Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Θεατρική Παράσταση LEBENSRAUM με το Σήφη Πολυζωΐδη,Παρασκευή,Σάββατο και Κυριακή 25, 26 και 27 Μ

- Advertisement -

Δύο άντρες συναντιούνται στη σκηνή ενός θεάτρου. Ο ένας είναι ο Χειριστής του Πειράματος, ο άλλος προσφέρεται να γίνει πειραματόζωο έναντι αμοιβής. Όλα μοιάζουν σχεδόν αστεία, ώσπου κάποια στιγμή τα πράγματα “στραβώνουν” και το Πειραματόζωο έρχεται αντιμέτωπο με την ηθική του. 
Πόση διαπραγμάτευση του είναι επιτρεπτή; Και πόσο μπορούν οι θεατές να παραμείνουν “θεατές”;
Πρόκειται για την πολυσυζητημένη εφιαλτική κωμωδία Lebensraum (Ζωτικός Χώρος) του Θανάση Τριαρίδη. 
Το έργο-πρόκληση που αφού παρουσιάστηκε με επιτυχία για τέσσερις μήνες στη θεατρική σκηνή του Faust στην Αθήνα συνεχίζει για δεύτερη χρονιά την πορεία του, ταξιδεύοντας σε όλη την Ελλάδα, και θα παρουσιαστεί στο θεατρόφιλο κοινό της Κορίνθου, την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25, το ΣΑΒΒΑΤΟ 26 και την ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΙΟΥ στις 21.15 στο ΣΥΝΑΥΛΙΑΚΟ ΧΩΡΟ ”ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ” – Αδειμάντου 12 Κόρινθος

Το Lebensraum (Ζωτικός Χώρος) του Θανάση Τριαρίδη. παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Βερολίνο το Μάρτιο του 2016 (μεταφρασμένο στα γερμανικά) σε κατάμεστες αίθουσες, κι απο τότε δεν έχει σταματήσει να παίζεται, πάντα.με πολύ μεγάλη επιτυχία σε όλη την Ελλάδα.

Σήφης Πολυζωΐδης : Mια συνέντευξη που αξίζει να παρακολουθήσετε ! (BINTEO-ΦΩΤΟ)

Διαγωνισμός: Kερδίστε δύο διπλές προσκλήσεις για την παράσταση του Σήφη Πολυζωΐδη στην Κόρινθο

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 12 Ευρω (κανονικό) 10 Ευρω (φοιτητών) 8 Ευρω (ΑΜΕΑ, Ανέργων).
Προπώληση (10 ευρω): μεχρι 24/5 – Συναυλιακός χώρος Μαρία Δημητριάδη(Αδειμάντου 12 Κόρινθος) 
ΤΗΛ ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ – 2741305059 και 693 804 3693
Για ομαδικά εισιτήρια επικοινωνήστε στο synavliakosxoros@gmail.com
————————
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
“Το Lebensraum θα σε κάνει να αναθεωρήσεις το ρόλο του θεατή στο θέατρο και στη ζωή”
Αριάννα Σταθακοπούλου, Savoire Ville, 07-02-2017

“η σκηνοθεσία πέτυχε να υπαινιχθεί, να τονίσει ή και να ανακαλύψει πλήθος αναφορών σε παρελθόν, παρόν και μέλλον, σε υποκριτική και υποκρισία καθηλώνοντας, αν όχι κινητοποιώντας, το κοινό”
Άννυ Κολτσιδοπούλου, Καθημερινή, 19-02-2017

Εξαιρετικές ερμηνείες , εκπληκτικοί φωτισμοί και μία σκηνοθεσία που από το πρώτο κιόλας λεπτό σε βάζει στο κεντρικό θέμα.
Μην την χάσετε!
Αλεξία Βλάρα- Open Mind -01-2017

Αν έπρεπε να επιλέξω να παρακολουθήσω ξανά και ξανά μια παράσταση, αυτή θα ήταν η “Lebensraum”, και αν πρέπει να μιλήσουμε για μια αριστουργηματική βεντάλια παραστάσεων που τις χαρακτηρίζει η πληρότητα, η σωστή δουλειά και η αρτιότητα ερμηνειών, τότε οφείλουμε να τη συμπεριλάβουμε στο σύνολο.
Γιώργος Τζιτζικάκης – koukidaki 02-2017

Εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς και εξίσου εξαιρετική και ευρηματική σκηνοθεσία που θα σας κάνει να φύγετε από το θέατρο γεμάτοι ερωτήματα για το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για να προστατέψει τον εαυτό του!”
Σταυρούλα Λούρου athens24.gr 18-01-2017
——————

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης

Σκηνοθεσία: Πηγή Δημητρακοπούλου

Σκηνικά: Κώστας Παππάς

Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα

Φωτισμοί: Κοραής Δαμάτης

Επιμέλεια Κίνησης: Βαγγέλης Πιτσιλός

Διάρκεια: 75′

Παίζουν: Πάνος Ζουρνατζίδης, Σήφης Πολυζωίδης

Lebensraum- Ζωτικός Χώρος” του Θανάση Τριαρίδη

 

ΚΡΙΤΙΚΕΣ Ιαν-Φεβρ 2017 (ενδεικτικά)

Ο «ζωτικός χώρος» του μυαλού – ΑΝΝΥ ΚΟΛΤΣΙΔΟΠΟΥΛΟΥ – «Καθημερινή της Κυριακής» (εντυπη έκδοση)

(…) Παρακολούθησα τη νέα σκηνοθετική εκδοχή του από την ικανότατη Πηγή Δημητρακοπούλου, εξαντλητικά και διεισδυτικά δουλεμένη πάνω σε δύο ιδανικούς ερμηνευτές. Θεωρώ πως η σκηνοθεσία πέτυχε να υπαινιχθεί, να τονίσει ή και να ανακαλύψει πλήθος αναφορών σε παρελθόν, παρόν και μέλλον, σε υποκριτική και υποκρισία καθηλώνοντας, αν όχι κινητοποιώντας, το κοινό.(…)  Ως είδος που αρχίζει ανώδυνα, σχεδόν σαν τηλεοπτικό παιχνίδι και κορυφώνεται σε εξουθενωτικό θρίλερ, διαθέτει πειθώ, ευφυΐα, επιχειρήματα, σοφά διαβαθμιζόμενο σασπένς, εξαιρετικά ψυχολογημένο και προσαρμοσμένο στους χαρακτήρες διάλογο.  (…)  Το αναπηρικό αμαξίδιο του «χειριστή» μπορεί να είναι για τον ανύποπτο θεατή σκηνοθετική άποψη, με παραπομπές μάλιστα σε συγκεκριμένο Γερμανό πολιτικό. Ωστόσο, η αναγκαιότητά του για την κίνηση του ενός ηθοποιού έγινε βασικό όχημα για πολύ περισσότερα.
Υπαγόρευσε ιδέες, φυσιογνωμία, θερμοκρασία, τάιμινγκ, κινησιολογία και ρυθμούς στην ακριβέστατη σκηνοθεσία. Θεωρώ τη διανομή εξαιρετικά εύστοχη, όχι μόνον για τις διαφορές παρουσιαστικού, συμπεριφοράς και ύφους ανάμεσα στους δύο ηθοποιούς, αλλά κυρίως για τη διαρκή απειλή εκτροπής ανάμεσα στην κυριαρχία του καθιστού «ανάπηρου» και στη βαθμιαία υποταγή του αρτιμελούς όρθιου.
Ο Σήφης Πολυζωίδης στον ρόλο του «αποδέκτη» υποδύεται με αφοπλιστική πειστικότητα ένα νέο που συμμετέχει στο πείραμα με δέλεαρ την αμοιβή αλλά και τη νεανική του περιέργεια. Καλοπροαίρετος, εγκυκλοπαιδικά ενημερωμένος, οπαδός του Διαφωτισμού, λίγο ρομαντικός και εύπιστος, προσέρχεται αθώος και απροετοίμαστος στον εφιάλτη, που σιγά σιγά πολιορκεί τον Ζωτικό Χώρο της συνείδησης, της αυτογνωσίας, των βεβαιοτήτων και των πεποιθήσεών του. Πολιορκητικός κριός, ο φόβος που μεθοδικά, ψυχρά, υπολογισμένα και έμπειρα του σταλάζει με κάθε ερώτημα, εντολή, υπονοούμενο, αλλαγή συμπεριφοράς, διατυπωμένη η υφέρπουσα απειλή, ο χειριστής του πειράματος.
Τον υποδύεται ο μαχόμενος ηθοποιός και θεατρολόγος Πάνος Ζουρνατζίδης, μέλος της Ομάδας Θεάτρου Ατόμων με Αναπηρία. Χρησιμοποιώντας το αναπηρικό του αμαξίδιο ως μέσον άλωσης του χώρου και της προσωπικότητας του «αποδέκτη», δίνει ένα σπάνιο ρεσιτάλ αυτοκυριαρχίας, μέτρου, αίσθησης ρυθμού σε λόγο και κίνηση. Είναι η προσωποποίηση της ψυχρότητας και του σαδισμού με το ξυρισμένο κρανίο, την αλύγιστη στάση, το παγερό βλέμμα, το σαρκαστικό μειδίαμα. Οι παραπλανητικά αιφνίδιες, φιλικές και ανθρώπινες ρωγμές στη συμπεριφορά του κάνουν τον ρόλο ακόμη πιο επιρρεπή σε κλισέ και υπερβολές, που ο Ζουρνατζίδης τόσο αριστοτεχνικά απέφυγε.
(…) Η Πηγή Δημητρακοπούλου σκηνοθετεί, δίνοντας έμφαση στα δίπολα αλήθεια-ψέμα, ηθική-ανηθικότητα, αθωότητα και συνενοχή, όνειρο και εφιάλτης. Η ισορροπία μεταξύ των αντιθετικών αυτών εννοιών ή συναισθημάτων είναι λεπτή και τα όριά τους συχνά εξαιρετικά δυσδιάκριτα.  Η ψευδεπίγραφη αθωότητα, δίνει τη θέση της σε μια αδυσώπητη συνειδητοποίηση της αλήθειας. Το προβλέψιμο ή μη των αντιδράσεων του Αποδέκτη του πειράματος καθορίζει και τα όρια της επιτυχίας του Χειριστή. Η σκηνοθέτις είναι πάντα δίπλα στους ηθοποιούς της και με την καθοδήγησή της φροντίζει να μας θυμίζουν συνέχεια πόσο επίκαιρα είναι στις μέρες μας αυτά τα παιχνίδια του μυαλού, είτε σε ατομικό επίπεδο στην καθημερινότητά μας, είτε σε συλλογικό ή εθνικό επίπεδο σα μέλη μιας κοινωνικής ομάδας ή κάτοικοι ενός κράτους.  (….)
Υπάρχουν κάποιες κωμικές στιγμές-ανάσες, που βοηθούν στην αποφόρτιση του κοινού από την έμμεση και άμεση ψυχολογική πίεση που του εξασκεί το έργο. Ο ρυθμός του έργου στη ροή του γίνεται όλο και πιο έντονος για να φτάσει στην κορύφωσή του με την τελική αυλαία.
Ο Πάνος Ζουρνατζίδης υποδύεται το Χειριστή του πειράματος και η ερμηνεία του είναι ένα συνεχές σκωτσέζικο ντους, αφού τόσο ο λόγος του όσο και το σκηνικό του στήσιμο αποτελεί μια διαρκή διαδρομή από την ένταση στη χαλαρότητα, από το αστείο στη σοβαρότητα, από το ψέμα στην αλήθεια. Χειρίζεται πολύ καλά το ηχόχρωμα της φωνής του και διαχειρίζεται τις ατάκες του με σαφήνεια και καθαρή άρθρωση. Καταφέρνει έτσι να προκαλεί στο θεατή μια συνεχή εναλλαγή μεταξύ συμπάθειας και αντιπάθειας για το χαρακτήρα που ερμηνεύει, αποδίδοντας σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό τις ψυχολογικές διακυμάνσεις του κοινού.
Ο Σήφης Πολυζωίδης αναλαμβάνει το ρόλο του αποδέκτη σε μια σύνθετη αναζήτηση της ισορροπίας μεταξύ θύτη και θύματος, μεταξύ συνενοχής και αθωότητας.. Το πέρασμα από την αθωότητα στη συνειδητοποίηση είναι εμφανές από την αλλαγή στο μέταλλο της φωνής, το σκηνικό στήσιμο, τη νευρικότητα στην κίνηση και την παραίτηση που δηλώνει η γλώσσα του σώματος. Η χημεία μεταξύ των δύο ηθοποιών έχει όλα τα αντιθετικά στοιχεία που χρειάζονται για μια πειστική σκηνική απεικόνιση του πειράματος που εκτυλίσσεται στο θεατρικό σανίδι. (…)
Συμπερασματικά, στο Faust είδα μια καλοκουρδισμένη παράσταση που βασίζεται σε ένα αρκετά δυνατό κείμενο, μια δυναμική σκηνοθεσία που στέκεται συνεχώς δίπλα στους ηθοποιούς και δύο ερμηνευτές με πολύ καλή χημεία και διακριτούς ρόλους στη σκηνή. Τα μηνύματά της επίκαιρα όσο ποτέ στις μέρες μας δίνουν στο θεατή αφορμή για σκέψη και περαιτέρω επεξεργασία τους. Αξίζει να τη δείτε.

Πόσοι είναι οι αρτιμελείς υποκριτικά ηθοποιοί;… – Γιώργος Σαρηγιάννης – Το Τέταρτο Κουδούνι

(…) Η Πηγή Δημητρακοπούλου, με σταθερό χέρι κι εξαίρετη αίσθηση του ρυθμού, έχει εισπνεύσει άριστα τις ανάσες του έργου. Κι έχει οδηγήσει σωστά τους δυο ηθοποιούς της: τον -καλό κι έμπειρο- Σήφη Πολυζωίδη και τον «ερασιτέχνη» -εδώ κι η έκπληξη της παράστασης- Πάνο Ζουρνατζίδη.
Καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο μετά από ένα ατύχημα που είχε πριν από κάποια χρόνια αλλά σπινθηροβόλος, γοητευτικός, με μια ευφυή υποκριτική, με χιούμορ, με δουλεμένη τη λεπτομέρεια, υπαινικτικός, ο Πάνος Ζουρνατζίδης πετάει. Ναι! Πετάει καθηλωμένος σε αμαξίδιο! Και να σημειώσετε πως, σύμφωνα με το νόμο 370 του ’83, οι δραματικές σχολές στην Ελλάδα δεν μπορούν να τον δεχτούν για να σπουδάσει ηθοποιός. Διότι απαγορεύεται να δέχονται άτομα μη αρτιμελή…
Ο Πάνος Ζουρνατζίδης δεν έχει ΚΑΜΙΑ ανάγκη, βέβαια, την οποιαδήποτε δραματική σχολή. Διότι είναι υποκριτικά αρτιμελής -πόσους υποκριτικά αρτιμελείς ηθοποιούς έχουμε;…, έχει άλλωστε σπουδάσει θεατρολογία. Αλλά τον αγώνα του εναντίον του ρατσιστικού αυτού νόμου δεν τον σταματάει. Και μπράβο του!
(…) Το δυνατό σημείο της παράστασης είναι οι πολύ εύστοχες ερμηνείες του Ιωσήφ Πολυζωίδη και Πάνου Ζουρνατζίδη. Ο πρώτος στο ρόλο του πειραματόζωου αναδεικνύει πολύ προσεκτικά και χωρίς υπερβολές στις οποίες θα μπορούσε να παγιδευτεί -και εξαιτίας της μικρής διάρκειας του έργου- όλη την γκάμα συναισθημάτων και αντιδράσεων, ενώ καταφέρνει να αναδείξει και τα ηθικά διλήμματα χωρίς διδακτισμό ή επιείκεια. Ο Ζουρνατζίδης αποδίδει με ισορροπημένη ειρωνεία το ύπουλο, το χειραγωγικό, το σαδιστικά διαβολικό στοιχείο στον χειριστή του πειράματος. Ο Πάνος Ζουρνατζίδης παίζει πάνω σε αναπηρική καρέκλα, όχι ως σκηνοθετικό εύρημα αλλά γιατί είναι ανάπηρος μετά από ένα σοβαρό ατύχημα. Αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός.

Lebensraum  ΚΡΙΤΙΚΗ– Γιώργος Τζιτζικάκης – koukidaki

Η παράσταση εντάσσεται στην κατηγορία του σύγχρονου ρεαλιστικού θεάτρου, είναι κοφτερή, γεμάτη επάρκεια, μυστήριο και σημειολογικά εμπλουτισμένη με πραγματικά γεγονότα και αναφορές. (…)
Ο Σήφης Πολυζωίδης ως Δέκτης του πειράματος μας προσφέρει μια αριστουργηματική ερμηνεία γεμάτη ένταση, πολυμορφία και αρτιότητα, με μια αγωνία διαποτισμένη σε κάθε απορία και έκφρασή του, με μετρημένα τα παγιδευμένα βήματά του επάνω στη σκηνή/δωμάτιο/αδιέξοδο καθώς από τη συνειδητοποίηση της παγίδευσής του αγγίζει τη συναισθηματική έκρηξη ενός προσωπικού αδιεξόδου, ενός ανθρώπου της καθημερινότητας που δεν έφταιξε σε τίποτα.
Ο Πάνος Ζουναρτζίδης ως Χειριστής του πειράματος είναι μια μακιαβελική αποκάλυψη επί σκηνής. Άμεσα απειλητικός, ανυποχώρητα σταθερός, μετρημένος σε στάσεις και λόγια λες και κουβαλάει εντός του για χρόνια έναν αξιωματικό των Ες Ες ντυμένο με κουστούμι και όχι με στολή. Η ερμηνεία του κυρίου Ζουναρτζίδη είναι διαποτισμένη με την ανησυχητική γεύση τρομοκρατίας που αναδίνει ένας άνθρωπος με άκρατη δύναμη και μας τυλίγει άμεσα και απροειδοποίητα μέσα στον ιστό του. Ετούτος ο Χειριστής είναι άρτια μελετημένος στις επιτιμητικά κωμικές και στις απειλητικές του στιγμές, καταφέρνοντας να εμφυσήσει τον τρόμο της αβεβαιότητας το θεατρικό σανίδι εμπρός μας. (…)
 Εν κατακλείδι: Αν έπρεπε να επιλέξω να παρακολουθήσω ξανά και ξανά μια παράσταση, αυτή θα ήταν η “Lebensraum”, και αν πρέπει να μιλήσουμε για μια αριστουργηματική βεντάλια παραστάσεων που τις χαρακτηρίζει η πληρότητα, η σωστή δουλειά και η αρτιότητα ερμηνειών, τότε οφείλουμε να τη συμπεριλάβουμε στο σύνολο. Η αλήθεια του έργου με συνεπήρε μαζί με τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών, ενώ η σκηνοθεσία της Πηγής Δημητρακοπούλου, με τοποθέτησε στο τοπίο του θέματος τόσο ευθέως και άμεσα που ένιωσα εξαρχής εγκλωβισμένος μαζί με τον Δέκτη μέσα σε ένα ψυχολογικό τρενάκι, μέσα σ’ ένα τρελό τοπίο ρώσικης ρουλέτας όπου κάποιος προσπαθεί να παίξει με το μυαλό μου ώσπου να με τρελάνει.
Στις αστείες στιγμές της παράστασης, διαισθάνθηκα πως το γέλιο των θεατών ίσως και να είναι ένας μηχανισμός άμυνάς τους, από την άλλη όμως ίσως εγώ να βίωνα τόσο τραγικά τη θέση του Δέκτη, τη μονίμως απειλούμενη θέση του πειραματόζωου, καθώς το “Lebensraum” κλονίζει την αφοσίωσή σου σε αξίες, είναι μελαγχολικά ρεαλιστικό και αληθές, θίγει την προσωπική απομόνωση στη ζωή του καθενός από εμάς και αφορά στην ελευθερία της επιλογής, στις αποφάσεις μας και τις συνέπειές τους.
 Το “Lebensraum” είναι φτιαγμένο από εκείνο το εύφλεκτο συστατικό της ιδιαίτερης ουσίας που ζυμώνεται ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις όταν εκείνες τανύζονται. Αν δεν έχετε δει την παράσταση, μην τη χάσετε!

Το Lebensraum θα σε κανει να αναθεωρησεις το ρολο του θεατη στο θεατρο (και στη ζωη) -Savoir Ville  http://www.savoirville.gr/lebensraum-parastasi/

 (…) Το Lebenstraum είναι μια καλή ευκαιρία να προβληματιστούμε για το ρόλο μας στη ζωή και για την ενεργητικότητα ή την παθητικότητά μας. «Ξύνει πληγές» που αφορούν τη στάση μας απέναντι σε ό,τι λαμβάνει χώρα και ενδεχομένως δε μας επηρεάζει άμεσα, όμως μας αγγίζει έμμεσα ως ανθρώπινες οντότητες. Οι εξοικειωμένοι με την ψυχολογία θα θυμηθούν το κλασικό πείραμα που διεξήγαγε ο Milgram σχετικά με την υπακοή στην αυθεντία της εξουσίας: επαρκεί η εντολή μιας αυθεντίας για να δικαιολογήσουμε μια «ανήθικη» πράξη μας; Και κατ’ επέκταση, επαρκεί η δικαιολογία της θεατρικής σύμβασης για να φύγουμε από τη θεατρική αίθουσα με ήσυχη συνείδηση;

Είδαμε την παράσταση: “Lebensraum- Ζωτικός Χώρος” – Open Mind – Αλεξία Βλάρα

 (…) Ένας φαινομενικά ήρεμος άνθρωπος έρχεται να κάνει το πείραμα με κάποια χρηματική αμοιβή, όμως δεν γνωρίζει μέχρι που θα φτάσει να γίνει το πειραματόζωο σε ένα άγνωστο πείραμα που στόχο έχει να δοκιμάσει την ανθρώπινη ανοχή και υπομονή.
Ιδιαίτερη αίσθηση μου έκανε το γεγονός της έκδηλης αμεσότητας με το κοινό και που αφήνει πίσω μία δόση έντονου ηλεκτρισμού και απόηχου.
Εξαιρετικές ερμηνείες , εκπληκτικοί φωτισμοί και μία σκηνοθεσία που από το πρώτο κιόλας λεπτό σε βάζει στο κεντρικό θέμα.
Μην την χάσετε!
 (…) Ξαφνικά μία παράσταση γίνεται πείραμα για εμάς ή και τον διπλανό μας. Λίγες φορές ο θεατής αισθάνεται τόσο ξεκάθαρα εμπλεκόμενος σε μία παράσταση, σαν να εξαπατήθηκε από τους ηθοποιούς όπως ένα πειραματόζωο κατά τη διάρκεια του πειράματος. Η παράσταση Lebensraum δεν είναι ένα θεατρικό σχόλιο για το γερμανικό παρελθόν είναι ένα τρέχον σχόλιο για την άνοδο φασιστικών δράσεων είτε απαράμιλλα όμοιων του Χίτλερ είτε απομιμήσεις αυτών ακόμα και στην ζωή μας, στην δουλειά, στην οικογένεια, στη γειτονιά και σε κάθε γωνιά αυτής της κοινωνίας.
Η εφαρμογή  της -λογικής- γίνεται συνήθως πιο εύκολα στο κεφάλι κάποιου άλλου, σχολιάζει ο χειριστής του πειράματος και οι επιλογές που μας δίνονται είναι πάντα υπόλογες για τις πράξεις μας με την ψευδέσθηση ότι δεν είχαμε άλλες. Τίποτα δε πρόκειται να σας βλάψει, μην ανησυχείτε!
Είναι απλά ένα πείραμα.
 (…) Μία παράσταση για γερά νεύρα με απώτερο σκοπό να φέρει τους θεατές στα όρια τους, να τους βάλει να σκεφτούν τι αξίζει η ζωή, οι ηθικές αξίες που όλοι νομίζουμε ότι έχουμε μέχρι να φτάσουμε το breaking point και πόσο εύκολα μπορούν να καταρρακωθούν. Η ταύτιση με τους ρόλους των ηθοποιών θα σας κάνει να αναρωτηθείτε που αρχίζει η αλήθεια και που τελειώνει το ψέμα.
Εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς και εξίσου εξαιρετική και ευρηματική σκηνοθεσία που θα σας κάνει να φύγετε από το θέατρο γεμάτοι ερωτήματα για το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για να προστατέψει τον εαυτό του!
 (…) Όταν φεύγεις από την παράσταση έρχεσαι αντιμέτωπος με ερωτήσεις που δεν χρειάστηκε να απαντήσεις πότε άλλοτε. Εν τέλει, πόσο αντιστεκόμαστε; Πόσο αντιδράμε; Τι βλέπουμε στον καθρέφτη μας, όταν συναινούμε σε τόσα που, φαινομενικά, δεν μας αγγίζουν;
Αν μπορούσες να γλιτώσεις, γνωρίζοντας πως δεκατέσσερις άλλοι άνθρωποι θα πέθαιναν, τι θα έκανες;
Τι θα έλεγε η επιλογή σου για εσένα;
Μια παράσταση για γερά νεύρα, στο Faust.

«Lebensraum» του Θανάση Τριαρίδη –  εφημερίδα Ελευθερία

http://www.eleftheria.gr/πολιτισμός/item/151044-«lebensraum»-του-θανάση-τριαρίδη.html
 (…) Στον ρόλο του Αποδέκτη του πειράματος, ο Σήφης Πολυζωίδης υποδύεται με σθένος και οίστρο τον άνθρωπο που πασχίζει να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά του καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τα όρια της αντοχής του.  (…) Στον ρόλο του Χειριστή, ο Πάνος Ζουρνατζίδης είναι καταλυτικός. Επιβάλλει και υποβάλλει με γοητεία και υποδόριο χιούμορ καθηλώνοντας αισθήσεις με τις αποχρώσεις μίας απροσδιόριστης απειλής σε μία ερμηνεία που εγκωμιάστηκε από κοινό και κριτικούς, όπως και η παράσταση.
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ  ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ

Πάνος Ζουρνατζίδης «Είμαι Ηθοποιός και Άτομο με Αναπηρία στην Ελλάδα – Θέλω να Αλλάξει ο Ρατσιστικός Νόμος 370/’83» – στη Μελπομένη Μαραγκίδου – VICE

Σήφης Πολυζωίδης: «Το “Lebensraum” μιλά συμβολικά για τον συλλογικό φόνο» – Συνέντευξη στη Γεωργία Οικονόμου για το ToSpirto

Η παράσταση «Lebensraum (Ζωτικός Χώρος)» στη σκηνή του Faust: Συνέντευξη των ηθοποιών στο left.gr – Φωτογραφία-ερωτήσεις-βίντεο: Άγγελος Καλοδούκας

Πηγή Δημητρακοπούλου: Ο εθνικισμός είναι ζήτημα παιδείας – Συνέντευξη: Μαρία Πετροπούλου – In.gr

O Θανάσης Τριαρίδης στο koutipandoras.gr: «Είμαστε οι θυμωμένοι νεοναζί της Δύσης…» – Συνέντευξη στην Ηλέκτρα Ζαργάνη

Π. Δημητρακοπούλου: Ο Ζωτικός Χώρος ξεκινά από μέσα μας – συνέντευξη στον Δημήτρη Γλύστρα – in2life

ΣΗΦΗΣ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗΣ: “ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝΤΑΙ ΒΙΑ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ” – συνέντευξη στην Αγγελική Καρυστινού – OnlyTheater

 

 


ΣΥΝΑΥΛΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
”ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ”
ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΥ 12 – ΚΟΡΙΝΘΟΣ
Τ.Κ. : 20100
ΤΗΛ: 6938043693
- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε ακόμα

Σχετικά άρθρα

loutrakiblog