Βουτιά στα βάθη της αρχαιότητας – ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΗΡΑΙΟΝ (βίντεο)

 Παρκάρεις εκεί που τελειώνει ο δρόμος και παρότι το πρώτο που τραβάει το βλέμμα σου είναι ο Φάρος του Πολεμικού Ναυτικού (και των απανταχού ρομαντικών) στα απόκρημνα βράχια, κατηφορίζεις ασυναίσθητα το μονοπάτι προς το Ηραίο. Λιτό δωρικό τοπίο, εσύ, τα πεύκα και τα ερείπια του ιερού της Ηρας.

Οι οδηγοί θα σου πουν πως το 1930 θεωρήθηκε «η πιο σημαντική ανασκαφή των τελευταίων 30 χρονών στην Ελλάδα», φέρνοντας στο φως τα σημαντικότερα λείψανα του πρώιμου κορινθιακού πολιτισμού των ιστορικών χρόνων. Η κατασκευή των χώρων λατρείας της θεάς που συγκέντρωνε χιλιάδες πιστούς από πλούσια μέρη (Κόρινθο, Συρία κ.ά.) άρχισε το 800π.Χ. και συνεχίστηκε ως το 300 π.Χ. σε δύο σημεία. Στο ένα, που απλώνεται σε μεγάλη έκταση στην άκρη της στεριάς (Ηρα Ακραία), σώζονται τα θεμέλια του Ναού, ο χώρος συμποσίων, τα μονοπάτια, όμως αυτό που σχεδόν μονοπωλεί το ενδιαφέρον είναι η αψιδωτή δεξαμενή και οι αγωγοί, απομεινάρια ενός μυστήριου συστήματος υδροδότησης που ακόμη δεν έχουν εξηγήσει τη λειτουργία του.

Στην Ηρα Λιμενία, πιο κάτω, νιώθεις κι εσύ τις δονήσεις, κι αυτήν τη φορά δεν είναι από σεισμό. Σε έναν κρυφό κολπίσκο που σχηματίστηκε ανάμεσα στους κοφτερούς βραχώδεις όγκους, τα ερείπια του Ιερού σχεδόν βρέχονται από τα πρασινογάλαζα νερά του Κορινθιακού. Πιο μυστικιστική κι από τη φαντασία, η παραλία συγκεντρώνει ορδές από τουρίστες που ανυπομονούν να μάθουν τι ακριβώς συνέβαινε εδώ, να διαλογιστούν πάνω στα προαιώνια μάρμαρα (επιτρέπεται η επαφή), να απλώσουν την πετσέτα τους δίπλα στα τείχη και τους κίονες (δεν είδαμε να απαγορεύεται) ή να βουτήξουν στα βαθιά νερά της αρχαιότητας (καιρού επιτρέποντος επιβάλλεται). Κι ο Ιωάννης ο Νηστευτής επιβλέπει από το ύψωμα στην άκρη.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΗΡΑΙΟΝ

Κατηφορίζοντας τον δρόμο στη σκιά των Γερανείων με τις βραχοσπηλιές από τη μία, και οδούς στη μέση του πουθενά με ονόματα όπως «Χλόης» και «Ονείρου» από την άλλη, πλησιάζεις προς το βραχώδες ακρωτήρι που κλείνει ανατολικά τον Κορινθιακό. Λίγο πιο πριν, στάση στη Λίμνη Βουλιαγμένης, ένα ακόμα από τα μοιραία παιχνίδια της φύσης που σε αφήνουν με στόμα ανοιχτό.

Σε αυτή την περιοχή ανακαλύφθηκαν και Πρωτοελλαδικοί οικισμοί που δηλώνουν ότι κατοικείται τουλάχιστον από το 3000 π.Χ. Και ξανά, ένας τρομερός σεισμός δημιούργησε ένα τοπίο απ’ την αρχή, όταν η ακμάζουσα πολιτεία που βούλιαξε κάτω απ’ το έδαφος έδωσε τη θέση της σε μια λιμνοθάλασσα που γέμισε με νερά του Κορινθιακού από μια μικροσκοπική διώρυγα. Αλλοι μιλούν για γεωλογικό παράδοξο.

Κάποια υπόγεια σπηλιά, που μεγάλωνε συνέχεια καθώς το νερό κατάτρωγε τα τοιχώματά της, δεν άντεξε και η οροφή της τελικά γκρεμίστηκε με πάταγο (ξανά σεισμός) προκαλώντας έναν τεράστιο λάκκο που στην πορεία γέμισε με θαλασσινό νερό και έγινε μια από τις ομορφότερες λιμνοθάλασσες της χώρας: η αρχαία Εσχατιώτης, αφού βρίσκεται στα έσχατα, στη φυσική απόληξη των Γερανείων, ή Γοργώπις από τη γυναίκα που πνίγηκε εκεί συντετριμμένη από το θάνατο των δύο παιδιών της. Σήμερα, η Βουλιαγμένη είναι ένα σκηνικό τόσο μακρινό, που πολύ δυσκολεύεσαι να χωνέψεις ότι απέχει από το σπίτι σου σχεδόν όσο χρειάζεσαι για να φτάσεις στη δουλειά σου.

Κλεισμένη στους βραχώδεις όγκους των Γερανείων, με ησυχία σαν συμφωνημένη από τον κόσμο της, ωραία νερά για κολύμπι και ψάρεμα (λαβράκια, τσιπούρες, κέφαλοι, πες το και το ’πιασες), ενοικιαζόμενα δωμάτια και κάμπινγκ, και γύρω-γύρω στις όχθες, χαμηλών τόνων cafe bars, προβλήτες-μινιατούρες για βαρκάκια που βγαίνουν στον Κορινθιακό και εστιατόρια με «ζωντανό» ψάρι και θαλασσινά κάτω από τα αρμυρίκια.

Με 550μ πλάτος, 1.825μ. μήκος και νερά πιο αλμυρά από της θάλασσας που ανανεώνονται κάθε 6 ώρες με το φαινόμενο της παλίρροιας και της άμπωτης, ο συνωστισμός και η καθαριότητα είναι το τελευταίο που σε απασχολεί εδώ. Το μόνο που ίσως δεν ξεκολλάει απ’ το μυαλό σου, είναι ένα από εκείνα τα λιγοστά εξοχικά πάνω στα βράχια να ήτανε δικό σου.

Οσο για το εκκλησάκι του Αγ. Αντρέα, σήμα κατατεθέν της λίμνης, κατασκευάστηκε με έξοδα ενός από τους πρώτους Αθηναίους που ανακάλυψαν τον παράδεισο δίπλα στην πρωτεύουσα, και δεν είναι τυχαίο που έτσι λευκό και με γαλάζια σκέπη όπως έχει σε παραπέμπει σε Κυκλάδες- είναι αντίγραφο Μυκονιάτικου ναού.