Συνέντευξη με τον Γιάννη Πέτρου

Ένα συγκλονιστικό βιβλίο που μιλά στον αναγνώστη, από την πρώτη κι όλας σελίδα: για τη δύναμη της εξουσίας, την διαφθορά, την απόρριψη, τον πόνο και την αδικία. Ενώ φέρνει καταστάσεις στο προσκήνιο που θα ξεθάψουν αξίες όπως η φιλία, η αγάπη και ο σεβασμός, με τελικό αποτέλεσμα την κάθαρση!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα το 1979 στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Λουτράκι Κορινθίας στο οποίο κατοικώ μέχρι και σήμερα.Απο μικρός ασχολούμαι με την μουσική (παίζω τρομπέτα) συμμετέχοντας είτε ως μέλος της Φιλαρμονικής Λουτρακίου είτε ως μουσικός σε διάφορες μπάντες. Σπούδασα Οικονομικά στην Αθήνα και από το 2006 εργάζομαι στον Τραπεζικό κλάδο.Μεγάλο μου πάθος είναι τα ταξίδια τα οποία πραγματοποιώ με κάθε ευκαιρία αναζητώντας νέες εμπειρίες και βιώματα.Η συγγραφή προέκυψε σαν κάτι φυσικό νομίζω….πάντα μου άρεσε να διαβάζω και από πολύ μικρός έγραφα διάφορα πράγματα που μετά κατέστρεφα..Η ιδέα να κάνω κάτι δομημένο και ολοκληρωμένο ήρθε πολύ αργότερα απλά αφήνοντας τον εαυτό μου να κάνει αυτό που πάντα αγαπούσε…να γράφει..

Γιάννης Πέτρου

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Καλησπέρα, κύριε Πέτρου. Σας ευχαριστούμε, καταρχήν, για τη συνέντευξη που παραχωρείτε στο blog μας «Θεματοφύλακες Βιβλίων». Πείτε μας ποιος είναι ο Γιάννης Πέτρου και πώς προέκυψε η αγάπη για τη συγγραφή.

Καταρχήν σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση που μου κάνατε…Γεννήθηκα το 1979 στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Λουτράκι Κορινθίας όπου και κατοικώ μέχρι και σήμερα. Σπούδασα Οικονομικά και Διοίκηση στην Αθήνα και από το 2006 εργάζομαι στον τραπεζικό κλάδο. Το διάβασμα και η μουσική είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες, παίζω τρομπέτα και διαβάζω ότι πέσει στα χέρια μου….Μεγάλο μου πάθος είναι τα ταξίδια και προσπαθώ να τα πραγματοποιώ με την πρώτη ευκαιρία. Όσο για την συγγραφή θεωρώ ότι είναι μια προέκταση των αναγνωσμάτων και των γενικότερων βιωμάτων που είχα σαν παιδί….το να γράφω ή και το να ζωγραφίζω διάφορα πράγματα πάντα με ηρεμούσε.

« Ο πιο γλυκός ύπνος » η πρώτη σας συγγραφική έκδοση και θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο.

Το βιβλίο διαδραματίζεται στις ρώσικες φυλακές του 1865, είναι η ιστορία ένος ανθρώπου με αποκρουστική όψη αλλά με εναν πολύ όμορφο εσωτερικό κόσμο…Εκεί μέσα θα έρθει αντιμέτωπος με πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα με τον ίδιο του τον εαυτό.Θα γνωρίσει τις κακουχίες, τον πόνο,την αδικία αλλά και από την άλλη θα βρεί αξίες όπως την φιλία, τον σεβασμό,την δοτικότητα…θεωρώ ότι είναι το ψυχογράφημα ενός ανθρώπου και ταυτόχρονα όλης της κοινωνίας διαχρονικά…ότι διαδραματίζεται εκεί μέσα όλοι μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (όχι σε αυτό το βαθμό φυσικά) το έχουμε ζήσει ή το έχουμε δει να γίνεται.

Η ιστορία διαδραματίζεται στη Ρωσία του 1865. Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να ασχοληθείτε μ ε τη συγκεκριμένη χώρα και περίοδο ;

Η ιδέα για αυτό το βιβλίο μου ήρθε διαβάζοντας το βιβλίο < Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων> του Φίοντορ Ντοστογιέβσκι το οποίο διαδραματίζεται στις ρώσικες φυλακές του 1865. Οπότε χρονικά και χωροταξικά έμεινα στο πνεύμα του βιβλίου.

Διαβάζοντας το βιβλίο , πραγματικά συγκλονίστηκα από το πόσο έντονα προσφέρετε στον αναγνώστη τα συναισθήματα του ήρωα. Χρειάστηκε να μελετήσετε βιβλία ψυχολογίας ή ήταν κάτι που βγήκε από μέσα σας ;

Όχι,δεν μελέτησα βιβλία ψυχολογίας.Όπως γράφω είναι απόρροια των πραγμάτων που έχω διαβάσει και που κατά καιρούς διάβαζα όταν έγραφα το βιβλίο…έχω διαβάσει κάποια βιβλία ψυχολογίας αλλά όχι επί τούτου. Θεωρώ ότι τα συναισθήματα περιγράφονται καλά λόγω οξείας παρατηρήσεις των ανθρώπων γύρω μου…..είμαι πολύ παρατηρητικός γενικά….

Ο ήρωας βασανίζεται από μικρό παιδί . Όλες του οι εξομολογήσεις , όλα του τα πιστεύω , έχουν αναφορά στην παιδική του ηλικία και στην μητέρα του . Πιστεύετε ότι τα παιδικά χρόνια στιγματίζουν την εξέλιξή μας ;

Σίγουρα..το παιδί είναι ένα σφουγγάρι που απορροφάει ότι του δώσεις…και ανάλογα με το τι του δώσεις αντίστοιχα το διαμορφώνεις και στην μετέπειτα ζωή του.

Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η όψη του . Ξεχωριστός , ιδιαίτερος , δέχεται την ποινή και ας είναι αθώος. Αυτό δεν δείχνει ότι είναι μοιρολάτρης ; Η ιδέα ότι είναι αποκρουστικός , άρα ικανός για έγκλημα , δεν δείχνει έναν άνθρωπο ηττοπαθή ;

Θεωρώ ότι στην αρχή είναι μοιρολάτρης και έχει δεχθεί ότι <κοινωνικά> του αντιστοιχεί λόγο της μορφής του. Στην συνέχεια όμως και με την βοήθεια του συγκατοίκου του αλλάζει και στάση αλλά και τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα-φθάνοντας στο τέλος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να εφαρμόσει το δίκαιο που αυτός θεωρεί -στον δικό του πάντα κανόνα αξιών -σωστό.

Και πώς αυτός ο άνθρωπος καταφέρνει να αλλάξει μέσα στη φυλακή; Αλλάζει ουσιαστικά ;

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, η σχέση που αναπτύσσει με τον συγκάτοικο του βασικά τον αλλάζει και τον κάνει να δει τα πράγματα διαφορετικά.Με την βοήθεια του μπόρεσε να ξεφύγει από τα <στεγανά> της μορφής του και να αντιληφθεί έστω και μέσα στο κάτεργο τον προορισμό του στην ζωή.

Και έρχεται η εκδίκηση . Με έναν τρόπο που σε κάνει να σκεφτείς « όλα εδώ πληρώνονται ». Συμφωνείτε με αυτή την άποψη ;

Απόλυτα…ο καθένας σε ότι κάνει πρέπει να δέχεται και τις συνέπειες που απορρέουν από αυτήν του την πράξη…<όλα εδώ πληρώνονται> και <όλα εδώ πρέπει να πληρωθούν>.

Προσωπικά με προβλημάτισε η αγαλλίαση του τέλους. Δεν είναι λίγο « προκλητικό » ως επίλογος; Η ικανοποίηση μέσω της εκδίκησης ; Δεν σκεφτήκατε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει τους αναγνώστες ;

Πιστεύω ότι στο τέλος ο αναγνώστης θα συμφωνήσει με τον τρόπο που χειρίστηκε ο ήρωας την κατάσταση και η λύση που έδωσε είναι η πιο αποδεκτή…αν έκανε οτιδήποτε λιγότερο θα προκαλούσε…..

Αφού σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά για τη συνέντευξη που μας παραχωρήσατε, θα ήθελα να μας πείτε μια συμβουλή για όλους όσους ασχολούνται ερασιτεχνικά μ ε τη συγγραφή .

Θα δώσω μια συμβουλή που έχουν δώσει και σε μένα όσον αφορά την συγγραφή:
“Να το κάνεις όσο πιο επαγγελματικά μπορείς!”
Σας ευχαριστώ πολύ.

Συνέντευξη: Χρυσή Αγγελίδου
Επ. Άρθρου/Φωτ.: Βασιλική Μπούζα