Μόνο με ένα ισχυρό Σοκ θα βγούμε από την τελματώδη και όζουσα ατμόσφαιρα παρακμής…..
Εσύ που κρυφακούς στιχομυθίες αστεριών
ξέρεις για τις πλαστές μου νίκες
Στ. Μαφρέδας, Νεύμα από απέναντι
Δεν γνωρίζω αν η Ιστορία [με το «προτσές» της] και η Δημοκρατία [με τους εγγενείς κινδύνους της να μετατραπεί σε «λαϊκή τυραννία»] διαθέτουν μηχανισμούς ελέγχου και ισορροπιών[ checks and balances].
Δεν γνωρίζω γιατί ο λαός αφήνει να υπαινίσσονται ορισμένοι ότι τους έχει εκχωρηθεί το δικαίωμα διαμαρτυρίας ή αντίστασης.
Δεν γνωρίζω αν η απάθεια[;], η ανοχή[;], η φοβία[;], η έλλειψη εμπιστοσύνης στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς[;] των πολιτών έχουν ως βάση την καταπίεση και την εξαπάτηση από τους πολιτικούς και ως όριο έκ-ρηξης την εθνική ήττα.
Δεν γνωρίζω αν η καθημερινότητα της επιβίωσης καταβροχθίζει την ιδεολογική καθαρότητα ή οι ιδεασμοί και οι ιδεοληψίες [νομίζουν ότι] εξωραΐζουν την κακή πραγματικότητα.
Δεν γνωρίζω γιατί ακόμα και οι επιστήμονες και οι διανοούμενοι απεχθάνονται την Αλήθεια και προτιμούν να ζουν με βολικά ψέματα και κατασκευασμένες αυταπάτες.
Δεν γνωρίζω γιατί εξακολουθεί να μας μαγεύει το παράλογο και να μας απωθεί το ορθολογικό.
Δεν γνωρίζω γιατί όλοι εξορκίζουν τον Μεγάλο Αδελφό του παγκοσμιοποιημένου Κράτους και δεν τους ανησυχούν τα Μικρά Αδελφάκια της Πανοπτικής Εφορίας, της Βιοκυβερνητικής, της Οικονομίας.
Δεν γνωρίζω γιατί το δικαίωμα στη Διαφορά έχει μετεξελιχθεί [με τη συνενοχή μας] είτε σε δικαίωμα στη Διαφθορά είτε σε δικαίωμα στην Αδιαφορία.
Αναρωτιέμαι τέλος αν ζούμε, ως Έθνος και Πατρίδα, σε μόνιμη κωματώδη κατάσταση [έστω κι αν την παρουσιάζουμε ως κομματοειδή] κι αν αρνούμαστε να δούμε την επ-ερχόμενη Αλήθεια που δεν είναι άλλη από το ότι μόνο με ένα ισχυρό Σοκ θα βγούμε από την τελματώδη και όζουσα αυτή ατμόσφαιρα παρακμής.
Με το πολιτικό σύστημα αδύναμο και ενοχικό και με την κοινωνία αντιμεταρρυθμιστική δεν βλέπω άλλη λύση από ένα γερό ιστορικό «σκούντημα» ώστε ν’ αλλάξουν –έστω με δραματικό τρόπο- οι όροι του «στημένου [μεταξύ πολιτικών και πολιτών] μεταπολιτευτικού παιχνιδιού».
Ελπίζω να έχω άδικο.
Ο απλός λαός χρησιμοποιεί γι αυτό το "ισχυρό σοκ" μια έκφραση: "Αν δεν πιάσουμε πάτο, στην επιφάνεια δεν βγαίνουμε!" Μόνο κάτω από τον μανδύα του φόβου έλλειψης οξυγόνου, θα βρεθεί το κουράγιο της ανάνηψης.