Νικόλας ΄Ασιμος:25 χρόνια μετά, μέσω των τραγουδιών του, είναι «επίκαιρος κάθε στιγμή» και αυτό δεν σημαίνει «επίκαιρος»!

Νικόλας ΄Ασιμος
Ξημερώματα Πέμπτης 17 Μάρτη 1988…

Τα τραγούδια του, ενός πραγματικά ευαίσθητου τραγουδοποιού και ιδιαίτερα αντισυμβατικού καλλιτέχνη, είναι διαχρονικά, είναι παντοτινά, έχουν καθολική ισχύ κάθε στιγμή…
Είναι επίκαιρος κάθε στιγμή και αυτό δεν σημαίνει επίκαιρος!
Τον έβριζαν, τον χλεύαζαν, τον έλεγαν προβληματικό, πάρα πολλοί, γιατί ενοχλούντο από τις συμπεριφορές και τα τραγούδια του (ένας ποικιλόμορφος μουσικός ήχος -μπαλάντες, ροκ, λαϊκά- και ένας πικρός σαρκαστικός στίχος που βάλει εναντίον του κατεστημένου, στίχος στον οποίο  υπάρχει μία γενναιότητα, στίχος που μιλά  για τον πληγωμένο ή ανεκπλήρωτο έρωτα) Τα τραγούδια  που έγραψε θεωρήθηκαν συχνά προκλητικά!!! Να  όμως, που μετά τόσα χρόνια και στον 21ο αιώνα είναι τόσο αληθινά και μπορώ να πω προφητικά!
Κατά την γνώμη μου, τα προβλήματα υπάρχουν στα άτομα που είναι ανίκανα να νιώσουν αυθορμητισμό και ζωντάνια, που αδυνατούν να νιώσουν αληθινοί, αλλά καταφέρνουν να φορούν μάσκες που να τους δείχνουν αληθινούς. Αυτά τα άτομα υποφέρουν εσωτερικά από μια αίσθηση ότι είναι άδειοι, νεκροί ή ψεύτικοι.!
 Λογικό οι νεοέλληνες να το κάνουν αφού αν δεν ήταν τόσα χρόνια σε πνευματική αφασία, τα τραγούδια του όχι μόνο θα τα γνώριζαν και θα ήξεραν και τους στοίχους αλλά θα τα είχαν και οδηγό στις αποφάσεις τους, για να μην ήταν μόνο «ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε», για να μην ψήφιζαν τόσα χρόνια αυτούς που ψήφιζαν, μπας και απέτρεπαν τη βαρβαρότητα που βιώνουμε …
Όλοι γνωρίζουν  το κλασικό παιχνίδι «θάρρος ή αλήθεια» που οι περισσότεροι έχουν παίξει κάποια στιγμή στη ζωή τους, έχουν παίξει…· φαίνεται ότι το παιχνίδι ενέπνευσε τον καλλιτέχνη αυτόν και το έκανε όχι παιχνίδι αλλά τρόπο ζωής!
Γιατί είναι ο μοναδικός Έλληνας καλλιτέχνης και άνθρωπος πού έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας.
 Δυστυχώς όσα ο Νικόλας έλεγε, ο κόσμος δεν τα καταλάβαινε ή δεν ήθελε να τα καταλάβει(και ας λέει ότι τώρα τον καταλαβαίνει) για να μη χαλάσει τη βολή του και ας ήταν τόσο μα τόσο απλά!
  Αυτά που έλεγε ο Άσιμος μόνο σε αυτή την δύσκολη εποχή θα μπορούσε να τα συλλάβει ο κόσμος .Ο Άσιμος τα έλεγε πολλά χρόνια πριν και όχι μόνο τα έλεγε, αλλά τα είχε κάνει και τρόπο ζωής, μα πού να αντιληφθεί ο κόσμος τι εννοούσε.
Ούτε καν να τα προφέρει δεν τολμούσε!
Δεν μπόρεσαν να τον πολεμήσουν με την ψυχή και την καρδιά παρά μόνο με τα όπλα τους!
 Νικόλα, νοιώθω πως ό,τι και να πούνε εσύ δεν λυπάσαι καθόλου για την ξεφτίλα αυτής της εποχής και δεν θα δακρύσουν τα πύρινα μάτια σου από τα βάσανα των υποτίθεται απλών ανθρώπων και άλλες τέτοιες μπούρδες.
Γιατί όποιος έχει τσαγανό είτε τους τα χώνει από παντού και ό,τι θέλει ας προκύψει, είτε τα παρατάει μεγαλοπρεπώς, όπως έκανες και σύ!
Εσύ ξέρεις, πάντοτε ήξερες πως ο καθένας όσο μπόσικος και αν είναι απέναντι στο Σύστημα, είναι και ο μόνος υπαίτιος για το πρόβλημα του.
Όσο και αν θύμωνες, ποτέ μα ποτέ δεν κρατούσες κακία σε κανέναν και το πιο σημαντικό ποτέ «δεν υπήρξες κατεργάρης»
Γεια σου Άνθρωπε…
Ρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω;… Περνάς;
Τι να πει κανείς; Κάποιοι άνθρωποι φεύγουν, αλλά η σκιά τους συνεχίζει να μας καλύπτει τις νύχτες… εκείνες τις νύχτες που κάθεσαι μόνος… σκέφτεσαι… θυμάσαι… ξεχνάς… Πάντα κάποιος είναι εκεί να σου θυμίζει ότι υπάρχουν πολλά αστέρια στον Ουρανό…

“Στον Άνθρωπο που μου έδωσε στέγη, «στον πιτσιρικά» -όπως με αποκαλούσε-,  το χειμώνα του 1978 σε ένα υπόγειο της οδού Αραχώβης στα Εξάρχεια”  και σε αυτούς που τον κατηγορούσαν, στους “φίλους” που τον χλεύαζαν και τους έμεινε μόνο η κακία!

Καλοτάξιδος όπου και να είσαι φίλε Νικόλα!

16 Μαρτίου 2013
 Σας χαιρετώ ο Αναρχικός Μικρός Πρίγκιπας