Ο κεντρώος ανεξάρτητος Μακρόν (23,5%) και η ακροδεξιά Λεπέν (21,7%) θα αναμετρηθούν για την προεδρία της Γαλλίας, σύμφωνα με την εκτίμηση αποτελεσμάτων του α’ γύρου – Στο 19,5% Φιγιόν και Μελανσόν – Εκκληση συστράτευσης σε αντιλεπενικό μέτωπο από Φιγιόν, Καζνέβ και Ραφαρέν, εμμέσως και από Αμόν..,
Εν μέσω τρομοκρατίας και εξαέρωσης του παραδοσιακού πολιτικού σκηνικού, η Γαλλία οδεύει προς μια αναμέτρηση στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών ανάμεσα στον ανεξάρτητο κεντρώο Εμανουέλ Μακρόν και την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν.
Οι πρώτες εκτιμήσεις, σύμφωνα με προκαταρκτικά αποτελέσματα που προκύπτουν από τις ψήφους των εκλογέων, δίνουν 23,5% στον Μακρόν και 21,7% στην Λεπέν, ενώ με 19,5% ακολουθούν Φρανσουά Φιγιόν και Ζαν-Λυκ Μελανσόν (είναι εκτίμηση από την εταιρεία Ipsos/Sopra).
To TF1/RTL δίνει Λεπέν και Μακρόν να ισοψηφούν και σε απόσταση -αλλά επίσης στα ίδια ποσοστά μεταξύ τους- τους Φιγιόν και Μελανσόν.
Ο πέμπτος της πεντάδας των βασικών υποψηφίων, ο Μπενουά Αμόν, καταποντίστηκε μαζί με το κόμμα του, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, σε μια από τις χειρότερες επιδόσεις της ιστορίας του. To 6-7% που του δίνουν οι πρώτες εκτιμήσεις είναι πάνω από 20 μονάδες μικρότερο από το ποσοστό του Ολάντ το 2012.
«Αλλάζουμε σελίδα στην γαλλική πολιτική ιστορία» ήταν η πρώτη, λίγο συμβατική, αλλά για περισσότερους από έναν λόγους κυριολεκτική δήλωση του Εμανουέλ Μακρόν.
Σε μια πρώτη -και με τις παρούσες συνθήκες απολύτως εύλογη- αντίδραση μετά το αποτέλεσμα και την ιστορική υποχώρηση του κόμματος, ο Μπενουά Αμόν εξέφρασε εμμέσως πλην σαφώς την υποστήριξή του στον Μακρόν. «Πολιτικός αντίπαλος ο Μακρόν, εχθρός της γαλλικής Δημοκρατίας η Λεπέν» είπε χαρακτηριστικά.
Είναι η γραμμή που είχε εκφράσει και ο απερχόμενος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Εικόνα της ημέρας: ο πρόεδρος ως μοναχικός θεατής των αποτελεσμάτων μιας μάχης που -σοφά ποιών- επέλεξε να μην δώσει.
Πώς φτάσαμε ως εδώ
Η απόφαση του νυν προέδρου Φρανσούα Ολάντ να μην διεκδικήσει και δεύτερη θητεία (σε αυτό συνέβαλαν σίγουρα τα πολύ χαμηλά ποσοστά δημοφιλίας) άνοιξε σημαντικά το πολιτικό παιχνίδι και ακολούθησε ένας προεκλογικός αγώνας γεμάτος ανατροπές.
Ο υποψήφιος της Δεξιάς Φρανσουά Φιγιόν κέρδισε εύκολα τις εσωκομματικές εκλογές και ηγούνταν ως τα μέσα Φεβρουαρίου της κούρσας των δημοσκοπήσεων, πριν οι αποκαλύψεις για την αργομισθία της συζύγου του Πενελόπ πλήξουν την εικόνα και τις πιθανότητες εκλογικής νίκης στον πρώτο γύρο.
Ως τότε βασικός αντίπαλός του ήταν υποψήφια της Ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν που είχε -αρκετά επιτυχημένα- εκμεταλλευτεί το κύμα ευρωσκεπτικισμού και τις υπερατλαντικές τάσεις μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ για να προωθεί μια ατζέντα του τύπου «Πρώτα η Γαλλία».
Και ενώ το Σοσιαλιστικό κόμμα δια του Μπενουά Αμόν πάσχιζε να περισωθεί από δεινή εκλογική ήττα, ένα πρόσωπο από το χώρο του Κέντρου, αλλά χωρίς να είναι μέλος του κόμματος των Σοσιαλιστών (ιδεολογικά είναι μαζί τους, προς κάποια απογοήτευση των συντρόφων του), άρχισε να ανεβαίνει δυναμικά στις προτιμήσεις. Χάρη σε μια προσεκτικά κατασκευασμένη επικοινωνιακά εκστρατεία ο Εμανουέλ Μακρόν βρέθηκε να εναλλάσσεται με την Λεπέν στην δημοσκοπική πρώτη θέση και να διατηρεί ισχυρές πιθανότητες για το πέρασμα στον δεύτερο γύρο και για την προεδρία.
Αστάθμητος παράγοντας των τελευταίων εβδομάδων, ο υποψήφιος της Αριστεράς Ζαν-Λυκ Μελανσόν που έκανε θετικότατη εντύπωση στα ντιμπέιτ έστω και αν έξω από τη χώρα παρουσιάζεται σαν ένας ακραίος υποψήφιος, η εκλογή του οποίου μπορεί να φέρει ανατριχίλα στις αγορές.