Όταν ο θεός δημιούργησε τον κόσμο, μάζεψε όλες τις φυλές για να μοιράσει στην κάθε μία από έναν τόπο για να ζήσουν. Την ημέρα εκείνη όμως οι Κιργίσιοι είχαν αποκοιμηθεί, έτσι έχασαν τη μοιρασιά…
Όταν ξύπνησαν και αντιλήφθηκαν τί είχε συμβεί, έτρεξαν στο θεό να του ζητήσουν μερίδιο στη γη. Ο θεός τότε αφού σκέφτηκε λιγάκι , τους είπε: έχω κρατήσει ένα μέρος που το φύλαγα για μένα, αλλά θα το παραχωρήσω σε σας, να χτίσετε εδώ τη ζωή σας.
Ένας απλός μύθος που θέλει να καταδείξει την παραμυθένια ομορφιά της Κιργιζίας. Εύλογα λοιπόν ήθελα κι εγώ να βρεθώ στα μυθικά αυτά βουνά και στην απέραντη στέπα που την πλαισιώνουν χιονισμένες κορφές που φτάνουν μέχρι τα επτά χιλιάδες μέτρα.
Μια χώρα την ύπαρξη της οποίας οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν, την οποία όμως εγώ ονειρευόμουν για αρκετά χρόνια. Μόλις έφτασα στο αεροδρόμιο της Μπισκέκ, βρήκα τον οδηγό που θα με πήγαινε στο χόστελ μου. Υπό το απαλό ροζ φως του ξημερώματος κι ένα λαμπρό ολόλευκο μισοφέγγαρο, αντίκρισα για πρώτη μου φορά τη μαγευτική απέραντη πράσινη στέπα των εδαφών της πρώην σοβιετικής ένωσης. Η ψυχή μου αναρίγησε κι ευφράνθηκε βαθύτατα, κι η καρδιά μου άρχισε να πεταρίζει τρελά σα να έκρυβε μέσα της ένα κοπάδι πεταλούδες, έτοιμο να βγει και να ξεχυθεί στα πράσινα λιβάδια.
Οι Κιργίσιοι, φύσει νομαδικός λαός, ζουν σε αρμονία με τη φύση γύρω τους, και ακόμα κι όταν βρίσκονται στις πόλεις κινούνται σε χαλαρούς ρυθμούς, είναι πάντα πράοι και ήρεμοι, δε τσιγκουνεύονται στο χαμόγελο και διακρίνονται για τη φιλοξενία και την ευγένειά τους.
Η Κιργιζία αποτελούσε μέλος της ΕΣΣΔ μέχρι που αποσχίστηκε και έγινε ανεξάρτητη το 1991. Βρίσκεται στην Κεντρική Ασία, συνορεύει με το Τατζικιστάν, το Καζακστάν, την Κίνα και το Ουζμπεκιστάν. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Μπισκέκ, ενώ η γλώσσα που ομιλείται είναι τουρκικής προέλευσης. Οι κάτοικοι έχουν έντονα μογγολικά χαρακτηριστικά, μιας και η χώρα λεηλατήθηκε από τους Μογγόλους το 17ο αιώνα, αναμεμειγμένα με ρώσικα.
Σήμερα, διατηρούν το νομαδικό τρόπο ζωής τα καλοκαίρια και οι λίγοι επισκέπτες της χώρας μπορούν να έχουν την εμπειρία της διαμονής σε γιούρτα, στη λίμνη Σον Κουλ, μέσα στα βουνά, σε υψόμετρο τριών χιλιάδων μέτρων. Η διαμονή αυτή αποτέλεσε μοναδική εμπειρία για μένα. Έμεινα σε μια οικογένεια που είχε τρεις γιούρτες, μια για τραπεζαρία, μια στην οποία κοιμόταν η οικογένεια και μια στην οποία έμεινα εγώ. Η κουζίνα ήταν στον εξωτερικό χώρο όπου ετοιμάζονταν τα γεύματα ενώ το νερό μετέφερε ένα γαϊδουράκι. Η οικογένεια διέθετε επίσης μερικά πρόβατα και κάθε τόσο έσφαζε ένα από αυτά για να φαγωθεί άμεσα. Ηλεκτρικό δεν υπήρχε, ούτε λοιπές πολυτέλειες, αλλά η επαφή με τη φύση αρκεί για να σε κάνει να νιώθεις αυτάρκης. Το μέρος προσφέρονταν για ατελείωτες βόλτες στις οποίες συναπαντήθηκα πρώτη φορά στη ζωή μου με τα πανέμορφα γιακ. Η αίσθηση της ελευθερίας είναι μοναδική. Κάπως έτσι πρέπει να είναι και ο παράδεισος.
Περιφερόμουν στο χώρο γύρω από τις γιούρτες όταν η οικοδέσποινα με φώναξε να πάω στη δική τους γιούρτα για τσάι. Η εξυπηρέτησή της όμως ήταν εντελώς διεκπεραιωτή. Καθόμουν ήσυχα σε μια γωνιά και παρατηρώ τους οικοδεσπότες μου πώς πίνουν το τσάι τους, πώς συνομιλούν μεταξύ τους, πώς γελούν, πώς χαίρονται με τα καμώματα των παιδιών τους. Η παρουσία μου δεν έχει καμιά σημασία γι’ αυτούς. Είμαι ένα φάντασμα, δε με προσέχουν καν. Πίνω στα γρήγορα το τσάι μου και φεύγω πάλι έξω, να μη νιώθω βάρος.
Η λίμνη Ισικ Κουλ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αλπική λίμνη στον κόσμο και έχει αποτελέσει σταθμό για τα καραβάνια στο δρόμο του μεταξιού. Τα νερά δε παγώνουν παρά τις πολικές θερμοκρασία του χειμώνα, έτσι είχα την ευκαιρία να κάνω μια βουτιά ολομόναχη στα δροσερά νερά παρά τους μόλις 16 βαθμούς Κελσίου. Μεγάλη ευτυχία ένιωσα όταν ξαφνικά από δίπλα μου πέρασε ένα κοπάδι άγρια άλογα που χαιρόταν εξίσου το παιχνίδι του στα γαλανά νερά.
Στην Κιργιζία μπορείς να φτάσεις μέσω Κωνσταντινούπολης με την οικονομική αεροπορική Pegasus, είτε με την Turkish. Πιστεύω πως είναι ένας ανερχόμενος προορισμός και χαίρομαι που τον απόλαυσα χωρίς τις ορδές των τουριστών που έχουν άλλα μέρη. Αν αγαπάτε τα βουνά, τη φύση και τα απομεινάρια της σοβιετικής εποχής, σπεύσατε καθώς η χώρα στρέφεται ραγδαία προς τον πιο μαζικό τουρισμό και αναπόφευκτα μεταλάσσεται. Η μεταφορά μου από πόλη σε πόλη έγινε με τα γνωστά μίνι βαν, λεγόμενα ως μαρσρούτκες ενώ υπάρχει κι αεροπορική σύνδεση Μπισκέκ- Ος, για όσους θέλουν να επισκεφτούν το νότο.