Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Έζησα την μεγαλύτερη μαγκιά στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ!

- Advertisement -

Υπάρχουν στιγμές που τις ζεις και τις ξεχνάς. Υπάρχουν στιγμές που τις θυμάσαι μεν, αλλά χρειάζεσαι ένα γρήγορο rewind μέσω βίντεο για να τις θυμηθείς. Υπάρχουν όμως και στιγμές που σου αποτυπώνονται στο μυαλό, δεν τις ξεχνάς ποτέ και τις διηγείσαι στα παιδιά σου, χωρίς καν να χρειαστεί να βάλεις σε δοκιμασία το μυαλό σου…

Αυτό λοιπόν που έζησα στον Σενάν Ερντέμ θα ‘χω να το λέω για μια ζωή… Αυτό το δευτερόλεπτο, από την ώρα που η μπάλα έφυγε από τα χέρια του Σπανούλη, μέχρι που κατέληξε στο καλάθι από το σουτ του Πρίντεζη συγκαταλέγεται πλέον στις 10 μεγάλες στιγμές που ένας άνθρωπος «κρατάει» σ’ όλη του τη ζωή…

Εζησα την μεγαλύτερη μαγκιά στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ!

Ο,τι πέτυχε ο Ολυμπιακός στην Κωνσταντινούπολη δεν είναι απλά θρίαμβος, είναι κατά την άποψή μου η μεγαλύτερη μαγκιά στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αναλογικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε. Το να βρίσκεσαι στο -19 από μια καλύτερη ομάδα, να μη βλέπεις φως στο τούνελ, να ανατρέπεις όλα τα δεδομένα και να φτάνεις στον θρίαμβο με πιτσιρίκια που βρέθηκαν για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό τελικό, δεν είναι απλά επιτυχία, είναι κατάθεση ψυχής και ακόμη παραπάνω.
Μαγκιά για παράδειγμα ήταν και ο θρίαμβος του Παναθηναϊκού στην Μπολόνια, αλλά επιτρέψτε να μου να πιστεύω πως είναι διαφορετικό πράγμα να επιστρέφεις από το -14 με τον Μποντιρόγκα, τον Κουτλουάι, τον Αλβέρτη και τον Μίντλετον και διαφορετικό με τον Σλούκα, τον Μάντζαρη, τον Κέσελ, τον Χαϊνς και το μεγαλύτερο όπλο σου, τον Σπανούλη, στην άκρη του πάγκου.
Είναι τεράστια μαγκιά για μια ομάδα που τον Οκτώβριο προσπαθούσε να συνέλθει από τα απανωτά χαστούκια, να βρίσκεται στην κορυφή της Ευρώπης οκτώ μήνες αργότερα, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά… Ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που άξιζε, έστω κι αν δεν ήταν η καλύτερη ομάδα από τις τέσσερις. Είναι η πρώτη φορά που αισθάνθηκα πως μια ανώτερη δύναμη απέδιδε σε μια ομάδα αυτό που της άξιζει…
Οχι μόνο για την εμφάνιση στον τελικό και την ανατροπή στο τελευταίο επτάλεπτο, αλλά για την τρελή πορεία που έχει κάνει από τον Οκτώβριο, αλλάζοντας εντελώς φιλοσοφία και πηγαίνοντας σ’ ένα μοντέλο μπάσκετ που δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτό των προηγούμενων χρόνων.
Αυτό το Κύπελλο το άξιζε ο Ολυμπιακός, αλλά το άξιζαν πρώτα απ’ όλα οι Αγγελόπουλοι… Ισως αυτή η ανώτερη δύναμη που προανέφερα να ήθελε να τους πει με κάποιον τρόπο ότι «τώρα που επενδύσατε σωστά τα χρήματά σας, ήρθε η ώρα να σας ανταμείψω»…
Εστω και από ανάγκη, οι Αγγελόπουλοι… κατέθεσαν λεφτά σε τράπεζα το καλοκαίρι, με την επένδυσή τους να ακούει στο όνομα «Ντούσαν Ιβκοβιτς». Εμπιστεύτηκαν έναν άνθρωπο που δεν έχει ανάγκη τα πολλά, έχει ανάγκη τα λίγα, αλλά με σωστό τρόπο.
Ο Ολυμπιακός «καθάρισε» – κατ’ ανάγκη ξαναλέω – τα αποδυτήριά του κι αυτό που εξ αρχής επιδίωξε ήταν να φτιάξει μια ΟΜΑΔΑ μ’ όλη τη σημασία της λέξης. Ομάδα που θα είναι μαζί στα εύκολα, μαζί στα δύσκολα, που θα κερδίζει και θα χάνει σαν ομάδα και τα αποδυτήρια της δεν θα είναι τόπος για… εξιλαστήρια θύματα. Αυτή η βάση ήταν το πρώτο ζητούμενο, ήταν η αρχή για να μπει κανείς στο… ψητό, δηλαδή στην αγωνιστική φιλοσοφία της, τις προσθήκες μεσούσης της περιόδου, το μέταλλο που θα πρέπει να αποκτήσουν οι πιτσιρικάδες για να φτάσουν να διεκδικούν τρόπαια.
Οι Αγγελόπουλοι έφτασαν πιο αργά απ’ ό,τι περίμεναν στην κορυφή, αλλά αυτός ο Ολυμπιακός έφτασε πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι περίμενε η διοίκησή του. Η βάση που μπήκε με τον Ιβκοβιτς ήταν η απαρχή όλων των καλών, αυτό που απομένει είναι η επιμονή στο πλάνο και η μη ανατροπή στην πρώτη στραβή…

 του Άρη Λαούδη


*sentragoal

- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε ακόμα

Σχετικά άρθρα

loutrakiblog