Κρατώ στα χέρια μου αυτούς τους μικρούς άσπρους σβόλους… μοιάζουν με τις στρογγυλές ξέξασπρες πέτρες που αντικρύζει κανείς σε παρθένες παραλίες των νησιών του Ιονίου. Είναι μονάχα πιο τραχιές, σαν χωμάτινες. «Μα δεν υπάρχει άσπρο χώμα. Τρώγονται. Δοκίμασε» με πληροφορεί η συνοδός μου, Γκοχάρ, με ένα γλυκόπικρο χαμόγελο στα χείλη….
Το όνομά των σβόλων, «κουρτ». Η γεύση τους αλμυρή κι έντονη, τόσο έντονη που ο ουρανίσκος σου αισθάνεται μια βίαιη επίθεση. Σαν να φρακάρουν στο λαιμό καθώς καταπίνεις, ως δείγμα της θλιβερής τους ιστορίας…
Δεν πρόκειται για κάποιο θεσπέσιο γκουρμέ έδεσμα, αλλά για μια μπουκιά επιβίωσης. Αυτοί οι μικροί σβόλοι φτιάχτηκαν για να θυμίζουν χωμάτινη πέτρα ώστε όταν πετιούνται πάνω από τα συρματοπλέγματα, στις φυλακισμένες γυναίκες του στρατοπέδου, να μοιάζουν με επίθεση, με λιντσάρισμα. Στην πραγματικότητα ήταν τυρί «μεταμφιεσμένο» που πετούσαν οι κάτοικοι της γύρω περιοχής στις κρατούμενες για να μπορέσουν να τραφούν και να επιβιώσουν.
Δείτε την συνέχεια εδώ
Ούτε ένα σχόλιο οι "Δημοκράτες" για τα πεπραγμένα του ινδάλματος τους;;;
θα μιλησουν για προδοτες. Ειναι γνωστο ποια. Οσους σφαγιαζουν οι κομμουνιστες ολου του κοσμου, τους αποκαλουν ετσι για να δικαιολογησουν τα εγκληματα τους.
Η Σοβιετία που θέλει να κάνει ο Πολάαατσης….