Ξημερώματα Πέμπτης 17 Μάρτη 1988 άνοιγε διάπλατα την πόρτα του Συνειδητού Θανάτου!
«Η ζωή κι θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος, είναι θέμα αντοχής στην ίδια γραμμή πλεύσης…».
Πιο απλά και ουσιαστικά, το κατεξοχήν προσωπικό ζήτημα ζωής και θανάτου σε κάθε εποχή είναι ένα., η αυτοσυνέπεια και μόνο!
Όταν τον βάφτιζαν γραφικό, σχιζοφρενή, απροσάρμοστο ή φρικιό, εκείνος, πριν από τόσα χρόνια, έβλεπε την διαφθορά σε όλους του τομείς, που σαν γάγγραινα σάπιζε τη χώρα, και τη βαρβαρότητα που βιώνουμε …
Γιατί, θεωρώ ότι όσα βίωσε και είπε παραμένουν απίστευτα επίκαιρα και αφυπνιστικά μηνύματα, για όσους επιθυμούν να δουν και να ακούσουν, δίχως παρωπίδες και στεγανά.
Αρκεί μια ματιά στους στίχους των τραγουδιών του.
Δείχνουν πόσο ανατριχιαστικά επίκαιροι είναι! Έχουν καθολική ισχύ κάθε στιγμή…!
Οι στίχοι του απαντούν σ’ αυτά που ορίζουν ό,τι σε ταλαιπωρούν. Στο κράτος, στη θρησκεία, στο σχολείο, στον στρατό.
Τέσσερις μορφές εξουσίας και χειραγώγησης!
Γιατί σήμερα σημασία έχει – χωρίς την παραμικρή διάθεση αγιοποίησης, εξ άλλου δεν την χρειάζεται- να προβληθεί ο αναπάντεχα υπαρκτός και θετικός λόγος του Επαναστάτη περιθωριακού καλλιτέχνη, μιας μοναχικής περίπτωσης, μιας ιστορικής μορφής!
Μακρινές αλλά «κρυστάλλινες» αναμνήσεις από τον Άνθρωπο, ο οποίος δεν εντάχθηκε και άσκησε δριμύτατη κριτική στο σύστημα, πάλεψε το κατεστημένο, τα αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη, έθεσε εγώ και εαυτό στην… άκρη, ενώ δε λύγισε φυσικά ποτέ, παρά την αυτοκτονία του!
“Εκπορνεύεσαι κουρέλι στην μπορντελοκοινωνία,
ξεπουλάς και την ψυχή σου για την υπεραφθονία,
στην καρδιά σου βάλαν φρένα, το μυαλό σου παίρνει βύσμα
για χιλιάδες σαν εσένα θα αρκέσει μια πρίζα”.
Μοιάζει να σ’ αφορά προσωπικά, να περιγράφει την πιο ενοχική σου πλευρά: “Σ’ αρέσει να πατάς σταθερά, σ’ αρέσουν οι ρηχές θάλασσες…”
Θέλεις να πατάς σταθερά.
Σ’ αρέσουν οι ρηχές θάλασσες.
Σ’ αρέσει να γυρνάς τον κόσμο
Αλλά πάντα στα ρηχά.
Εμένα μ’ αρέσουν οι βαθιές θάλασσες
Κι ας μη γυρνώ τον κόσμο
Κι ας με νομίζεις κολλημένο
Στο ίδιο σημείο.
Όταν δεν μπορείς κάποιον να καθορίσεις με ακρίβεια, χωρίς να αφήσεις περιθώρια ασαφειών στις έννοιες, όπως: πρωτοπόρος και ποικιλόμορφος μουσικός, αντισυμβατικός καλλιτέχνης, ασυμβίβαστος, ανένταχτος, αληθινή ελεύθερη προσωπικότητα, ιστορική μορφή κ.ά., διότι τις ξεπερνά και τις εκφράζει κατά πολύ όλες, τότε μιλάμε για τον Νικόλα Ασιμο!
“Μιλούσε μιαν άλλη γλώσσα… της Αλήθειας”
Καλοτάξιδος όπου και να είσαι φίλε Νικόλα!
17 Μαρτίου 2018
Σας χαιρετώ, ο Αναρχικός Μικρός Πρίγκιπας
Πιο απλά και ουσιαστικά, το κατεξοχήν προσωπικό ζήτημα ζωής και θανάτου σε κάθε εποχή είναι ένα., η αυτοσυνέπεια και μόνο! ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ!!!
Τι στίχους και τραγούδια μας λες εδώ έχουμε Survivor!
Γιατί τον βάφτιζαν γραφικό, σχιζοφρενή, απροσάρμοστο ή φρικιό; Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, λέει ο λαός.