Προφανώς δεν ήταν η ιδανική έκβαση μιας σημαντικής επίσκεψης, για την οποία είχαν δημιουργηθεί υπερβολικές προσδοκίες….
Όταν όλοι γνώριζαν ότι στην άλλη πλευρά του τραπεζιού δεν ήταν ένας συμβατικός πολιτικός, ένας ηγέτης που απαντά ερωτήσεις και κάνει δηλώσεις με βάση το συντεταγμένο και προσυνενοημένο πρόγραμμα των επαφών και συνομιλιών, αλλά κάνει την προσωπική του πολιτική, κάνει το δικό του σόου.
Από την πρώτη στιγμή όσοι γνωρίζουν την Ουάσιγκτον και έχουν παρακολουθήσει την πορεία του Τραμπ ήταν ανήσυχοι για τις εκπλήξεις του Αμερικανού ηγέτη.
Ο κ. Τραμπ με τρόπο αρκετά προσβλητικό σε τρεις περιπτώσεις βρήκε την ευκαιρία να προβάλει την ελληνική «επένδυση» των 2,4 δις δολαρίων στην πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ με το πρόγραμμα αναβάθμισης των παλαιών μαχητικών F16 (η Τουρκία και άλλες χώρες προμηθεύονται ήδη τα αεροσκάφη της επόμενης γενιάς F35) που όπως είπε θα συμβάλει στην μείωση της ανεργίας στις ΗΠΑ!
Ο κ. Τραμπ παρά τις προσδοκίες όσων πίστευαν ότι θα «διώξει» την Τουρκία και θα προσφέρει γη και ύδωρ στην Αθήνα, δεν ανέφερε την λέξη Τουρκία στις παρεμβάσεις του, απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά έστω και συμβολική στον ρόλο της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, δεν αναφέρθηκε στα Βαλκάνια, δεν αναφέρθηκε στην Κύπρο και στην ενεργειακή ασφάλεια αν και θετική η αναφορά του, περιορίσθηκε μόνο στο πλαίσιο που αφορά τον αγωγό ΤΑΡ και το LNG που ενδιαφέρουν άμεσα και αμερικανικές επιχειρήσεις …
Αντιθέτως ο κ. Τραμπ «έστησε» μια ερώτηση,την πρώτη ερώτηση στην συνέντευξη τύπου φέρνοντας με άκομψο τρόπο σε δύσκολη θέση τον κ. Τσίπρα καθώς του ζητήθηκε ουσιαστικά να απολογηθεί για τις δηλώσεις που είχε κάνει όταν έγινε γνωστό ότι ο Τραμπ θα διεκδικούσε την προεδρία, κάνοντας τότε λόγο για «δαίμονες»
Ο κ. Τραμπ φρόντισε να στείλει το μήνυμα από την αρχή:
«Δεν το ήξερα πριν κάνω την δήλωση μου» (για τις προσβλητικές δηλώσεις στο πρόσωπο του) αναφώνησε δήθεν έκπληκτος, με τον κ. Τσίπρα να εξηγεί το πως ο «διάβολος μπορεί να δουλεύει για καλό..» Μια απάντηση που μάλλον ούτε τον κ. Τραμπ, ούτε τους Ευρωπαίους εταίρους ικανοποίησε…
Πάντως ο κ. Τραμπ με αφορμή αυτή την ερώτηση του δημοσιογράφου του σταθμού FOX News προς τον κ. Τσίπρα βρήκε την ευκαιρία να στραφεί συνολικά και εναντίον όσων τον αμφισβήτησαν προεκλογικά και μετά, που στην πλειοψηφία τους ήταν Ευρωπαίοι ηγέτες.
Αλλά ο κ. Τραμπ είπε και για τις επενδύσεις ότι η Ελλάδα αξίζει της στήριξης των ΗΠΑ, αλλά δεν αναφέρθηκε σε κάτι συγκεκριμένο.
Όσο για το χρέος και αυτός όπως και ο προκάτοχος του αναφέρθηκε στην ανάγκη αντιμετώπισης του. Όμως η λεπτομέρεια είναι ότι ο κ. Ομπάμα έδωσε μάχες με το Βερολίνο για να κρατηθεί η Ελλάδα εκτός χρεωκοπίας, ενώ ο ίδιος αρκέστηκε να ευχηθεί στην Ελλάδα να επιτύχει και η ίδια, όπως πέτυχε η Wall Street να κάνει ρεκόρ χθες (όπως ενημερώθηκε στην διάρκεια της συνάντησης). Οι «ευχές» και οι παροτρύνσεις για την μείωση του χρέους ακούγονται γλυκά στο αυτί, αλλά αποδεικνύονται μάλλον αναποτελεσματικές όταν απευθύνονται από εκείνους που δεν θα πληρώσουν δεκάρα τσακιστή προς εκείνους που θα πληρώσουν το μάρμαρο…
Σίγουρα όλοι περιμέναμε κάτι καλύτερο, κάτι πιο ξεκάθαρο χθες από την Ουάσιγκτον. Για να είμαστε δίκαιοι όμως. Συνήθως ασχολούμαστε με το τι μπορεί η το τι θα έπρεπε η ηγεσία μας να διεκδικήσει και τι τελικά κερδίζει. Σημασία εχει όμως και το τι προσφέρουν οι άλλοι. Και για να πεισθούν ότι αξίζει τον κόπο να το κάνουν, και να κτίσουν μια πραγματική στρατηγική σχέση, χρειάζεται δουλειά.. Η στρατηγική συνεργασία αναδεικνύεται στην πράξη και όχι με δεκάρικους μπροστά σε φίλιο κοινό.. Δεν αρκούν οι δημόσιες σχέσεις και οι μεταξύ μας μονόλογοι.
Εξάλλου οι ΗΠΑ είναι η υπερδύναμη και ο Τραμπ παραμένει «πλανητάρχης»…
Ν.Μ.
liberal.gr