Η φύση της τα έδωσε όλα σε μεγάλο βαθμό: ομορφιά, θηλυκότητα, ταλέντο. Από το κλασικό μπαλέτο, στην υποκριτική και φέτος στη διπλή δραστηριότητά της στην τηλεόραση και στο θέατρο με την παράσταση «Σ’ αγαπώ αλλά…».
Σαν κλασικός κριός, η …
Αλεξάνδρα Παλαιολόγου βλέπει πάντα θετικές τις αλλαγές, είναι λίγο απείθαρχη, αλλά πολύ δραστήρια.
Εκανε την πρώτη εμφάνισή της στο θέατρο τη σεζόν 1993 – 1994 στη «Μαρκησία του Λιμανιού» και από τότε δεν έλειψε από το σανίδι. Από τις πλέον δημοφιλείς ηθοποιούς, η Αλεξάνδρα έγινε κυρίως γνωστή και μέσα από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις της.
Μεταξύ άλλων, οι τηλεθεατές την είχαν απολαύσει στις σειρές «Η Λάμψη», «Αταίριαστοι», «Πάτερ ημών», «Δύο ξένοι» κ.ά., ενώ αυτήν τη σεζόν πρωταγωνιστεί στους «Βασιλιάδες» στο ΜEGA. Εχοντας κάνει μια μεγάλη διαδρομή όχι μόνο στην καριέρα της αλλά κυρίως μέσα της, εξομολογείται τις δικές της αλήθειες…
– Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση…
Λέγεται «Σ’ αγαπώ αλλά…». Μια καλογραμμένη, ελληνική κωμωδία του Γιώργου Βάλαρη και του Στέλιου Παπαδόπουλου, με καταστάσεις απολύτως αναγνωρίσιμες. Είμαστε δύο ζευγάρια, ο Ιωσήφ Μαρινάκης κι εγώ, η Μαριάνα Τουμασάτου και ο Αλέξανδρος Σταύρου, που έχουμε καταγωγή από το Μενίδι. Εγώ και ο Ιωσήφ έχουμε γίνει μεγαλοδικηγόροι, έχουμε μεγαλοπιαστεί και γίναμε ξιπασμένοι. Προσπαθούμε να ξεχάσουμε εντελώς την καταγωγή μας, τη λέξη Μενίδι και τη λέξη κουμπάρα, καθότι έχουμε παντρέψει το άλλο ζευγάρι κ.λπ. Ενα έργο με πολλές ανατροπές, που όμως σίγουρα ο καθένας θα βρει κάποιον να ταυτιστεί…
– Δεν έχει γίνει πολύ ακριβό το θέατρο για τον μέσο Ελληνα;
Τα πάντα έχουν γίνει πολύ ακριβά για τον μέσο Ελληνα! Εμείς έχουμε φροντίσει κάποιες ημέρες της εβδομάδας να υπάρχει χαμηλό εισιτήριο. Προσπαθούμε για το καλύτερο, γιατί, ξέρεις, δεν «βγαίνουν» και οι παραγωγές στο θέατρο, επειδή αυτό είναι κάτι ζωντανό, έχει έξοδα, θέλει σκηνικά, φώτα, ήχο…
– Κάποιος από τον χώρο σας που θέλει να βρει δουλειά τι πρέπει να κάνει;
Στην παρούσα φάση, κανένα τάμα στον Αγιο Φανούριο… Κοίταξε να δεις, οι τηλεοπτικές παραγωγές έχουν μειωθεί ούτως ή άλλως, θεατρικά γίνονται, επομένως να ψαχτούν στο θέατρο, μιας και η τηλεόραση δεν υπάρχει.
– Τη στιγμή που στην τηλεόραση θριαμβεύουν τα τουρκικά σίριαλ, πολλοί συνάδελφοί σας βιώνουν την ανεργία…
Δεν έχει να κάνει με τα τουρκικά, θα μπορούσε να ήταν βραζιλιάνικα, αμερικανικά. Το θέμα είναι ότι αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχουν χρήματα για να γίνουν τηλεοπτικές παραγωγές. Προσπαθούν να καλύψουν τον χρόνο τους με αυτά. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά είναι στο πλαίσιο της κρίσης. Δεν ξέρω αν έχουμε πιάσει πάτο. Πιστεύω ότι θα πάμε καλύτερα, αν δεν, ο Θεός να βάλει το χέρι του…
– Πιστεύετε ότι το επάγγελμά σας έχει γίνει ψυχοφθόρο;
Το επέλεξα γι’ αυτόν τον λόγο, είναι ένα επάγγελμα που δεν σου δίνει την ασφάλεια, δεν είναι η τράπεζα που μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει θα κάνεις συγκεκριμένα πράγματα και θα παίρνεις λεφτά. Είναι ένα επάγγελμα που σε καλεί να είσαι πάντα στις επάλξεις. Εμένα με γοητεύει αυτό. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν είναι και ψυχοφθόρο παράλληλα.
– Δουλέψατε κάποια στιγμή χωρίς να πληρωθείτε;
Κάτι λίγο σε ταινίες που δεν είχαν μπάτζετ… Ευτυχώς, έχω πληρωθεί από όλες τις δουλειές μου. Εκτός από τους «Βασιλιάδες», που δεν έχω πάρει ούτε πέντε ευρώ… Τα γυρίσματα σταμάτησαν τα Χριστούγεννα, γιατί και η παραγωγή δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει άλλο! Τα παιδιά δεν είχαν ούτε για τη βενζίνη τους, ήταν πολύ δύσκολη η κατάσταση.
– Εχετε βγάλει χρήματα από την τηλεόραση;
Στο παρελθόν, έχω βγάλει κάποια χρήματα για να συντηρούμαι αξιοπρεπώς! Δεν κάνω καμιά πολυτελή ζωή. Μπορεί κάποια στιγμή τα κασέ να ήταν ψηλά, όμως αυτό δεν γινόταν κάθε χρόνο και υπήρξε σεζόν που δεν είχα δουλειά στην τηλεόραση και έπρεπε να τα μοιράσω για να περάσω. Πάντως, έχω κάνει το κουμάντο μου που λένε, ώστε έναν χρόνο, αν θα μείνω χωρίς δουλειά, να μην αντιμετωπίσω κανένα πρόβλημα…
– Πώς τα βλέπετε ως τηλεθεάτρια; Παρακολουθείτε κάτι;
Δεν βλέπω τηλεόραση, επειδή λείπω πολύ από το σπίτι. Εκείνο που βλέπω κάθε μέρα στο web tv είναι «Οι βασιλιάδες», το σίριαλ όπου παίζω και διασκεδάζω πάρα πολύ! Κι εγώ να μην έπαιζα, πάλι θα το παρακολουθούσα. Θεωρώ ότι είναι πολύ ωραίο σίριαλ. Είναι όαση σε αυτό που περνάμε…
– Θα συνεχίσει την επόμενη σεζόν;
Ετσι θέλουν όλες οι πλευρές…
– Στους «Βασιλιάδες» είστε ερωτευμένη με έναν μικρότερό σας. Στη ζωή σάς έχει συμβεί;
Δεν είχα σχέσεις προς τα κάτω, πάντα προς τα πάνω! Σαν ρόλος εντάξει, αυτή η γυναίκα είναι πολύ παραμελημένη από τον σύζυγο, οπότε είναι δικαιολογημένη. Δεν ξέρω αν τελικά έκανε καλά. Αλλά ένα δίκιο της το δίνω…
– Στις μεγάλες επιτυχίες αντιμετωπίσατε ίντριγκες;
Δεν έχω νιώσει στη ζωή μου αυτό που λένε ίντριγκες και πισώπλατα μαχαιρώματα. Προφανώς και να υπήρχαν, εγώ δεν το κατάλαβα ποτέ! Δεν το είχα ποτέ αυτό το κομμάτι στο μυαλό μου.
– Οταν βγαίνετε στον δρόμο, σας μπλοκάρει η αναγνωρισιμότητα;
Αντε, καλέ, για όνομα του Θεού! Η αναγνωρισιμότητα που δήθεν «δεν ξέρω πώς να τη διαχειριστώ» είναι αστείο πράγμα. Είμαστε στην Ελλάδα όπου σταρ σίστεμ δεν υπάρχει. Κανείς δεν τρέχει πίσω μας, ο κόσμος είναι χαλαρός και άντε κάποια καλή κουβέντα να σου πούνε…
– Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σας;
Ο παρορμητικός κριός… Φύγαμε και δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη! Ολο αυτό όμως έχει και μια παιδικότητα που μου αρέσει. Εχω την αίσθηση πως όποιες κατραπακιές κι αν έτρωγα, μετά ξανάρχιζα με την ίδια παιδική αφέλεια. Δεν μαθαίνω τόσο εύκολα από τα στραπάτσα. Θεωρώ ότι πέσαμε για λίγο, δεν πειράζει, πάμε πάλι. Εχω μια εφηβική ορμή για τα πράγματα και τις καταστάσεις που μου προκύπτουν.
– Ασχολείστε με τις επιχειρήσεις του συζύγου σας;
Ως πελάτισσα, ναι (γελάει). Το επιχειρηματικό πνεύμα δεν το έχω καθόλου. Πραγματικά, μου άρεσε το περιβάλλον που έχουν τα μαγαζιά του άντρα μου στο Λουτράκι, το κλαμπ «Cocoon», το «Πευκάκι» με το ξενοδοχείο που είναι από πάνω και δίπλα στη θάλασσα. Εχουν εξαιρετικό φαγητό, καταπληκτικό σέρβις και, αν δεν ήμουν σύζυγος του Βαγγέλη, πάλι εκεί θα πήγαινα. Μην ξεχνάς ότι εκεί τον γνώρισα και προχωρήσαμε…
«Τα καλοκαίρια μας τα περνούσαμε στην Επίδαυρο και τον χειμώνα βλέπαμε όλες τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου»
– Είχατε από μικρή το μικρόβιο να ασχοληθείτε με το θέατρο;
Μικρή ήθελα να γίνω χορεύτρια του κλασικού μπαλέτου. Παρακολουθούσα όμως πολλές θεατρικές παραστάσεις, επειδή οι γονείς μου αγαπούσαν το θέατρο. Το θεωρούσαν παιδεία και μόρφωση! Θυμάμαι τα καλοκαίρια μας τα περνούσαμε στην Επίδαυρο και τον χειμώνα βλέποντας όλες τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου. Μόλις κατάλαβα ότι δεν έχω τα σούπερ προσόντα να γίνω χορεύτρια, η αμέσως επόμενη επιλογή μου ήταν το θέατρο.
– Η ζωή της Αλεξάνδρας ήταν με ροδοπέταλα στρωμένη;
Οπως κάθε ανθρώπου, με καλές και κακές στιγμές. Στο επαγγελματικό μου κομμάτι δεν υπήρχε στρωμένο ένα κόκκινο χαλί να με περιμένει. Απλώς θεωρώ ότι όποιος κάνει αυτήν τη δουλειά με πολλή αγάπη, πολύ πάθος, επιμονή και υπομονή κάποια στιγμή ανταμείβεται. Τα πάντα κατακτώνται με πολλή δουλειά. Ετσι και το θέατρο.
– Νιώσατε οικονομική στέρηση στη ζωή σας;
Στέρηση δεν ένιωσα με την έννοια ότι δεν ήθελα ποτέ και πολλά πράγματα! Μου αρκούσαν αυτά που είχα, δεν ήθελα ποτέ μια πλούσια ζωή, ούτε κότερα ούτε χλιδές. Αυτό που πάντα ήθελα ήταν να ζω με αξιοπρέπεια, να μη χρωστάω και τίποτα παραπάνω. Η μητέρα μου ήταν νηπιαγωγός και ο πατέρας μου δημόσιος υπάλληλος. Πάντα στην οικογένειά μου υπήρχε τάξη και μέτρο, που τα ακολούθησα και στη ζωή μου.
– Χάσατε ποτέ την υπομονή σας;
Μικρή ήμουν ανυπόμονη! Μπαίνοντας όμως σε αυτήν τη δουλειά έμαθα ότι τα πράγματα για να γίνουν θέλουν χρόνο και τα νεύρα δεν ωφελούν σε τίποτα.
– Οι επιτυχίες δεν σας άλλαξαν;
Εχω πάρει αρχές από την οικογένειά μου, δεν θεώρησα ποτέ ότι με μια επιτυχία κάτι τρέχει. Αυτό με έκανε καλύτερο άνθρωπο, όχι χειρότερο. Οι οικογένειά μου ήταν πάντα άνθρωποι χαμηλών τόνων και μου έλεγαν «εντάξει, δεν έγινε και τίποτα, είσαι ένας κανονικός άνθρωπος που κάνεις αυτή τη δουλειά και έτυχε να κάνεις και μια επιτυχία. Αύριο, μπορεί να μην κάνεις». Οι γονείς μου με συμβουλεύουν ακόμα και τώρα…
– Φήμη ή χρήμα;
Εχω την αίσθηση ότι αυτά τα δύο πάνε πακέτο! Οταν κάνεις ένα όνομα, έρχονται και κάποια χρήματα παραπάνω μαζί μ’ αυτό. Εγώ πάντως θα επέλεγα να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου και, αν αυτό μου έφερνε και χρήματα, καλοδεχούμενα!
– Ξεσπάτε σε κλάματα;
Εύκολα. Οταν ο πατέρας μου έπαθε εγκεφαλικό πριν από τα Χριστούγεννα, εγώ διαλύθηκα. Εκλαιγα όπου βρισκόμουν, στο γύρισμα έκλαιγα, στο αυτοκίνητο έκλαιγα, δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Τώρα, στις ερωτικές σχέσεις μου και βεβαίως έχω κλάψει και έχω χαρεί και έχω πέσει και στα πατώματα. Ολα αυτά υπάρχουν σε μια σχέση, γιατί αυτό είναι η ζωή τελικά… Πρέπει να περάσεις από ένα πάτωμα για να ανέβεις ξανά!
«Αβίαστα είπα όχι σε πρόταση μεγάλου κόμματος»
– Σε αυτές τις εκλογές πώς αισθανθήκατε;
Πολύ προβληματισμένη. Ολοι τους είναι κατώτεροι των περιστάσεων! Ποτέ δεν ήμουν οργανωμένη σε κόμματα και πάντα ψήφιζα άτομα που θεωρούσα ότι μπορούσαν να κυβερνήσουν τη χώρα και να είναι ικανοί των περιστάσεων. Τελικά, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν τα κατάφεραν και με απογοήτευσαν. Μου έχουν κάνει και πρόταση μάλιστα από μεγάλο κόμμα και αβίαστα τους είπα όχι…
– Πιστεύετε ότι έχετε κάνει λάθη ή αναλωθήκατε από λάθος επιλογές ανθρώπων στην προσωπική σας ζωή;
Δεν θεωρώ ότι κάτι που έχω κάνει στη ζωή μου ήταν λάθος! Πιστεύω ότι για να γίνει την εποχή που το έκανα κάποιος λόγος υπήρχε. Κάτι έπρεπε να μάθω από όλο αυτό, κάτι έψαχνα κι εγώ, οπότε δεν θεωρώ ότι ήταν λάθος ο χρόνος, ίσα-ίσα, όλες αυτές οι στιγμές που έζησα με έφεραν σε αυτό το σημείο που μου αρέσει. Δεν μετανιώνω…
Espressonews.gr