Συμβολικός εχθρός

Ακούστηκε τελευταία στα δελτία ειδήσεων ο όρος. Προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω τη σημασία του όρου, πρέπει να πώ, ότι τα βρήκα δύσκολα…

Αναφέρθηκε σχετικά με τις επιθέσεις πολιτών κατά αστυνομικών οργάνων, ως οργάνων της εξουσίας.

Συμβολικός εχθρός. Θα μπορούσα να τον σκεφτώ ως κάτι που δεν υπάρχει πραγματικά σήμερα ως ον, αλλά κάτι που υπήρξε κάποτε, και που σήμερα ως μνήμη μόνο μπορούμε να το βρούμε.

Συμβολικός εχθρός δεν θα μπορούσε να είναι το εντολοδόχο όργανο για τους σκοπούς της εξουσίας, της όποιας εξουσίας. Γιατί αυτό είναι πρόσωπο, υπαρκτό στην καθημερινή ζωή μας.

Ο άνθρωπος-όργανο της εξουσίας σίγουρα δεν είναι συμβολικός εχθρός, γιατί κι αυτός διατρέχει τον ίδιο κίνδυνο με όλους εμάς. Κι αυτός θα υποστεί τις επιβαλλόμενες περικοπές, την απώλεια θέσης εργασίας, την κατάσχεση του αδύνατο να πληρωθεί σπιτιού του, την μη εύρεση θέσης ή ευκαιρίας εργασίας του παιδιού του, το οποίο θα αναγκαστεί να διατρέφει ο ίδιος ή να πεινάει μαζί του.

Άρα, ο αστυνομικός ως ο άνθρωπος-όργανο της εξουσίας δεν είναι ούτε συμβολικός ούτε εχθρός. Είναι ο φορέας της εφαρμογής των μέτρων της εξουσίας, η οποία είναι αδίστακτη στην προστασία των ιδίων αυτής συμφερόντων και μέσων επιβίωσης. Οι αστυνομικοί είναι εργαζόμενοι, και μάλιστα με περιορισμένη τη δυνατότητα να αρνηθούν την παροχή της εργασίας τους. Όμως, εκτός από εργαζόμενοι, είναι και πολίτες. Και θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι ως πολίτες έχουν προ πάντων υποχρέωση τήρησης του Συντάγματος.

Τι ρόλο διαδραματίζουν σ’ αυτό το παιχνίδι οι πολιτικοί μας που ομοθυμαδόν αγωνίζονται προς επιβολή της πολιτικής τους, η οποία –κατά κοινή ομολογία – δεν επάγεται θετικά αποτελέσματα και –συνεπώς- δεν είναι προς το συμφέρον του λαού και του τόπου, και οι οποίοι κρύπτονται (για προστασία) πίσω από τα όργανα, μέσω των οποίων μας επιβάλλουν την πολιτική αυτή;

Τι ρόλο διαδραματίζουν οι πολιτικοί που εμφανίζονται στο προσκήνιο και απλώς αντιλέγουν σε ό,τι νέο προτείνεται και το απαξιώνουν δια μιάς;

Τι ρόλο διαδραματίζουν οι πολιτικοί που εμφανίζονται στο προσκήνιο και απλώς συκοφαντούν προσωπικά όποιον έχει κάποια πρόταση, χωρίς να προτείνουν ή να κρίνουν επί της ουσίας την πρόταση, ώστε να διαφωτίσουν το λαό,αν μπορούν, με τα επιχειρήματα, την ειδική γνώση τους και την πείρα τους (αν έχουν);

Τι ρόλο διαδραματίζουν οι πολιτικοί που απλώς χρωματίζουν και χωροτακτούν στο παλιό σκηνικό είτε αρνητικά είτε απορρίπτουν συλλήβδην τους νεοεμφανιζόμενους, χωρίς να αντιλέγουν επί της ουσίας των προτεινομένων;

Ποιο ρόλο εκτός από αυτόν του εχθρού του λαού;

Ύστερα από τόσες- επελθούσες ήδη, και άλλες ελευσόμενες οσονούπω- μειώσεις αποδοχών, με δεδομένη τη μη ύπαρξη αναπτυξιακής πολιτικής,τους κινδύνους κατασχέσεων, και το σοβαρό ενδεχόμενο ο καθένας μας να γίνει επαίτης και μάλιστα να επαιτεί από μη έχοντες (γιατί οι έχοντες τα κρύβουν καλά και θέλουν κι άλλα), δηλ.από ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια μοίρα, με τους επαίτες, τί είναι αυτό που θα συγκρατήσει τον Έλληνα πολίτη και ψηφοφόρο, από την έκφραση μιας ψήφου σαρώματος του αμαρτωλού πολιτικού κόσμου;

Δεν είναι συμβολικός εχθρός αυτή η εξουσία. Είναι ολοζώντανος. Γιατί είναι αναξιόπιστη, είναι δόλια και ιδιοτελής, είναι αναποτελεσματική σε ότι καταπιάνεται να κάνει, είναι ανίκανη να εμπνεύσει, ανίκανη να οραματιστεί. Ικανή είναι μόνο να υποτάσσεται στους ξένους δυνάστες και να κομίζει τις εντολές τους στον Ελληνικό λαό,νομίζοντας ότι είμαστε κι εμείς πειθήνιοι στους εκάστοτε δεσπότες του χρήματος,σαν κι αυτούς.

Κύριοι, της εξουσίας

αν δεν μπορείτε να διευθύνετε τη Χώρα και το λαό της, και να την οδηγήσετε σε αυτό που κατά μέσο όρο μπορεί ο Ελληνικός λαός να επιτυγχάνει, αποσυρθείτε στις ιδιωτικές επιχειρήσεις σας, και δώστε σ’ αυτές (αν μπορείτε και … χωρίς επιδότηση από το δημόσιο) όλες τις δυνάμεις, τη σοφία, τα όνειρα και τους πόθους σας για την δική σας επιτυχία.

Ύστερα από την «ευεργεσία» της καταλήστευσης που μας παρείχατε, καθώς και την ψευδαίσθηση της επιτυχίας που κάνατε να φωλιάσει στις ψυχές μας, σας καλούμε να μη ζητήσετε να σας χορηγήσουμε και τη σύνταξη του πολιτικού, πληρώνοντάς σας για όλη σας τη ζωή, απλά και μόνο επειδή μας αφανίσατε.