Ευθύνες για «κρίσιμα μακροικονομικά λάθη» επιρρίπτει στο ΔΝΤ ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε άρθρο που δημοσιεύεται στην προσωπική του ιστοσελίδα. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, παρεμβαίνει στη συζήτηση που έχει αρχίσει, εδώ και λίγες ημέρες, σχετικά με τα «λάθη» του ΔΝΤ στον σχεδιασμό του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής…
Ο Ευ. Βενιζέλος, απορρίπτει τη λογική που διέπει αυτήν τη συζήτηση και τον τρόπο διεξαγωγής της. «Με φοβίζει η συζήτηση των τελευταίων ημερών» αναφέρει χαρακτηριστικά. Απορρίπτει την εκδοχή ότι πρόκειται απλά για ένα «τεχνικό» λάθος, καθώς και ότι οι ευθύνες βαρύνουν μόνο το ΔΝΤ.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναφέρει επίσης ότι «προφανώς και το πρώτο πρόγραμμα προσαρμογής είχε τεράστια σχεδιαστικά λάθη. Το θεμελιώδες λάθος ήταν ο συνδυασμός “στήριξης και τιμωρίας”…». Και προσθέτει ότι «η επιλογή των εταίρων μας είχε και εξακολουθεί να έχει πρωτίστως ιδεολογικά χαρακτηριστικά» και «εκπηγάζει από τον συνδυασμό μιας δημοσιονομικά συντηρητικής και μιας οικονομικά νεοφιλελεύθερης αντίληψης…».
Σχετικά με το τι πρέπει να γίνει, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τονίζει το γεγονός ότι στο δεύτερο πρόγραμμα προσαρμογής προβλέπεται η ρήτρα της «βαθύτερης ύφεσης» (η οποία υφίσταται) και η οποία οδηγεί «σε επαναδιαπραγμάτευση και αναθεώρηση της σύμβασης».
Θεωρεί ότι οι εταίροι πρέπει να αντιληφθούν πού οδήγησε η εμμονή τους στις οικονομικές ιδεοληψίες του νεοφιλελευθερισμού, αλλά, τονίζει, «το κλειδί» το κρατάμε στα χέρια μας και ότι οι βασικές προϋποθέσεις για τη «στροφή» της χώρας είναι «εσωτερικές» και κυρίως «πολιτικές και κοινωνικές».
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ η Ελλάδα πρέπει να εμμείνει «στην εκτέλεση του προϋπολογισμού και τη συνεπή προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων» θεωρώντας ότι αυτό είναι το «σημείο ισορροπίας» της σχέσης της Ελλάδας με τους εταίρους.
Μεγάλη σημασία δίνει ο κ. Βενιζέλος σε τρεις παράγοντες που αποτελούν σημαντικές προϋποθέσεις για την επίτευξη των στόχων: πολιτική σταθερότητα, κοινωνική ευαισθησία και εθνική συστράτευση. Τονίζοντας ότι αυτή θα είναι η απάντηση προς τους εταίρους, η οποία δεν συνιστά κάποιο «αίτημα» προς αυτούς.