Μάριος Μαρινάκος: Η υποκρισία της σακούλας

Μάριος Μαρινάκος

Η υποκρισία της σακούλας

Α. Το «ειδικό περιβαλλοντικό τέλος» αφορά μόνο τις «λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς», δηλαδή τις σακούλες με πάχος τοιχώματος μικρότερο των 50 μικρών (μm) και μεγαλύτερο των 15 μικρών (μm).

Oι πλαστικές σακούλες μεταφοράς εμπορευμάτων ή προϊόντων με πάχος τοιχώματος από 50 μέχρι 70 μικρά (μη), συμπεριλαμβανομένων των επαναχρησιμοποιήσιμων σακουλών ή τσαντών μεταφοράς με το ίδιο πάχος τοιχώματος, υπόκεινται σε τιμολόγηση χωρίς ειδικό περιβαλλοντικό τέλος.

Β. Το “ειδικό περιβαλλοντικό τέλος” υπόκειται σε ΦΠΑ.
Συνεπώς, το περιβαλλοντικό τέλος των 3 λεπτών γίνεται {0,03+ (0,03*0,24)} =  3,72 λεπτά ανά σακούλα.

Γ. Από την 1η Ιανουαρίου 2019 το περιβαλλοντικό τέλος για τις λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς προσδιορίζεται στην τιμή των 7 λεπτών ανά τεμάχιο.

Δηλαδή:

Α. Οι πιο ρυπογόνες σακούλες δεν υπόκεινται σε καμία επιβάρυνση. Να χαρώ εγώ περιβαλλοντική συνείδηση…

Β. Επιβάλλεται φόρος επί του τέλους, δηλαδή φόρος επί του φόρου… Και μάλιστα, φόρος προστιθέμενης αξίας. Η προστιθέμενη αξία που προσφέρει η επιβολή του τέλους αγνοείται…

Γ. Το τέλος φέρεται να αποδίδεται στον ΕΟΑΝ.

Ωστόσο, σύμφωνα με την παρ 8 του αρ 24 του Ν. 2939/2001 οι πόροι του ΕΟΑΝ προέρχονται από
α) Επιχορηγήσεις από το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας καιΔημόσιων Έργων.

β) Κοινοτικοί πόροι που διατίθενται για την εκπόνηση προγραμμάτων μελετών και ερευνών σχετικά με θέματα που ανάγονται στους σκοπούς του Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π..

γ) Ανταποδοτικά τέλη για την έγκριση των συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης και σχετικών πιστοποιητικών (άρθρα 7 και 9 του νόμου).

δ) Πρόσοδοι από την εκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων από επιχορηγήσεις ελληνικών και ξένων οργανισμών και από δωρεές ή κληρονομιές.

ε) Επιχορηγήσεις (τακτικές και έκτακτες) από το Ειδικό Ταμείο Εφαρμογής Ρυθμιστικών και Πολεοδομικών Σχεδίων (Ε.Τ.Ε.Ρ.Π.Σ.).

ζ) Τα πρόστιμα από διοικητικές κυρώσεις (άρθρο 20 του παρόντος).

η) Ειδικές εισφορές και χρηματοδοτήσεις από δημόσιες επιχειρήσεις, άλλους δημόσιους φορείς, διεθνείς οργανισμούς, ιδιωτικές επιχειρήσεις ή ιδιώτες κ.λπ..

θ) Μέρος των εσόδων του άρθρου 18 του ν. 2052/ 1992 (ΦΕΚ 94 Α´) που αποδίδονται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων το οποίο καλύπτει το 1/3 του λειτουργικού προϋπολογισμού και καθορίζεται κάθε χρόνο με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων και Οικονομικών. Με όμοια απόφαση καθορίζεται επίσης καιο τρόπος και η διαδικασία απόδοσης και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια.

ι) Οι εισπράξεις από εκδόσεις, καθώς και από τις εν γένει δραστηριότητες του Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π..Οι υπό στοιχεία α´ και θ´ πόροι παύουν να υφίστανται μετά την πάροδο διετίας από την έναρξη λειτουργίας του Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π..Οι πόροι του Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π. διατίθενται για τις δαπάνες λειτουργίας του και για τη μερική ή ολική χρηματοδότηση μελετών, προγραμμάτων, έργων ή δραστηριοτήτων δημόσιων ή ιδιωτικών φορέων ή Ο.Τ.Α. για την επίτευξη των στόχων του νόμου.

Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ισχυριστεί ότι το “τέλος” επιβλήθηκε στο πλαίσιο του ανωτέρω γ.
Ωστόσο, το ανωτέρω γ παραπέμπει στα άρθρα 7 και 9 του ιδίου Νόμου, τα οποία αναφέρονται σε τέλη που οφείλουν να καταβάλουν οι διαχειριστές συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης απορριμάτων κι όχι οι καταναλωτές.

Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να ισχυριστεί ότι το σχετικό τέλος επιβλήθηκε δυνάμει της Οδηγίας 94/62/ΕΚ και της Οδηγίας 2015/720/ΕΕ.

Ωστόσο, τούτο θα ήταν τουλάχιστον ανακριβές, καθόσον με το άρθρο 15 της Οδηγίας 94/62/ΕΚ καθιερώνεται η αρχή “ο ρυπαίνων πληρώνει”, πλην όμως κατά την κοινή πείρα και την κοινή λογική “ρυπαίνων” είναι ο παραγωγός του ρύπου και δεν μπορεί να λογιστεί ως τέτοιος ο τελικός αποδέκτης του προϊόντος καταναλωτής.

Συνεπώς, κατά την άποψή μου, η με αριθμό 180036/952/2017 Υπουργική Απόφαση είναι αντισυνταγματική και κείται εκτός οποιασδήποτε νομοθετικής εξουσιοδότησης, τόσο από το Εθνικό όσο και από το Κοινοτικό Δίκαιο και ως τέτοια θα πρέπει να προσβληθεί.

*  ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ !!