Βρίσκεται λίγο πιο έξω από το χωριό Κάτω Ταρσός, στη βορειοανατολική πλευρά του Φενεού, πάνω στον -σαν των Μετεώρων- τεράστιο βράχο – λόφο που δεσπόζει πάνω από αυτό…
Στο κάτω μέρος του κτίσματος στο εσωτερικό του σπηλαίου υπάρχει το παμπάλαιο ασκηταριό-εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγία “του βράχου” και στον επάνω όροφο ο χώρος χρησιμοποιείτο για αποθήκη τροφίμων και την περίοδο της Τουρκοκρατίας ως καταφύγιο των κατοίκων της περιοχής. Αναφέρεται ότι εδώ λειτουργούσε κρυφό σχολειό.
Η πρόσβαση πραγματοποιείται με πέτρινη σκάλα, ενώ υπάρχουν τρεις θολωτοί χώροι και αγίασμα. Ο χώρος είναι πάντα ανοιχτός.
Κατά την παράδοση, ο ναός της Παναγίας στον βράχο, ήταν “τάμα” μιας γυναίκας από την Ταρσό που σώθηκε σαν από θαύμα κατά την άλωση της Ταρσού το 1458 από τον Μωάμεθ Β’ τον κατακτητή, μετά την πολιορκία της.
Οι γυναίκες του χωριού σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν. Ορισμένες δε αναγκάστηκαν να πέσουν από τον βράχο της Ταρσού (άλλη άποψη αναφέρει ότι έπεσαν μόνες τους όπως στο Ζάλογγο για να μη γίνουν σκλάβες), στο σημείο που είναι τώρα ο ναός της Παναγίας.
Μία μητέρα με το παιδί της πέφτοντας ζήτησε την βοήθεια της Παναγίας λέγοντας “Παναγιά μου, σώσε μας!” και πράγματι σαν από θαύμα, η γυναίκα βρέθηκε στη ρίζα του κάθετου βράχου στα 100 μέτρα, σώα και αβλαβής.
Υστερα από αυτό και προς εκδήλωση της ευγνωμοσύνης της τοποθέτησε μερικές εικόνες στην σχισμή του βράχου, “εγκαινιάζοντας” έτσι ουσιαστικά την κατασκευή του ναού ο οποίος σήμερα κοσμείται από αξιόλογες τοιχογραφίες της Παναγίας, του Χριστού και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι οποίες χρονολογούνται στα 150 έτη και είναι έργα του αγιογράφου Ασημάκη Σκαλτζά.
Να πάτε, αξίζει!