Τι είναι ο κόσμος; Τι είναι η γή; Τι υπάρχει πιο πέρα; Απορίες που λίγο πολύ έχουν απασχολήσει όλους μας, και που θα απασχολούν πάντα την ανθρώπινη φύση….
Την ανθρώπινη φύση, αυτό το απίστευτα εγωιστικό και ακαταλαβίστικο όν με τα αμέτρητα μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα που το κάνει να ξεχωρίζει από κάθε άλλο έμβιο ον. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι είναι αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε, ίσως να είναι η δύναμη, η θέληση, το πείσμα ή γενικότερα το μυαλό μας, η δύναμη της σκέψης, η τάση μας να λειτουργούμε πάντα με βάση τη λογική.
Όσο περνάνε τα χρόνια ο άνθρωπος λειτουργεί όλο και περισσότερο με την απλή λογική σκέψη. Κάθε μέρα ένα μικρό κομματάκι φαντασίας νεκρώνει, κάθε φορά που εκτελούμε μία συνηθισμένη μηχανική κίνηση, μπορεί αυτό να φταίει που ο κόσμος έχει μετατραπεί σε έναν άχρωμο, μουντό και χωρίς κανένα ενδιαφέρον πίνακα. Εχουμε καταντήσει να αποτελούμε οι ίδιοι το πρόβλημα που κάνει τη ζωή μας τόσο βαρετή.
Κανονίζουμε τα πάντα, την κάθε κίνηση, το πώς, το πότε, με ποιόν και που. Δεν υπάρχει κάτι που θα μας αιφνιδιάσει ή θα μας καταπλήξει, αποτελούμε πια μία καλοκουρδισμένη μηχανή που περιμένει εντολή και πρόγραμμα για να δράσει. Τι άλλο περιμένουμε πια από το να βρούμε κάποιον να μας διατάζει και να μας κανονίζει τη ζωή;
Παγκοσμίως γίνονται πόλεμοι για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Πώς όμως είμαστε ελεύθεροι εφόσον ο ίδιος μας ο νους μας κάνει υπόδουλους των ίδιων μας των πράξεων; Η φυλακή δεν αποτελείται απαραίτητα από τοίχους, κάγκελα και κλειδαριές αλλά και από την αδυναμία μας να εκφραστούμε, να ονειρευτούμε και να κάνουμε τη ζωή όπως ακριβώς την έχουμε διαμορφώσει στην φαντασία μας.
Γιατί ένα παιδί που έχει ονειρευτεί να χορεύει σε μία τεράστια σκηνή με φώτα και πολύχρωμα σκηνικά να μην μπορεί να πραγματοποιήσει το όνειρό του είτε επειδή δεν έχει την οικονομική δυνατότητα είτε επειδή αυτό δεν αποτελεί και όνειρο των γονιών του; Είναι αυτό ελευθερία; Ή σε αντίθεση, ένα παιδί με καλή οικονομική κατάσταση γιατί θα πρέπει να αναγκαστεί να κάνει αυτό που θα του επιβάλουν οι άλλοι;
Βέβαια, πολλοί θα πουν, ότι τι μπορεί να ξέρει για τη ζωή ένα μικρό παιδί, είναι δυνατόν να επιβιώσει με ένα παιδικό όνειρο που πιθανόν να το οδηγήσει σε λάθος επιλογές…Λάθος, όλα για αυτό, για να μην κάνουμε κανένα λάθος, να αποτελούμε τον τέλειο άνθρωπο. Το θέμα είναι πως το τέλειο δεν συμπίπτει με τον άνθρωπο, γεννήθηκε για να κάνει λάθη, είναι ένα λάθος, μέσα από αυτά μαθαίνει. Είναι ικανός να δημιουργήσει κάτι τέλειο, κάτι αλάνθαστο, αλλά ποτέ ο ίδιος δεν θα καταφέρει να τελειοποιηθεί για το λόγω και μόνο ότι δεν λειτουργεί μόνο με το μυαλό αλλά έχει καρδιά, αισθήματα και ανάγκες που τον ωθούν σε λάθος επιλογές.
Το ξέρω ότι τα λόγια διαφέρουν κατά πολύ από τις πράξεις και είναι πολύ δύσκολο κάποιος να ακολουθήσει τα όνειρά του, όμως αν οι άλλοι τον στηρίξουν και του δώσουν την ευκαιρία, ίσως να κάνουν τα πράγματα πιο εύκολα για αυτόν. Τελικά όμως τι είναι αυτό που πρέπει να ακούμε, την καρδιά μας ή το μυαλό μας;
Και τα δύο σε συνδυασμό μπορούν να φέρουν την ευτυχία σε έναν άνθρωπο, σε κάποιες περιπτώσεις ωφελεί να ακούμε το μυαλό και να λειτουργούμε βάση της λογικής και σε κάποιες άλλες βάσει της καρδιάς και των συνθημάτων. Αυτό είναι ο άνθρωπος…
en-gr