερα ανθεί, τότε επικρατούσε η φτώχεια και η δυστυχία. Έτσι ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη του 1819 στην τσέπη του 15 κορώνες ένα μπογαλάκι με τα ελάχιστα υπάρχοντά του , το μικρό άσχημο παιδί σε ηλικία 14 χρονών σκαρφάλωσε κρυφά στην ταχυδρομική άμαξα και έφυγε για την Κοπεγχάγη.
Ισχνός, κακοντυμένος α π ο δ ι ω γ μ έ ν ο ς σχεδόν από τους συνανθρώπους του, επέστρεψε στη γενέτειρά του μετά από 48 χρόνια, το 1867, καλεσμένος πλέον επίσημα. Οι συμπολίτες του ξ ε χ ύ θ η κ α ν στους δρόμους με εκδηλώσεις αγάπης. Ο διάσημος συγγραφέας από την έντονη συγκίνηση δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, αλλά οι κάτοικοι της Οντένζε ήταν συγκινημένοι βλέποντας το θαύμα μπροστά τους: το ασχημόπαπο του παραμυθιού είχε μεταμορφωθεί σε έναν υπέροχο αστραφτερό κύκνο.
Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν αγάπησε πολύ την Ελλάδα και συμπαραστάθηκε στον αγώνα της για την λευτεριά. Με την ψυχή γεμάτη από ελληνικό πνεύμα που το γνώριζε καλά, έγραψε ένα διήγημα με τίτλο «Ένα τριαντάφυλλο από τον τάφο του Όμηρου». Τα 1843 γιόρτασε τα γενέθλια του πάνω στη Ακρόπολη, ενώ αργότερα δημοσίευσε τις εντυπώσεις του και έκανε αναφορές στα ελληνικά ήθη και έθιμα.
Μερικά από τα πιο γνωστά παραμύθια του μεγάλου Δανού συγγραφέα είναι:
«Η μικρή γοργόνα», «Το ασχημόπαπο», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», «Ο μολυβένιος στρατιώτης», «Τα ρούχα του βασιλιά», «Τα έντεκα βασιλόπουλα που έγιναν κύκνοι».
Μεγάλος άνθρωπος τελικά είναι εκείνος που δεν έχει χάσει την παιδική του καρδιά.
2-4-2012
Σας χαιρετώ ο Αναρχικός Μικρός Πρίγκιπας
Ένα αγαπημένο απόσπασμα :
…Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ'αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς,είναι προβλήματα. Για τον μπίζνεσμαν μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ' αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει…
… Αφού εγώ θα 'μαι σ' ένα απ' αυτά, κι αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε!
Κι όταν θα 'χεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγοριέται κανείς ), θα είσαι ευχαριστημένος που μ' έχεις γνωρίσει.
Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ' ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση… Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν
κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ' αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω!» και θα σε περνάνε για τρελό. Σου σκάρωσα ένα πολύ
πονηρό παιχνίδι… Σιβύλλα
s-spinos:
Κι΄ όμως, δεν είναι παραμύθι από αστερόσκονη είμαστε φτιαγμένοι!.
Tο έχει τραγουδήσει άλλωστε και ο Moby … we are all made of stars ! 🙂 Είναι τουλάχιστον παρήγορο που δεν έχει χαθεί η φαντασία (παρά τον χυδαίο πόλεμο των ΜΜΕ) και είναι το μόνο που χρειάζεται σε τέτοιους καιρούς … Φαντασία, δημιουργικότητα, ελπίδα, αλληλεγγύη και όλα καλά θα πάνε ή και αν δε πάνε, τουλάχιστον θα περνούν ευκολότερα !
Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε όλους τους ονειροπόλους … Σιβύλλα
Αγαπητή Σιβύλλα, δυστυχώς oι άνθρωποι έμαθαν να κοιτούν και όχι να βλέπουν και έτσι ξέχασαν αυτή την αλήθεια ότι:Mόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.
Σε χαιρετώ ο Αναρχικός Μικρός Πρίγκιπας
Μπραβο ΑΜΠ μόνο με την καρδία βλέπεις καλά την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια απο το βιβλίο Μίκρος Πρίγκιπας του Εξυπερί να'σαι πάντα καλά ΑΜΠ.